Kus me, Coucke!

Dave Peters is een creatieve veelvraat. Radio- en televisiepresentator, auteur en bovenal sportbeest. Nu eens hoog in de voetbaltribune als commentator, dan weer als interviewer langs de zijlijn. Wekelijks laat hij op dinsdag in Gazet van Antwerpen zijn eigenzinnig licht schijnen over de ‘belangrijkste bijzaak in het leven’: voetbal. Met veel passie. En een knipoog.

Als alles volgens plan is verlopen, hebben de Kakkers gisteren hun nieuwe doelman aan de traditionele medische testen onderworpen. Het betreft hier posterboy en voltijds adonis Gaëtan Coucke: een paar jaar geleden nog het grote talent tussen de Genkse palen, dan uitgeleend aan Lommel SK en nu dus rijp om een keepersduel uit te vechten met die andere Limburger Yannick Thoelen.

Medische testen! Er loopt een koude rilling over mijn rug wanneer ik eraan denk. Het katapulteert me terug naar de obligatoire schooluitstappen richting PMS. En meer bepaald richting PMSdokter. Dan heb ik het uiteraard niet over het Premenstrueel syndroom, want dat is de eerste verklaring die je voor de kiezen krijgt wanneer je mevrouw Google raadpleegt. Nee, het gaat hier wel degelijk over de psychomedischsociale centra, tegenwoordig beter bekend als het CLB of Centrum voor Leerlingenbegeleiding.

Wie herinnert zich nog die Oostbloklokalen waar je samen met je klasgenoten koortsachtig je beurt zat af te wachten om van kop tot teen geïnspecteerd te worden? ‘Peters! Cabine drie! Uitkleden en rap een bikke.’ Daar stond je dan in je zondagse onderbroek, voor de gelegenheid volledig remsporenvrij, voor de PMSdokter. De dagen voor het onderzoek was het gespreksonderwerp nummer één op de speelplaats. Zouden de medische honneurs dit keer waargenomen worden door een type Pamela Anderson of eerder een Brooke Shieldslookalike?

Ieder jaar kwamen we bedrogen uit. Het in onze fantasie gecreëerde superwezen dat onze okkernoten zou betasten, bleek in het echte leven een net niet gepensioneerde grijsaard te zijn. ‘Blaas eens op de achterkant van je hand’, werd me gevraagd. Wist ik veel dat de dokter op die manier een mogelijke liesbreuk trachtte op te sporen. Het is de bedoeling dat je met je lippen contact maakt met je hand en dan doorblaast. Dat had ik niet in de gaten. Ik blies vanaf een centimeter of tien op mijn hand. Een misser voor open doel. De medicijnman keek me met vragende blik aan en wees me kordaat op het feit dat dit gedrag allerminst wenselijk was. ‘Óp je hand blazen, manneke! Niet ertegen!’ Zo gezegd, zo gedaan.

Ingrijpende gebeurtenis hoor voor een prepuber die voor de allereerste keer zijn mannelijkheid ten prooi gooit aan de wetenschap. Daarom voel ik zo mee met die arme Gaëtan. Zou hij met zijn linkerhand voor zijn rechteroog

wel gezien hebben dat die kleine ‘E’ eigenlijk feitelijk in spiegelbeeld stond en dus naar links wees? Heeft hij de avond ervoor de koolgewassen gemeden? Flatulentie kan gênant zijn. Heeft hij zijn onderlip uitgerekt om zijn parelwitte snijtanden te etaleren?

Het is geen toeval dat ik deze opsomming beëindig met de snijtanden van Gaëtan Coucke. Want wat u niet weet, dat weet ik wel. De heer Coucke heeft namelijk een tatoeage op de binnenkant van zijn onderlip. De vrouwelijke tandarts van KRC Genk schrok zich een hoedje toen ze het mees

terwerk gadesloeg. ‘Kiss me!’, stond er te lezen, een souvenir van een mooie Ibizareis met de

vrienden. What happens in Ibiza stays dus niet altijd in Ibiza.

Kakkers die dit fabelachtige staaltje van bodyart met hun eigen ogen willen aanschouwen, zou ik toch willen verzoeken om de kalmte te bewaren. Ik krijg al beelden op mijn netvlies van veeartsen die op de geijkte manier het gebit van Jolly Jumper inspecteren. Ik weet: het gaat sterker zijn dan uzelf, maar laat het gebit én de lippen van de heer Coucke a.u.b. met rust. Vrouwelijke Kakkers die zich niet kunnen bedwingen, sturen een gele briefkaart naar de Kleine Nieuwedijkstraat 53 te 2800 Mechelen. Il

Coucko is geen onmens. Met wat geluk zal hij na het stoppen van een elfmeter koers zetten richting harde kern, om daar schuivend op de knieën zijn lichaamspoëzie te tonen aan de mensheid.

Wat moet u nog meer weten over deze uitstekende ballenvanger? Euhm… hij begint te kokhalzen wanneer er een stengel selder op zijn bord belandt. Verder is hij een vrij complete doelman die soms wat flegmatiek oogt, maar dat is schijn. Coucke heeft er een goede kop op staan. In zijn vuurdoopjaar in 1B trok hij na een handvol speeldagen met Lommel naar de kolkende Malinwaarena. Hij stond er als een heerser tussen de palen, het leek wel zijn achtertuin. Dan heb je potentie, dan is er marge voor progressie.

De verklaring voor zijn koelekikkerprésence? Simpel. Hij heeft alles te danken aan zijn broer Gregory. Tijdens een skivakantie stapte die samen met een vriend op kleine Gaëtan af om hem iets persoonlijks te melden: ‘Gaëtan, je weet toch dat we jou geadopteerd hebben? Je echte familie woont in Rusland’, luidde de boodschap. Broederlijke humor. Je overleeft het wel. Daarna ben je gehard en kan je de wereld aan. Dat ondervond ook de heer Coucke. Kusjes en tot volgende week.