Gazet van Antwerpen Stad en Rand
In alle rust terug naar de kust
Gevreesde overrompeling tweedeverblijvers blijft uit
Er waren geen tomates-crevettes, er waren geen vliegers, er waren geen ligstoelen, en tóch was het gisteren een hoogdag voor de Vlaming met een tweede verblijf aan de kust. Eindelijk mochten ze weer binnen, dus deden ze dat ook. Druppelsgewijs. De grote stormloop bleef uit. “De plantjes leefden nog en er stond nog aperitief. Fantastisch.”
“Het leven is niet leuk als je alle dagen doet wat je moet doen. Af en toe moet je eens iets uitsteken wat niet mag.”
Filip (58) uit Heist-op-den-Berg is een tweedeverblijver. Hij stak woensdag iets uit wat niet mag: hij reed met zijn Mia, die 57 werd, naar hun stulpje in Middelkerke. Nét voor de regering het ook officieel weer toeliet. “Genieten! Pas op, ik ben akkoord met alle maatregelen die steek houden”, zegt hij. “Hoe meer plekken opengaan, hoe minder volk buitenkomt op dezelfde plaats, toch?”
Bij zijn ochtendfietstocht door Westende kwam hij gisteren teamgenoten tegen: vanop een balkonnetje kreeg hij een santé van een koppeltje dat “net gedaan had met poetsen”. Want de tweedeverblijver heeft twee maanden stilstand weg te schrobben uit zijn kustkot. “Anderen gaan naar de Malediven, wij komen wekelijks naar hier. Dit is onze investering. Je kunt niet alles hebben.”
Eerste strandwandeling
Leen (39) uit Mechelen had wel eventjes alles, gisteravond. Samen met haar man Kristof (47), kindjes Lio (7), Kato (9) en Jercko (12) en hondje Bo (1) maakte ze haar eerste strandwandeling in maanden. “Er was niemand. Ik was even alles vergeten. Het was pas daarnet, toen ik terug een mondmasker zag, dat ik dacht: ahja, het zijn deze tijden.”
Els (48) loopt al foto’s nemend met haar gsm naar de zee: dubbel zoveel zeezicht, schade inhalen. “Onze ouders wonen hier”, zeggen zij en haar partner Kurt (52). Het koppel woont in Keerbergen, en heeft al tien jaar een appartementje vlak bij het Oostendse zand. “Als je hier geboren en getogen bent, dan moet je af en toe de zee bij u hebben. Niet iedereen hier is miljonair, hoor.”
Aperitief en gezelligheid
Dat beamen ook de Limburgse Albina (59) en Nico (61). De marktkramers in textiel en zonnebrillen staan in zomers textiel en dito zonnebril op de dijk van Middelkerke. “Vijf minuten na het nieuws waren we al onderweg. We hebben altijd heel hard gewerkt, en terwijl een ander misschien honderd keer naar het buitenland gaat, komen wij naar hier. Naar onze goeie vrienden, de gezelligheid, de frisse zeelucht, de strandbar. In de plaats gaan we nu thuis sliptongskes maken.”
Hetzelfde verhaal bij Carine (53) en Stefaan (60) uit Roeselare. “Normaal gingen we nu naar Griekenland voor een week. Maar nu het mag, zijn we dan maar terug naar ons appartement gekomen. De plantjes leefden nog en er stond nog aperitief. Fantastisch. We zijn allebei verpleegkundigen, dus het doet deugd om alles even achter te laten.”
Leen
Mechelse met tweede verblijf in Oostende
“Ik was even alles vergeten op het strand. Het was pas toen ik daarjuist terug een mondmasker zag, dat ik dacht: ahja, het zijn deze tijden.”