Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Iedereen wil zijn eigen venster op de wereld hebben”
Het openluchtmuseum Middelheim heeft als troef dat het tegelijkertijd een park is. Museumdirecteur Sara Weyns selecteerde tijdens een virtuele wandeling twee objecten in het park. Fenster I & ll van Isa Genzken biedt letterlijk een doorkijk. Vierkantrohre Serie D 1967-2016, 1967 – 2016 van Charlotte Posenenske is terug te vinden aan het Braempaviljoen.
“Dat mijn keuze op twee Duitse kunstenaars is gevallen, is puur toeval. Isa Genzken komt met haar werk in de jaren tachtig van de vorige eeuw naar buiten. Haar ideeen en objecten komen in verschillende vormen van media voor. Als sculptuur, installatie, film en kunstenaarsboek bijvoorbeeld.”
Fenster I en II werden in 1993 gemaakt voor de tentoonstelling Nieuwe Beelden.
Dat jaar was Antwerpen Culturele Hoofdstad van Europa. Isa Genzken stelde twee raamsculpturen op tussen het struikgewas van het Middelheim. Hun verdoken positie tussen de struiken en de hoge stalen structuur maken dat het werk niet erg functioneel is.
“In zekere zin past het werk goed bij de actualiteit waarmee we nu te maken hebben. Iedereen heeft en wil zijn eigen venster op de wereld hebben. Al was het niet in de eerste plaats de bedoeling van Genzken om het werk als raam te maken. Je kijkt er niet doorheen, maar ernaar op. Eigenlijk vestigt het werk vooral de aandacht op zichzelf.”
Kunst aan materiaalprijzen
Het werk van de overleden Charlotte Posenenske is terug te vinden aan het Braempaviljoen dat in het museumpark staat. “Posenenske was ervan overtuigd dat kunst de sociale interactie kon beïnvloeden. Het idee dat kunst niet gecreëerd moet worden door en voor individuen leefde bij haar zeer sterk. Ze bood haar kunst ook aan de prijs van de materiaalkosten aan en vond dat haar werken door iedereen gereproduceerd konden worden. Vaak maakte ze een concept en liet ze de uitvoering
aan anderen over”, schetst Sara Weyns de filosofie van de kunstenares.
Vierkantrohre Serie D 1967-2016, 1967 – 2016
bestaat uit een set van zes holle vormen uit gegalvaniseerd metaal. “De elementen van het werk zijn uitwisselbaar zodat de sculptuur aangepast kan worden aan de plek waar ze geïnstalleerd wordt. Elk werk kan vrij geassembleerd worden, waardoor het idee van auteurschap op losse schroeven komt te staan.”
Na het schrijven van haar
manifest in
1968 besluit Charlotte Posenenske dat kunst toch niet de beste manier is om sociale verandering te verwezenlijken. De vrouw besluit daarop sociologie te gaan studeren en gaat met de vakbonden samenwerken.
www.middelheimmuseum.be
Sara Weyns
Directeur Middelheimmuseum
‘Posenenske bood haar kunst aan de prijs van FOTO JVDP de materiaalkosten aan en vond dat haar werken door iedereen gereproduceerd konden worden.”