Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Blokken voor gevorderden
Het grootste verschil tussen Belgen en Nederlanders is ongetwijfeld smaak. Want om ‘patat’ met pindasaus, een kroket tussen een sandwich of een zak drop naar binnen te werken, moet je toch een beetje gek of stomdronken zijn. En bij voorkeur allebei. En onze noorderburen kijken ongetwijfeld raar op als wij vol-au-vent of frikandellenkoek met kriekjes verorberen alsof we maanden in quarantaine hebben gezeten. Nog iets dat de Nederlanders blijkbaar beter kunnen pruimen (zonder konijn) dan de Vlamingen is Lego Masters.
Dat nieuwe zaterdagavondprogramma op VTM en het Nederlandse RTL4 is een afvallingsrace waarin duo’s overfanatieke Vlaamse en Nederlandse legobouwers elke week een majestueus legospektakelstuk moeten bouwen dat door ‘de Brickmaster’ – klinkt angstaanjagender dan het is – beoordeeld wordt. Het paar dat het minste gemeen heeft met Bob de Bouwer moet het speelgoedwalhalla onverbiddelijk verlaten. Voor het bonte clubje kandidaten is dat ongetwijfeld pijnlijker dan met je blote voeten op een legoblokje stappen.
De eerste aflevering vorige week werd meteen druk bekeken én becommentarieerd, maar op een andere manier aan de verschillende zijden van de landsgrens. Waar de Nederlanders – met meer dan 1,5 miljoen kijkers – de loftrompet bovenhaalden, lieten de Vlaamse recensenten en kijkers – toch ook ruim 700.000 nieuwsgierigen – eerder hun ongenoegen blijken. Dat verleidde De Telegraaf zelfs tot een artikel dat blokletterde ‘Belgen vegen de vloer aan met Lego Masters’.
Er valt voor beide kampen wat te zeggen.
Lego Masters flitst niet voorbij, maar vervelen doet het evenmin. Het scheelde niet veel of ik had de bakken Lego bovengehaald. Maar als je presentator Kürt Rogiers de kandidaten hoort waarschuwen dat ze nog ‘maar’ vijftien uur de tijd hebben om hun bouwwerk klaar te krijgen, dan hou je toch even je hart vast. Het is eens wat anders dan een halfuur om een krentenkoek te bakken of een uur om een hoofdgerecht voor Sergio en Marcelo te bereiden.
Achteraf blijkt die vijftien uur meer dan nodig om tot een resultaat te komen waarvan je mond soms wagenwijd openvalt. Indrukwekkend, al heeft het lange bouwproces toch soms meer iets van een rouwproces. Des te meer als je dan eindelijk een kleurrijke en piekfijn met details afgewerkte wolkenkrabber voorschotelt en dan blijkt dat je er nog een onaangekondigd aspect moet aan toevoegen. Een octopus of een ‘slak van Troje’ bijvoorbeeld – je moet het zien om te geloven.
Maar ook dat is geen blok aan het been van onze vlijtige ingenieurs. Al zorgt al dat geconcentreerd ontwerpen en puzzelen sporadisch ook voor de nodige spanningen, bijvoorbeeld tussen vriendinnen Evelien en Natasja, die plots ‘banaan’ roepen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Blijkbaar hadden ze afgesproken om een ‘banaanmoment’ in te lassen wanneer er frustraties optraden. Nederlanders, we zullen ze nooit echt helemaal begrijpen. Tenzij na een avondje goed doorzakken, dan lust ik wel een kroket uit de muur met pindasaus. En smaakt Lego Masters ook naar meer? Het is ontspannende en positieve zaterdagavondtelevisie, iets wat meer dan welkom is dezer dagen. Maar voor de echte kampioen van de blokken, moet je toch gewoon elke weekdag om 18.30u op Eén zijn. Lego Masters, zaterdag om 20.25u op VTM