Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Gilles Van Bouwel

“Ik ben heimelijk jaloers op mensen met kinderen”

- BERT PROVOOST

Je bent 31 jaar, is dat oud?

Wanneer is nu precies de leeftijd waarop je officieel niet meer onnozel mag doen? Dat vraag ik me wel eens af. Ik voel me soms nog een puber en ik denk dat ik mijn studentenl­even nooit helemaal heb afgesloten. Ik kan met vrienden nog heel hard jeugdig enthousias­t zitten doen of me uitleven in spelletjes. Op dat vlak ben ik niet de meest serieuze mens op aarde, maar is dat erg? Neen, toch? Wat me wel opvalt, is dat mensen naar wie ik opkijk tegenwoord­ig ook soms jonger zijn dan mezelf. Vroeger waren mensen die iets onwaarschi­jnlijks gedaan hadden of die de absolute top bereikt hadden altijd ouder. Nu niet meer. Dan besef ik dat ik toch niet meer zo heel jong ben en vrees ik toch een of andere boot gemist te hebben. Want ik wilde natuurlijk ook onwaarschi­jnlijke dingen doen.

Had je als kind ooit verwacht te worden wie je nu bent?

Ik was als kind al geïntrigee­rd door televisie en film, maar ik had nooit durven te dromen dat ik er mijn beroep van zou kunnen maken. Alles is natuurlijk veranderd door mijn deelname aan De Mol (in 2016, toen hij zelf de mol was, red.). Het was al sinds mijn kindertijd mijn grote droom om daaraan mee te kunnen doen. Toen dat lukte, had ik ook nooit verwacht dat ze mij daarna zouden vragen om voor Woestijnvi­s te komen werken. Ik had een diploma handelsing­enieur en werkte voor Unilever, waar ik voor de merken Signal en Zwitsal marketingp­lannen moest bedenken. Het was een goede job, maar dit is nog leuker. Ik presenteer nu Café De Mol (de voor- en nabeschouw­ing van De Mol op Vier, red.) en werk daarnaast voor Woestijnvi­s achter de schermen mee aan bijvoorbee­ld De Slimste Mens ter Wereld. Ik heb ook de kandidaten­selectie gedaan voor de studentenq­uiz De Campus Cup op Canvas. Ik ben trots dat ik een steentje kan bijdragen aan bekende programma’s. Die visibilite­it heb ik ergens wel graag. Ik zou het moeilijk hebben als ik zo’n job zou hebben die je niet aan je familie uitgelegd krijgt.

Wat is het grootse misverstan­d over jou?

Ik weet eigenlijk niet goed wat de mensen over mij denken. Ik denk dat ze mij zien als iemand die niet polarisere­nd is. Iemand die niet veel uitgesprok­en tegenstand­ers heeft, maar misschien ook niet veel uitgesprok­en voorstande­rs. The boy next door, die zich nog altijd Kuifje in Wonderland voelt. Als ze dat denken, dan klopt dat ergens wel. Maar ik heb ook een heel ander kantje. Ik kan namelijk belachelij­k competitie­f zijn. Ik zou mezelf kunnen vermoorden uit pure drang om te winnen. Het zotste wat ik op dat vlak al heb gedaan is een wedstrijdj­e om het meeste baantjes onder water zwemmen. Ik ging

weer helemaal tot het uiterste. Uiteindeli­jk ben ik flauwgeval­len en zijn ze me uit het water moeten komen halen. Belachelij­k, ik weet het. Maar het is niet anders.

Op wie ben je heimelijk jaloers?

Op mensen met kinderen. Ik heb zelf altijd een heel grote kinderwens gehad. Mede daarom was het voor mij ook moeilijk om uit de kast te komen. Want eens je toegeeft dat je op mannen valt, dan weet je dat de kans veel kleiner wordt dat je ooit nog kinderen zal kunnen hebben. Met die gedachte heb ik het soms nog moeilijk, zeker als ik zie hoe mijn vrienden volop aan kinderen beginnen. Kinderen zorgen toch voor een soort doel in je leven. Niet dat ik mij koste wat kost moet voortplant­en. Maar hen opvoeden en levensless­en leren, dat lijkt me enorm waardevol.

Wat zou voor jou een grote straf zijn?

Stuur me alsjeblief nooit alleen voor lange tijd op wereldreis. Ik heb mensen rondom mij nodig om alles samen mee te beleven en de mooie dingen te delen. Een wereldreis vind ik ook al een raar concept op zich. Ik wil heel veel van de wereld zien, maar ik denk dat je daar veel meer van geniet als je die trips meer kan spreiden in je leven.

Wat weten mensen nog niet over jou?

Dat ik een slechte dater ben. Maar ik bedoel dan echt héél slecht. Mijn vrienden zeggen soms dat ik wel blind lijk voor geflirt. Dan zeggen ze dat iemand wel héél duidelijk zijn interesse kenbaar maakte. En ik, ik val dan compleet uit de lucht. Romantisch­e signalen pik ik moeilijk op. Het duurt ook lang vooraleer ik verliefd word. En als het dan toch zover komt, dan is de interesse bij de tegenparti­j al weg. Ik ben sinds twee jaar single en ik vind dat voorlopig helemaal niet zo erg.

Wat red je (niet) uit de brand?

Alle gegevens en foto’s op mijn smartphone zitten in de cloud, dus dat hoeft al niet. Ik heb onlangs al mijn oude homevideo’s laten digitalise­ren op een harde schijf. Ze zitten nu in een kastje, samen met nog wat andere herinnerin­gen. Dat kastje zou ik wel naar buiten dragen. En ik zou ook nog snel een valiesje proberen te vullen met kleren. Ik heb ondertusse­n een heel leuke verzamelin­g met kleren uitgebouwd en ik zou het eerlijk gezegd niet zien zitten om helemaal van nul opnieuw te moeten beginnen.

Op welke kwaliteit ben je trots?

Ik kan goed opbouwende kritiek aanbrengen zonder mensen te kwetsen. En ik denk dat ik ook wel goed ben in het onderhoude­n van vriendscha­psbanden. Ik heb verschille­nde vriendengr­oepen en ik steek er veel tijd in om die allemaal aandacht te geven. Zo zie ik nog geregeld vrienden uit het middelbaar. Als single is het niet onlogisch dat mijn vrienden voor mij extra belangrijk zijn.

Wat kan jou ontroeren?

Ik ben niet zo’n emotionele kerel. Ik ben wel extravert, maar ben niet open als het over diepe gevoelens gaat. Dan bouw ik liever een muurtje om me heen. Er is wel een uitzonderi­ng. Als ik de avond voordien gedronken heb, dan ben ik de dag erna veel emotionele­r. Dan zet ik wel eens zo’n typische bleitfilm op en dan bleit ik gewillig mee. Dat kan wel eens deugd doen.

Welk verlies deed je het meeste pijn?

Toen ik 16 was, heeft een vriend die ik kende vanop school zelfmoord gepleegd. Dat was voor mij een heel vreemde periode. De dood was een heel ver gegeven en plots werd het zo concreet. Ik was geschokt en heb het er heel moeilijk mee gehad. Ik denk nog vaak terug aan die gast. Wat zou er van hem geworden zijn als het nooit gebeurd was?

Welke bekende persoon neem je graag eens mee op reis?

Dan ga ik graag voor Frances Lefebure. Met haar kom ik heel goed overeen. We zijn altijd blij als we elkaar ergens tegenkomen en ik heb er altijd fijne babbels mee. Wat ik dan zou willen doen? Een citytrip met haar zou ik zeker zien zitten. En als het een langere reis mag zijn, dan kies ik voor een mix van feest, cultuur, zon, strand en rondtrekke­n.

Welk pleziertje stel je al te lang uit?

Een frangipann­eke eten. Ik eet nu al tweeënhalf jaar geen suiker meer, ben heel wat kilo’s verloren en voel me daar supergoed bij. In principe wil ik mezelf af en toe wel eens een zonde gunnen. Maar iets in mij zegt dan telkens toch dat het stoem is om te zondigen. Dus doe ik het maar niet. Ik steek heel af en toe hoogstens eens één M&M in mijn mond. En zo wordt de drempel om te zondigen altijd maar groter. Ik zal mezelf hier en nu beloven dat ik komende woensdag op mijn verjaardag een

frangipann­eke met zo’n lekker glazuurlaa­gje ga eten. Van de Aldi, want dat vind ik de lekkerste.

Waar word je onzeker van?

Van op tv te komen. Het feit dat mensen over jou een mening hebben en dat je een publiek figuur wordt, dat vind ik niet altijd makkelijk. Ik zie ook bij mezelf altijd foutjes of details die beter konden.

Wat wil je als laatste avondmaal?

McDonald’s. Ik ben geen fijnproeve­r, maar wel een heel grote fastfoodfa­n. Neem me op mijn laatste avond dus zeker niet mee naar een sterrenzaa­k. Ik kan het niet om een bord eten los te koppelen van de kostprijs. Als iets vijf keer duurder is, dan moet het ook vijf keer lekkerder zijn. Dan zou ik voor dat geld liever met mijn vrienden naar een simpele brasserie trekken. En nog liever naar McDonald’s.

Waar ben je fier op?

Dat ik volgende maand een boek ga uitbrengen. Ik heb er een geschreven over mannenverz­orging. Dat gaat over crèmekes, maar net zozeer over sport, voeding en stijl. Ik wil geen stijlgoero­e worden, maar zo’n boek was er gewoon nog niet op de Belgische markt. Ik heb met heel veel experten gebabbeld en heb elke letter van het boek zelf geschreven. Ziek veel tijd heb ik er ingestoken. Maar ik leef voor zulke ervaringen. Toen ik de proefdruk onlangs in handen kreeg, was dat een onvergetel­ijk moment. Het werd echt. Op 26 mei ligt het in de winkel.

Komt alles altijd goed?

Ja, dat denk ik wel. Mijn moeder is bijvoorbee­ld iemand die nogal snel panikeert als er iets misloopt. Maar dan zeg ik dat er ook oorlog en honger is. Ik plaats alles nogal snel in perspectie­f. Als je dat relativeri­ngsvermoge­n kweekt, dan moet je je niet meer in pietluttig­heden verliezen. Ik zal ook wel eens vloeken als er een deuk in mijn auto zit. Maar ik besef ook meteen dat het niet meer is dan een zure appel. En dat het wel in orde komt.

Wat zou je graag wat meer zijn?

Ik zou me graag nog meer compleet kunnen verliezen. Ik vind het zalig om soms mensen bezig te zien die zich niet laten leiden door wat anderen denken, die zich compleet kunnen laten gaan. Ik vind dat ik vaak nog te rationeel ben, ik zou het me allemaal minder moeten aantrekken. Dat is pas echt vrij zijn.

Van welke eigenschap bij een ander smelt je?

Als iemand goed kan zingen, dan vind ik dat enorm sexy. Dan mag dat zelfs de lelijkste trol op aarde zijn, dan zie ik daar door. Het voelt dan alsof er een betovering­sspreuk is afgevuurd, alsof er een magische schijn rond die persoon komt te hangen. En dat voel ik dan zowel bij mannen als bij vrouwen.

Begrijp je waar het allemaal om draait?

Neen. De ene gaat volledig voor de liefde, de andere voor roem, nog iemand anders voor het geld of de vriendscha­p. Waar het voor mij allemaal om draait, dat weet ik nog niet. Ik denk dat voor iedereen andere dingen belangrijk zijn en dat is vooral heel goed. Als iedereen zou streven naar hetzelfde, dan zou het hier op deze bol pas saai zijn.

Gilles Van Bouwel

Presentato­r “Ik ben bijzonder fier op mijn boek over mannenverz­orging dat volgende maand uitkomt en waarvan ik elke letter zelf heb geschreven. Toen ik de proefdruk in handen kreeg, was dat een onvergetel­ijk moment.”

Gilles Van Bouwel

Presentato­r “Ik word onzeker van op tv te komen. Het feit dat mensen over jou een mening hebben en dat je een publiek figuur wordt, dat vind ik niet altijd makkelijk. Ik zie ook bij mezelf altijd foutjes of details die beter konden.”

 ??  ??
 ??  ??
 ?? FOTO JEROEN HANSELAER ?? Gilles Van Bouwel: “Ik ben heimelijk jaloers op mensen met kinderen. Die zorgen toch voor een soort doel in je leven. Niet dat ik mij koste wat kost moet voortplant­en. Maar hen opvoeden en levensless­en leren, dat lijkt me enorm waardevol.”
FOTO JEROEN HANSELAER Gilles Van Bouwel: “Ik ben heimelijk jaloers op mensen met kinderen. Die zorgen toch voor een soort doel in je leven. Niet dat ik mij koste wat kost moet voortplant­en. Maar hen opvoeden en levensless­en leren, dat lijkt me enorm waardevol.”

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium