Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Deze Lamkel Zé niet verkopen”
Goots maakte zich vorige week nog zorgen over de weerbaarheid van een Antwerp tegen de ‘machine’ Club Brugge. Zoals zovelen had hij zich vergist. “De eerste vijf minuten dacht ik: ai, dit komt niet goed. Club Brugge begon goed, met hoge druk. Maar dan kwam er die eerste kans voor Mbokani en kantelde de match helemaal. Antwerp veroverde steeds sneller de bal en was razend gevaarlijk op de tegenaanval. Ze hebben in de eerste helft nog drie à vier zeer goede kansen gehad, die minstens nog één of twee goals hadden moeten opleveren.” “En dan blijft het toch bibberen tot de laatste minuut. Het was ook te verwachten dat Club Brugge na de rust ging komen en de druk ging verhogen. Bovendien was de frisheid wat weg, bij spelers als Refaelov, Hongla, Lamkel Zé ook. En Mbokani, die kreeg alleen nog moeilijke ballen. Maar Antwerp bleef overeind.”
Zelfs de defensie, zonder Bolat, Hoedt en Arslanagic, de sterkhouders van vorig seizoen. De twijfels over
de vervangers bleken onterecht. “Ik denk dat Seck misschien wel 150 ballen heeft weggewerkt. Maar ook Pius en De Laet waren prima. En dan Matijas, piepjong, maar
hij speelde een topmatch. In de eerste helft zag hij geen bal, in de tweede werd hij toch een beetje held. Met een paar goede tussenkomsten en een wereldsave.”
‘Het is te vroeg voor het systeem Leko, hij moet spelen volgens de
mogelijkheden van deze groep’,
zei onze huisanalist vooraf. Of de Kroaat zijn aanbeveling las, is twijfelachtig. Maar hij luisterde wél. “Zijn veldbezetting klopte als een bus. Met alle respect voor Leko, die deze zege zeker ook op zijn palmares mag schrijven, maar deze beker is ook en voorál te danken aan Laszlo Bölöni. Hoe Antwerp de hele match en zeker het laatste halfuur als een blok streed: dat is de hand van Bölöni, dat is een automatisme dat ze geleerd hebben van hem. En je merkt dat deze groep dat als de beste beheerst. En daar kon Leko nu handig gebruik van maken.”
Klasse van Didier
En Goots had nog een aanbeveling vooraf, over Didier Lamkel Zé: “Ik weet dat veel fans het gehad hebben met hem, maar ik doe graag tegendraads. Ik ben fan. Dus ik zeg: gewoon opstellen. Bam, in de basis! Dan zouden ze bij Brugge toch een beetje bang zijn.”
En kijk, daar stond het Kameroense enfant terrible van de Bosuil, aan de aftrap, om een meer dan degelijke partij te spelen. “Meer zelfs: hij speelde een hoofdrol”, vindt Goots. “Elke gevaarlijke actie in de eerste helft begon bij hem. Wat hij in deze finale toonde, na eerst zijn lange straf bij de beloften en dan amper een handvol trainingen bij de Akern… Als je dit dan kan brengen, dan ben je een klasbak. Lamkel Zé is gewoon één ongelooflijke brok talent. Ik durf zelfs te zeggen: van alle 27 spelers die zaterdag op het veld hebben gestaan, was hij diegene met de meeste individuele klasse.”
“Oké, hij zakte wat weg na de rust. En ja, hij zal ongetwijfeld nog wel eens wat fratsen uithalen. Maar ik hoop dat hij nu definitief gelanceerd is. Ik hoop écht uit het diepste van mijn hart, voor Antwerp én het Belgisch voetbal, dat hij zijn lesje geleerd heeft. En dat Mbokani, Refaelov en de andere ervaren spelers hem op het rechte pad kunnen houden. En Leko. Die heeft een wat hardere hand, die kan hem misschien de broodnodige discipline bijbrengen.”
“Verkopen? Nee, deze Lamkel Zé mag Antwerp nooit wegdoen. Niet voor de club en niet voor het Belgisch voetbal. En als de club slim is, doet ze dat ook niet. Als je met deze Lamkel Zé in vorm aan de groepsfase van de Europa League kan starten, dan staat hij in een vitrine die zijn waarde alleen maar zal doen stijgen. En zal hij op termijn wellicht wél verkocht kunnen worden voor een hoge prijs en zal hij ongetwijfeld wél ergens in een topcompetitie terechtkomen, waar hij ook thuishoort. Als hij uiteraard op dit niveau blijft verder groeien. En als hij dus wat slimmer zijn momenten kiest, zowel de goede als de slechte.”
Bleek Brugge
Vooraf werd de ‘overmacht’ van Club Brugge bezongen. Daar was weinig van te merken, zag ook Goots. “Was deze bekerwinst nu de verdienste van Antwerp of de zwakte van Club Brugge? Zo sterk Antwerp was, zo zwak was Brugge. Clement heeft een probleem: zijn ploeg is veel te afhankelijk van Hans Vanaken en Ruud Vormer. Die waren ondermaats en dan zie je dat Club geen oplossingen meer vindt.”
“Ze moeten het hebben van voetballende acties, maar zonder die twee op niveau gaat dat niet. Waarbij vooral de Gouden Schoen beschamend onzichtbaar was. Ze hebben ook geen spitsen die dan het verschil kunnen maken. Zowel Okereke als daarna de jonge Badji wogen gewoon te licht. En voor de lange ballen, waar ze dan maar noodgedwongen voor kozen, hebben ze niet genoeg gestalte. Het is toch een pijnlijke vaststelling als je dan een miljoenenspits als Krmencik in de tribune ziet zitten.”
Te hard victorie kraaien, mag Antwerp nu ook weer niet. “De club en de fans moeten hiervan genieten, maar moeten ook realistisch blijven. Het is niet omdat Antwerp verdiend heeft gewonnen, dat er geen extra versterking nodig is. Er staat al een ploeg, een stevige basis, zelfs zonder de al aangekochte versterkingen, dat is duidelijk. Maar om tegen de kleinere ploegen ook zélf het spel te maken en om ook Europees een vuist te maken, is er nog versterking nodig. Vergeet niet: met minstens zes extra matchen in de groepsfase van de Europa League én een Belgische competitie met achttien ploegen en miniplayoffs speel je heel veel matchen en heb je ook een kwalitatief brede kern nodig. D’Onofrio en Gheysens zullen dat ook beseffen.”
Historisch
Waarop Goots toch even hardop applaus wil geven voor de twee sterke mannen op de Bosuil. “Het is nu al behoorlijk waanzinnig te noemen, wat voorzitter Gheysens en sportieve baas D’Onofrio, en hun ‘teams’ op de Bosuil, de afgelopen drie jaar hebben bereikt. Op zo’n korte termijn van het grote ‘niets’ in tweede klasse naar een hoofdrolspeler in eerste klasse: chapeau. Wie dit drie jaar geleden zou voorspeld hebben, dat Antwerp vandaag al tegen de ‘ongenaakbare’ kampioen Club Brugge de beker zou winnen, die zou men toen eens goed uitgelachen hebben.”
“Daarom is dit misschien wel een van dé grote historische momenten in de geschiedenis van Antwerp FC. Misschien zelfs wel hét grootste. Na jaren van verval op zo’n korte termijn weer een prijs pakken: ongezien. En bovendien in een leeg stadion, zonder fans, in het jaar dat corona ons leven beheerste. Het is zo onwezenlijk, zonder dansende en zingende tribunes, zonder uitbundige feesten in Antwerpen.”
“Dit gaat geen enkele fan ooit vergeten: de dag dat Antwerp de beker won en bijna alle supporters thuis voor televisie zaten en na half twaalf niet meer buiten mochten. Het is tegelijkertijd zuur en onnatuurlijk, maar wel een unicum. Daarom moet 1 augustus vanaf nu een nieuwe Antwerpse feestdag worden. Die door corona niet gevierd kon worden in 2020, maar daarna, na corona, des te meer.”