“Mijn meester mis ik het meest”

Robin Verwaerde-Deleu is bijna 12 en woont met haar ouders en 10-jarige zus in Borgerhout, vlak aan het Te Boelaerpark – “een groot voordeel”. Vier halve dagen per week gaat ze daar ook naar school. Haar meester mist Robin dezer dagen het meest.

Hoe zou jij de coronacrisis omschrijven?

Robin: Saai, maar soms toch ook leuk. En

raar.

Begrijp je de coronamaatregelen goed?

Ja. Handen wassen en afstand houden, voor mij is dat wel logisch. Mijn ouders hebben het mij goed uitgelegd. Ik hoop wel dat deze zomer weer wordt zoals voor corona.

Ben je bang om ziek te worden of soms angstig dat familie ziek zou worden?

Een beetje om zelf ziek te worden. Toen ik een tijdje geleden op de radio hoorde dat er een meisje van 12 jaar was gestorven aan het virus, werd ik toch bang. Mijn ouders hebben mij dan gerustgesteld: afstand houden en handen wassen, dan is de kans bijna nul om het te krijgen. Voor mijn familie ben ik eigenlijk niet bang, omdat ik weet dat iedereen zich aan de regels houdt.

Verveel je je?

Wel meer dan anders. Als ik ’s morgens wakker word en ik moet niet naar school, denk ik: wat moet ik vandaag doen?

Is er meer stress thuis?

Ja, toch wel. Papa is thuis door een situatie op het werk en mama werkt thuis. We zitten meer bij elkaar dan anders en de hele crisis zorgt bij mijn ouders wel voor stress.

Kun je met iemand praten als je ’t moeilijk krijgt tijdens deze crisis?

Met een goeie vriendin praat ik graag: dan kunnen we soms echt vloeken. En ook met mijn nichtje, als we bellen.

Wie en wat mis je het meest?

Mijn meester Dieter! Hij is risicopatiënt en we hebben nu een juf. Die is ook leuk, maar met de meester is het toch anders. Hij is heel lief, grappig en vertelt superleuke verhalen. Mijn hobby’s mis ik ook wel, vooral de dansles. Daarnaast doe ik ook nog toneel en piano.

FOTO JAN VAN DER PERRE Robin in het Te Boelaerpark.