Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vincent Fierens
Corona Coming man van VTM
Uitzonderlijke tijden vragen om een uitzonderlijk Doen!-nummer. Ook deze week uiteraard geen podiumof concerttips, wel wat meer inspiratie om dat gedwongen verblijf in uw kot te overleven. Blijf gezond!
Ham, Sam De Bruyn, Tomas De Soete. Ik zette mijn wekker om 6u zodat ik ’s ochtends altijd kon luisteren. Ik volgde een radio-opleiding aan het RITCS nadat ik daar op wonderlijke wijze door de toelatingsproef was gesparteld.
Heb je ooit gesolliciteerd bij StuBru?
Ik heb daar zes maanden gewerkt! Om dan vast te stellen dat er toch geen klik was met de zender. Het matchte meer met Qmusic. Een ontnuchtering? Tja, dat hoort ook bij het leven.
Na een intermezzo in Brussel vanwege je studies verhuisde je opnieuw naar Antwerpen. Tijdens de quarantaine woon je echter niet thuis, maar bij je ouders in Schoten.
Meteen toen de eerste grote maatregelen werden afgekondigd, ben ik bij hen ingetrokken in Schoten. Ze behoren nog niet tot de risicogroep. Ik woon normaal op een flat in het centrum van Antwerpen, tussen Harmonie en de Leien, maar die is piepklein. Ik had geen zin om daar moederziel alleen wekenlang te bivakkeren. Ik ken mezelf. Ik heb een klapke nodig. De stad is mijn tuin, maar daar mocht ik niet in. Mijn ouders wonen in het groen. Ik kan er nu een bal trappen met mijn vader en overnacht in de logeerkamer. Zo slecht is hotel mama niet. Al is het wel aanpassen. Maar ik heb geen spijt. Als ik hoor hoe mensen zonder tuin zich opgesloten voelen, ben ik slim geweest. Ik maakte slechts één kapitale fout: ik vergat mijn Playstation mee te nemen. (lacht)
Je andere job als stadionomroeper van voetbalclub Antwerp is wel weggevallen door de crisis.
Klopt. Al vind ik dat geen werk, maar een hobby. Ik mis echt de wedstrijden. Anders zaten we nu volop in Play-off 1 tegen Standard, AA Gent en de andere topclubs te spelen. Ik keek echt uit naar dit voorjaar. Ik roep liever de naam van een Kompany af dan – met alle respect – een naam van onbekende Eupen-speler.
En die bekerfinale komt er voorlopig ook niet.
Die ik zou omroepen in het Heizelstadion! De hele Antwerp-familie keek uit naar 22 maart. Voor mij maakt het niet welke nieuwe datum er geprikt wordt, als die wedstrijd maar doorgaat. Mét publiek. Een match zonder supporters schiet zijn doel compleet voorbij. In het geval van Antwerp hebben we jaren moeten wachten om nog eens om de knikkers te spelen. Een trofee winnen thuis in je zetel is niet hetzelfde als een hele dag naar Brussel in het fandorp alles meemaken en met wat geluk in een overwinningsroes belanden.
Hoe word je stadionomroeper van de Great Old?
Ik kreeg op een dag een telefoontje van de club waarvoor ik al mijn hele leven supporterde. Ik wou al ja zeggen voor de vraag was gesteld. (lacht) Ik had dat zelfs gratis willen doen. Er zijn veel supporters die ook vrijwilligerswerk doen voor Antwerp. Zo maak je echt deel uit van de club. Het omroepen krijgt voorrang op leuke privézaken zoals verjaardagsfeestjes. Dat is dan ondergeschikt.
Mag je als omroeper eender wat zeggen?
Nee. Neutraliteit is belangrijk. Je mag supporteren voor je eigen club, maar niet negatief spreken over de tegenstander. De omroeper is ook betrokken bij veiligheidsprocedures. Als de scheidsrechter een match stillegt, is er een draaiboek voor wat ik moet omroepen. Dat komt nadien ook in het rapport.
Al ooit zo’n momenten meegemaakt?
Bij mijn tweede match! Antwerp-Club Brugge werd stilgelegd door Bengaals vuurwerk. De mensen van de veiligheid zaten in de ruimte naast mij. Drie keer kort na elkaar stormden ze mijn hokje binnen en moest ik de supporters tot kalmte aanmanen. Waarop enkele supporters me via sms vroegen of mijn plaat was blijven hangen.
(lacht) Qua vuurdoop kon dat tellen. Maar Antwerp kon de achterstand toch ombuigen in winst, wat alle stress deed vergeten.
Je groeide op in het zuiden van Antwerpen. Waarom trek je dan voor het voetbal naar de Bosuil in Deurne-Noord?
Ik ben inderdaad van Edegem, wat meer een Beerschot-bastion is. Maar als jong
manneke nam mijn vader me mee naar de Bosuil, en die eerste keer in een voetbalstadion blijft een magisch moment. Ik denk dat vele supporters dat herkennen. Ik ben mijn vader er zeer dankbaar voor. Ik ben zo blij dat ik mijn vroegere schoolkameraden niet ben gevolgd.
Is paars een verboden kleur thuis?
Ik heb niks paars in mijn kleerkast. Mijn vriendin kocht ooit een leren jas met paarse schijn. Er is afgesproken dat ze die alleen draagt als ik er niet ben. (lacht)
Speel je zelf voetbal?
Cafévoetbal bij OLVE in Edegem. Het heet Recreatie Reserve E2 of zoiets. Alle indicatoren dat het een erg lage rang is. (lacht) Maar we zijn wel dankzij de crisis kampioen gespeeld. We stonden eerste toen de competitie werd stopgezet. Dus ja, de crisis heeft toch ook goede dingen opgeleverd.
“Als jong manneke nam mijn vader me mee naar de Bosuil. Die eerste keer in een voetbalstadion blijft een magisch moment. Ik ben mijn vader daar zeer dankbaar voor. En vooral blij dat ik mijn vroegere schoolkameraden niet naar het Kiel ben gevolgd.”