“Wij zijn nog hechter geworden”

Zoë Croonenborghs uit Tielen (Kasterlee) werd dit jaar 18 en zit in haar zesde jaar verzorging. Omdat ze reuma heeft maakte het coronavirus haar best angstig. Dat de cijfers dalen stemt haar nu wel rustiger. Ook heeft ze baat bij het tragere tempo van leven, zegt ze. “Ons gezin was al hecht, maar mijn zussen, mijn mama en ik zijn nog hechter geworden.” De weekendfeestjes, die mist Zoë wel.

Begrijp jij de coronamaatregelen?

Zoë: Ja, en ik vind het ook belangrijk dat die duidelijk zijn en dat iedereen zich eraan houdt. Ik weet na een zoektocht van meer dan twee jaar sinds november dat ik reuma heb, waardoor ik een risicopatiënt ben. Ik ben er dus echt wel veel mee bezig.

Verveel jij je vaak?

Niet echt. Ik ben tijdens de crisis voor het eerst blij geweest dat ik schooltaken te doen had (lacht). En we hebben ook klusjes in huis kunnen doen.

Heb je meer of juist minder stress?

Ik heb er wel deugd van dat ik minder stress heb. Dit is een periode van ‘niks moet’. Door zo veel tijd samen door te brengen, zijn mijn oudere zus, mijn tweelingzus, mijn mama en ik nog hechter geworden. Papa zit in het leger en is al sinds december op manoeuvres in Niger.

Wie mis je?

Papa hebben we tijdens deze rare periode natuurlijk heel erg gemist. Mijn familie ook. Een lief heb ik niet, dus dat is geen bezorgdheid, maar mijn vriendinnen heb ik ook wel gemist.

Wat heeft je rust gegeven?

Ik kan nu uitslapen tot 9.30 à 10.30 uur. We zijn ook vaker gaan wandelen met de hond en ik heb ook weleens met een vriendin afgesproken om te gaan wandelen. Door de reuma heb ik een hele tijd niks kunnen doen en ik wil mijn conditie terug. Wij hebben ook het geluk om een huis met tuin en zwembad te hebben.

Zijn er financiële zorgen door de coronacrisis?

Mijn mama werkt in een school, dus die is de afgelopen periode thuis moeten blijven. Maar financiële zorgen, nee.”

FOTO JOREN DE WEERDT Zoë met haar voeten in het zwembad.