“Ik kijk uit naar de heropstart”

Het verbod op samenkomsten hakt er bij de deelnemers fel in. “Het valt me zwaar”, vertelt lotgenote Greet (60). “Wij hadden net onze derde bijeenkomst achter de rug. Met anderen onverwerkt verdriet kunnen delen, is tijdens mijn rouwproces enorm belangrijk. Dat kan nu tijdelijk niet meer.” “De crisis maakt de hele situatie nog moeilijker. Niemand kunnen of mogen zien, dat begint te wegen. Je mist diegene die is gestorven, maar daarenboven moet je nu ook afstand nemen van de eigen kinderen en kleinkinderen. Het zorgt in mijn geval voor een opstoot van verdriet.”

Pieter, de man van Greet, overleed in februari van vorig jaar aan de gevolgen van een longziekte. “Sommige mensen vragen niet meer hoe het met mij gaat, ze gaan ervan uit dat het afscheid verwerkt is. Andere mensen durven dan weer niet over rouwen te praten, wat in een lotgenotengroep wel kan. Daarom kijk ik uit naar de heropstart. Ook al hebben we elkaar nog maar drie keer gezien, in onze groep was er al sprake van een diepe band.”

Na de coronacrisis zal de nood aan rouwbegeleiding alleen maar toenemen, voorspelt Greet. “Ik mag er niet aan denken wat het moet zijn om uitgerekend in deze periode afscheid te moeten nemen van iemand die je dierbaar is. Dat moet ronduit vreselijk zijn, traumatisch zelfs. Ik kan me voorstellen dat de behoefte aan rouwbegeleiding na de crisis enorm groot zal zijn.”