“Ik zeg geen neen tegen een eigen tv-programma”

Qmusic-stem en stadionomroeper Antwerp Vincent Fierens neemt afscheid van coronashow ‘Blijf In Uw Kot!’, maar niet van uw scherm?

Zijn naam was bekender dan zijn gezicht, maar daar bracht het coronavirus verandering in. Vincent Fierens (27) van Qmusic was de voorbije maand presentator van de Blijf In Uw Kot!-uitzendingen, die tot gisteren elke voormiddag op VTM te zien waren. Iets wat hij met verve deed. “Al stond televisiepresentator worden nooit op mijn verlanglijstje”, bekent de stadionomroeper van ‘zijn’ Antwerp.

Vincent Fierens was de voorbije jaren op alle mogelijke uren van de dag te horen op Qmusic. Met F.C. Fierens was er een programma dat zijn naam droeg en vorige zomer kreeg hij als host van het Q Beach House zelfs een verdwaalpaal op het strand van Oostende met zijn hoofd erop. Hij haalde ook het nieuws op een minder leuke manier toen hij in februari met zijn broer werd overvallen op de Brusselse Kunstberg en flink toegetakeld werd.

Van half maart tot gisteren loodste hij tvkijkend Vlaanderen in de voormiddag door deze coronacrisis, met aan zijn zijde VTMgezichten, zoals Jens Dendoncker, Koen Wauters en Jonas Van Geel. “Televisiepresentator worden stond niet echt op mijn verlanglijst”, bekent Vincent Fierens. “Al stond ik er ook niet weigerachtig tegenover. Radio springt er voor mij wel het meeste uit, omdat je zowel bedenkt als uitvoert en meemaakt. Je hebt meer invloed op het eindproduct.”

Smaakt Blijf In Uw Kot! naar meer?

Ik zeg niet neen tegen televisie, maar ik weet niet goed wat ik zou willen maken. Wat me al lang triggert is ochtendtelevisie. Kijk naar Amerika, Groot-Brittannië, Duitsland en zelfs Nederland: ochtendshows op tv zijn daar ingeburgerd. Wij kennen dat niet, dus dat lijkt me een interessante piste.

Maar is daar ook interesse voor?

Daar ben ik zeker van. Ik hoorde de voorbije weken al vaak dat mensen zo blij zijn dat er eens iets anders was dan Tele Shop in de voormiddag. Dus laat ons dat idee van die ochtendtelevisie nog maar even warmhouden.

Je bent een van de zeldzame Q-gezichten die ook op televisie komt.

Klopt! Omdat het plan bij aanvang van

Blijf In Uw Kot! was om VTM te laten samenwerken met Qmusic. Ik vind het raar dat televisie en radio twee gescheiden werelden zijn. Veel radiostemmen, op een uitzondering zoals Sean Dhondt na, presenteren nooit een programma op televisie. En andersom hebben de grote VTM-gezichten geen radioprogramma. Terwijl ik denk dat er nu genoeg bewijs is dat radio en televisie elkaar kunnen versterken.

Had je dit tv-programma ook gedaan als je die vele uren radio maken niet op de teller had staan?

Hoe meer vlieguren, hoe beter. Maar ik vond onze laatste tv-uitzendingen ook honderd keer beter dan de eerste. In dit vak moet je alles al doende leren. Ik voelde me wel comfortabel in die rol. Zeker omdat

Blijf In Uw Kot! wel hard op een radioprogramma leek. We voerden de ene babbel na de andere, alleen de muziek ontbrak. Omdat we werkten met onbemande camera’s die vanop afstand bediend werden, had ik nooit het gevoel in een tv-studio te zitten.

Er was wellicht ook geen tijd om zenuwachtig te worden toen ze je vroegen.

Exact. Het weekend toen de lockdownfeestjes op vrijdagavond plaatsvonden, ben ik op zaterdagmiddag wakker gebeld door een collega. Bleek dat de grote baas me al uren probeerde te bereiken. Toen de vraag kwam voor Blijf In Uw Kot! en ik toehapte, is alles in één dag in elkaar gestoken.

Wat de zomer betreft, hoop ik dat ons Beach House kan doorgaan. Of toch het horecagedeelte. Want de Sunset-concerten, waar soms tot vijftienduizend mensen op afkwamen, die vallen ongetwijfeld weg. Het leek wel het Sportpaleis in openlucht. Het zou absurd zijn dat Rock Werchter niet mag doorgaan en wij wel. Maar ik hoop op het beste voor het Beach House. Het zou mijn vijfde zomer op rij worden. We verblijven ook echt twee maanden op een appartementje aan de kust. Dat was al jaren mijn vakantie, want voorts ging ik in de zomer niet meer op verlof.

Ben je de lockdown al gewoon?

Ik heb er weinig last van omdat ik gewoon kan werken. Meer dan vroeger zelfs. Het begrip verveling ken ik niet. Maar ik heb ook niet de luxe van vele anderen die plots zoveel tijd hebben dat ze bijzonder creatief worden. De kunst is om de werkknop af te zetten en ik merk dat dat moeilijk is. Thuis is het zo verleidelijk om de laptop op te laten staan. Ik merk dat ik veel meer achter mijn scherm zit terwijl je in ‘niet-coronatijden’ zou afspreken met vrienden op een terras om de gedachten te verzetten. Maar dat kan niet. Dat is de enige hindernis die ik ondervind door de lockdown.

Wat veranderde sinds de coronacrisis in jullie mediahuis in Vilvoorde?

Veel. Alles begon lang geleden met instructies om de handen te wassen. Daarna werden de deuren van de toiletten opengelaten zodat niet iedereen de klinken moest vastnemen. Vervolgens begon iedereen te telewerken en radioduo’s apart uit te zenden. Ik vorm een tandem met Joren Carels. Je hoort ons samen, maar ook wij zitten in aparte radiostudio’s. Verder is het een soort spookdorp geworden. Alleen achteraan in het ‘VTM-kotteke’ is nog enige beweging te zien. De radioafdeling was de luidste vloer van het bedrijf en daar is nu niemand.

Het was wellicht al veel rustiger sinds het vertrek van de nieuwsdienst naar Antwerpen.

Die vloer was sinds februari leeg. Maar dat was klein bier in vergelijking met nu. Zelfs onze brasserie is permanent gesloten. Er staan drank en slaatjes voor ons. Gratis! We kunnen immers niet meer betalen omdat zo’n touchscreen onveilig is.

Je staat nu in de schijnwerpers, terwijl je bij Qmusic ooit presentator was van het blok 4-6u. In de ochtend welteverstaan. Krijg je als nieuwkomer altijd zo’n ondankbare uren?

Daar moet elk jong radiotalent mee dealen. Het is uitgesloten dat je meteen overdag mag debuteren in een blok met veel luisteraars. Er waren twee opties: de nacht op weekdagen of het weekend. Maar in het weekend heb je slechts twee dagen, in de week heb je vijf uitzendingen en dus ruim dubbel zoveel kans om snel progressie te maken. Wat ook is gebeurd. Ik maakte radio op een laag niveau en werkte nadien mee op de redactie op het hoge niveau van de ochtendshow van Maarten en Dorothee. Dat was een goede leerschool. Wat ik bij hen leerde, projecteerde ik op mijn eigen show. Ik zou oprecht nog eens een week de vrijheden van nachtradio willen benutten.

Zo’n nachtelijke show is toch een aanslag op je privéleven?

Dat wel. Als 24-jarige lag ik om 19u in bed, terwijl veel van mijn leeftijdsgenoten ’s avonds op café gingen. Dan vraag je je af of je wel de juiste keuze maakte. Ik woonde toen nog samen met mijn huisgenoot Sander Gillis, wrapper bij Ketnet, die nogal actief is. Als ik om 2u opstond, bleek er soms een fuif bezig en werd er rondgefietst met een koersfiets door de woonkamer. (lacht) Zo’n nachtshow kan je hoogstens een jaar doen.

Wou je als kind al radiomaker worden?

Collega’s vertellen vaak hoe ze als kind met een speelgoedradio deden alsof ze radio maakten. Dat heb ik nooit gehad. De radiomicrobe is pas rond het zesde middelbaar begonnen, toen ik besefte dat ik iets creatief wou doen en mensen wou doen lachen en bezighouden. Studio Brussel had toen een gouden generatie: Otto-Jan

“Omdat ik geen zin had om wekenlang moederziel alleen in mijn piepkleine flat in Antwerpen te bivakkeren, breng ik de quarantaine bij mijn ouders in Schoten door. Het is even aanpassen, maar zo slecht is hotel mama niet. Alleen jammer dat ik mijn Playstation vergeten ben.”