“Preud’homme is de grootste meneer die ik ooit ben tegengekomen”

Stijn Vreven:

anders had kunnen zijn.

Vreven: “Als Wilfried Van Moer langer bondscoach was geweest, dan wel. In die tijd speelde het communautaire aspect nog een grote rol bij de nationale ploeg. Je kon de groep zo in twee indelen: de Walen en de Vlamingen. Robert Waseige zou altijd voor Régis Genaux gekozen hebben.”

Peters: “Door één foutje is je carrière bij de Duivels gefnuikt, Stijn.”

Vreven: (Knikt) “In de EK-kwalificatiematch tegen Bulgarije miste ik mijn controle en kwam er een voorzet. Daniël Van Buyten was niet bij de pinken en de Bulgaren scoorden. Die goal is mij toen danig aangewreven. Ik had in België niet de status om ermee weg te komen.”

En dat voor iemand die in Nederland zelfs de bijnaam ‘de Indiaan’ had gekregen.

Vreven: “Tja, dat is een eigen leven gaan leiden toen een journalist me thuis kwam opzoeken en enkele indianenattributen zag staan.”

Peters: “Een dag later stond er te lezen dat Stijn Vreven in een tipi woonde. ‘De Indiaan’ was geboren. Maar geef toe, Stijn: je was toch gefascineerd door indianen?”

Vreven: “Dat wel, ja. Ik wilde in die tijd ook dolgraag naar Canada trekken.”

Peters: “Dat indianenverhaal kwam een paar jaar geleden opnieuw boven toen NAC carnaval ging vieren. Het thema: indianen. Stijn was een halve god in Breda en Cyriel Dessers twijfelde of het wel een goed idee was om met de coach te spotten. Gevolg: de spelers hielden het bij een bescheiden pluimpje in hun haar. Maar wie kwam daar helemaal verkleed als een opperhoofd aandraven? Jawel, Stijn Vreven.”

Nog even terug naar Utrecht: je populariteit ging er zó ver dat je zelfs oneerbare voorstellen kreeg van vrouwen?

(Vreven knikt bevestigend) Peters: “Er hing zelfs een spandoek in het stadion waarop stond: Stijn, wanneer maakt je vriendin het uit?”

Dat moet niet leuk geweest zijn voor haar.

Vreven: “Zeker niet. Als vrouwen met me op de foto wilden, duwden ze Tanja grofweg aan de kant. Zo ging dat eraan toe in

Nederland. Terwijl Tanja mijn hele proces had meegemaakt, van een nobody tot een zogenaamde cultheld. Ik heb veel aan haar te danken.”

Peters: “Tanja is zelf ooit aerobic-sessies komen geven toen Stijn bij AA Gent speelde, toen Johan Boskamp er trainer was. ‘Klasse, Tan!’ riep Boskamp, terwijl de spelers er helemaal niets van bakten.”

Vreven: “Ajax was met die aerobics begonnen en plots werd het een hype. Gelukkig was die ook snel weer overgewaaid, want voetballers en lenigheid gaan niet goed samen.”

Peters: “Het was ook Tanja die mee aan de onderhandeltafel schoof toen Stijn met Roland Duchâtelet zijn transfer naar STVV ging onderhandelen. Zij was er om te vermijden dat Stijn met zich zou laten sollen.”

Het verbaast me dat zo een onzekere persoon nu de baas kan spelen over een spelersgroep met 25 ego’s.

Vreven: “Er is een verschil tussen een goede coach zijn en opkomen voor je eigenbelang. Als trainer ben ik 19 uur per dag bezig met mijn club en ga ik tot het uiterste voor mijn spelers. Maar mezelf verkopen, dat blijft een probleem.”

De mentale spelletjes die je graag speelt, komen ook aan bod. Al werd die mentale oorlogsvoering je niet altijd in dank afgenomen.

Vreven: “Ik ben zo persona non grata geworden bij KV Mechelen, een club die me na aan het hart ligt (KV was zijn allereerste club als profvoetballer, red.). Met Beerschot waren we vorig seizoen in de achtervolging op het ongenaakbaar geachte KV Mechelen en dus wendde ik met

“Michel Preud’homme is de grootste meneer die ik ooit ben tegengekomen”, vertelt Stijn Vreven in het boek. “Wat een persoonlijkheid. Toen hij tot beste keeper van de wereld werd verkozen in 1994, zei hij tegen de pers dat hij die titel te danken had aan onder anderen Glen De Boeck en Stijn Vreven. We speelden toen samen bij KV Mechelen. Wij waren broekjes, hij was een cultheld. Twee maanden voor het WK bleven we na de training een halfuur ballen trappen. Michel wilde dat zo. Een echt competitiebeest. Als je in het eerste interview dat je geeft, nadat je pas verkozen bent tot beste keeper van de wereld, aan twee jonge spelers denkt... Dan ben je een grote meneer. Klasse.” mijn paars hart alle middelen aan om de kloof te verkleinen. Dat werd me niet in dank afgenomen. Terwijl ik net hetzelfde zou hebben gedaan als coach van KV Mechelen.”

Peters: “Als speler van Vitesse is die winnaarsmentaliteit jou ook fataal geworden.”

Vreven: “We werden vijfde, maar ik werd geslachtofferd omdat ik niet kon aanvaarden dat er meer in de groep zat. Ik sprak dat ook openlijk uit, waarop trainer Edward Sturing een stemming in de spelersgroep organiseerde over mijn lot. Daar maakte hij een inschattingsfout, want ik overleefde die stemming. Maar het kwaad was geschied. Een paar weken later trok ik naar Cyprus (naar Omonia Nicosia, red.).”

Vind je jezelf beter als trainer dan als speler?

Vreven: “Ja. Nochtans heeft een coach het moeilijkste beroep ter wereld. Je moet van dertig individuen een geheel zien te maken. Als het goed gaat, is het dankzij de spelers. Gaat het slecht, dan is het de schuld van de coach. Je bent de pispaal.”

Een van de conclusies uit het boek is dat Stijn Vreven niet met onrecht om kan.

Vreven: “Mijn ontslag bij Beerschot heb ik nog steeds niet verwerkt, omdat ik vind dat me toen onrecht is aangedaan. Daar speelden andere machten. De spelers stonden nog achter me, maar het publiek niet.”

Peters: “Een paar weken na zijn ontslag had ik op tv gezegd dat Beerschot tegen OH Leuven de beste helft van het seizoen had gespeeld. Een dag later kwam ik Stijn briesend tegen. Het duurde anderhalf uur voor ik had losgepeuterd wat er scheelde.” Vreven: “Ook met mijn ontslag bij Waasland-Beveren heb ik het moeilijk gehad. Daar haalden we de twaalfde plaats, het beste resultaat sinds de fusie. Toch werd ik ontslagen in het tweede seizoen, toen we maar één plek lager stonden dan het seizoen ervoor.”

Van welke coach heb je zelf het meest opgestoken?

Vreven: “Op tactisch vlak van Sollied. Looplijnen, passlijnen, shadow games, daar was hij een meester in. Ook Boskamp heeft me veel bijgebracht. Hij leerde me wat een no-nonsenseaanpak is. Slaan en zalven, met maar één doel voor ogen: spelers beter maken.”

Wat brengt de toekomst?

Vreven: “Ik heb een goed gesprek gehad met een buitenlandse club. We zullen zien wat het wordt. Je moet bij de technisch directeur op een goed blaadje staan, bij de raad van beheer… Tegenwoordig komt er meer bij kijken dan wat je kan als coach.”

‘Stijn Vreven: pure haat, pure liefde’ is uitgegeven door Willems Uitgevers en is online al te koop (20 euro). Eind deze maand ligt het boek ook in de winkelrekken.