“Goede en haalbare opdrachten zoeken is écht moeilijk”

GERT GOETSCHALCKX LERAAR SCHRIJNWERKERIJ VITO HOOGSTRATEN

De paasvakantie zit erop, de scholen zijn weer open. Of nee, wacht even. Hoe zit het nu eigenlijk?

Deze week laten we zes leerkrachten aan het woord over het afstandsonderwijs. De eerste is Gert Goetschalckx (38), leraar schrijnwerkerij in

het eerste jaar van de tweede graad beroepsonderwijs in het VITO in Hoogstraten.

Er zitten zeventien jongens in mijn klas, normaal heb ik ze 23 uur per week. Na de lockdown heb ik hen gevraagd of ze hun handgereedschapskoffer en enkele houtstukken, die op school staan, thuis wilden hebben. Die ben ik zelf gaan rondbrengen, dat was voor mij een mooi rondje van de Kempen. Voor de paasvakantie heb ik ze vrijblijvend iets laten maken. Daar waren kleine dingetjes bij, maar ook een salontafel en een konijnenhok. Ze moesten elk een foto van hun stuk op Smartschool zetten en daar heb ik dan een filmpje mee gemaakt ter inspiratie. Wie thuis niet de mogelijkheid heeft om te werken, kreeg een taak gegeven waarin ze een YouTube-filmpje over schrijnwerkerij moesten bespreken. Een van de grootste problemen is dat de jongens thuis niet de machines hebben die ze op school wel kunnen gebruiken. We kunnen ouders ook niet verplichten om een werkbank te kopen voor hun kinderen. En een drietal leerlingen blijft voorlopig moeilijk bereikbaar. Ze reageren niet op berichten op Smartschool en nemen de telefoon niet op. In de paasvakantie heb ik hen met rust gelaten, maar nu die erop zit, zal het toch wat minder vrijblijvend worden. Nu moeten ze elke dag Smartschool checken en zal ik ze nog actiever achter hun veren moeten zitten.

Onze volgende oefening zijn schragen. Het voorbereidende werk ga ik de komende weken door de leerlingen laten maken. Dit omvat dan vooral het bestuderen en begrijpen van de verbindingen en het uitwerken van deze opdracht in ons tekenprogramma. Gelukkig hebben ze via de school allemaal een laptop kunnen kopen of huren, maar er zijn er ook een paar die het liefst gewoon met hun handen werken en niet te veel van die computers moeten weten. Het is niet simpel om iedereen vanop afstand te motiveren. Ook de zoektocht naar goede en haalbare opdrachten waar onze leerlingen echt iets van bijleren, ervaar ik als heel moeilijk. Ze hebben vooral gekozen om met hun handen te leren werken. Hen nu continu opzadelen met theoretische opdrachten voelt ook niet correct aan voor mij. Ondertussen heb ik wel zes van mijn leerlingen kunnen overtuigen om op vrijwillige basis een extra tekenprogramma op de computer aan te leren. Contact houden we ook via Microsoft Teams, al is nog niet iedereen daarmee weg. Dat is alleszins één ding dat ik onthoud voor het volgende schooljaar. In september leer ik mijn nieuwe klas meteen digitaal te werken, want als er nog eens een lockdown komt, wil ik beter voorbereid zijn.”