Volstaat kleine Big Brother?

Hij zit er dan toch aan te komen, een app die ieder van ons op de smartphone kan installeren om gewaarschuwd te worden na contact met een besmet iemand. Het lukt wel alleen als die andere de app ook heeft. Omgekeerd zullen, als u zelf positief test, de mensen die u ontmoet hebt een sms krijgen. Een naam zal daar niet in staan, het blijft anoniem allemaal. De gegevens staan ook niet op een centrale databank. Versleutelde, naamloze data over de verbindingen die een smartphone via bluetooth had met andere smartphones kunnen door de zieke naar een server worden gestuurd. Van daar worden de waarschuwingen dan verspreid.

Zo’n app met de zogenaamde DP3T-techniek wordt vandaag besproken op Volksgezondheid. Tegen de zomer zou hij getest kunnen worden.

Het grote respect voor de privacy van de techniek is op zich prijzenswaardig, maar de vraag is of de app dan nog voldoende resultaat geeft. Op Canvas was vorige week een fascinerende documentaire te zien over de aanpak van corona in Zuid-Korea. Regel één: vergeet privacy. De Zuid-Koreanen hebben niet een of andere wonder-app. Ze vragen bij een besmetting simpelweg gegevens op van telecom-operatoren en van kredietkaartmaatschappijen. Zo weten de coronaspeurders onmiddellijk waar iemand is geweest (via de smartphone-signalen, app of geen app, en via de betalingen die iemand deed). Op dezelfde manier vinden ze ook alle contacten, bijvoorbeeld alle mensen die in hetzelfde restaurant zaten. Er is geen ontsnappen aan en de Zuid-Koreanen vinden dat goed. Zo kan hun economie blijven draaien zonder dat het virus vrij spel krijgt.

Bij ons zou een app kunnen helpen bij het contact tracen, dat zo moeizaam verloopt. Onder meer omdat er bij de mensen die positief testen bijvoorbeeld zwartwerkers zijn of leden van ‘de grote groep mensen die wisselende seksuele contacten hebben’, zoals de Kapelse huisarts Maaike Van Overloop het zei in het VRT-journaal. Zij zeggen liever niks over hun contacten. Maar gaan zij dan wel zo’n app installeren? En als ze het toch doen, hoe volledig zullen die data dan zijn?

Alle beetjes helpen, dat is zeker. En voorlopig zitten de curves nog goed. Dat geeft de luxe om erg bezorgd te zijn over privacy. De Belgische Gegevensbeschermingsautoriteit, beter bekend als de privacywaakhond, is bijvoorbeeld vernietigend over het juridisch kader voor het telefonische contact tracen. Je kunt maar hopen dat het dilemma tussen privacy en volksgezondheid-en-economie zich op een dag niet weer veel scherper gaat stellen. Hoeveel zal privacy ons dan waard zijn? Moeten we die discussie niet grondiger voeren?