Op de 1B-Bank!

Dave Peters is een creatieve veelvraat. Radio- en televisiepresentator, auteur en bovenal sportbeest. Nu eens hoog in de voetbaltribune als commentator, dan weer als interviewer langs de zijlijn. Wekelijks laat hij in Gazet van Antwerpen

zijn eigenzinnig licht schijnen over de ‘belangrijkste bijzaak in het leven’: voetbal. Met veel passie. En een knipoog.

Een kleine week voor de 1Bfinale tussen OHL en Beerschot kreeg ik een telefoontje. De stem aan de andere kant van de lijn bracht me ervan op de hoogte dat ik mijn bolide niet richting Leuven hoefde te sturen. Normaliter zou ik daar gewapend met mijn ijskreem de tvinterviews voor, tijdens en na de match afnemen. Schrok ik wel van, eerlijk gezegd. Voor het coronavirus ons land Afrikaans tackelde, stond ik – net na de heenmatch – immers wél op de planning. Je kan dat ontzettend klote vinden. Dat mag! Je kan daar oeverloos over zeuren. Daar pas ik voor. Je kan daar duizend en één verklaringen voor zoeken. Tweede keer pas.

Het is wat het is. Je wint er eentje, je verliest er eentje. Na twee decennia freelancearbeid leer je ermee omgaan. Ik heb mijn collega’s succes gewenst en zat in gedachten al voor mijn mancavescherm mét een koude pils en een bescheiden minitrog geribbelde paprika chips. Een klein trogje omdat ik momenteel een innige romance beleef met mijn loopband én mijn wedstrijdgewicht. Ja, ook ik ben zo’n vent die gelooft in de fabel dat een zomers en aanvaardbaar BMI zomaar binnen handbereik ligt. Dommerik! Je blijft geen drieëntwintig en dus moeten de verzadigde vetten af en toe getemd worden, nietwaar?

Toch ben ik een aanhanger van het ‘jeleeftmaareenkeergedachtengoed’. Ik pas bij deze een derde maal. Dit keer voor Spartaanse groene diëten waar het gemiddelde konijn een moord met voorbedachten rade voor zou plegen. Nee, handen af van mijn frietchineesMexicano, van mijn bak Bami Goreng van den Delhaize, waar ik regelmatig nonchalant een banaan doorheen snipper en zeker handen af van mijn zaterdagse gin en tonic. Ach, het leven is te kort, vrienden.

Normaal start ik een matchday met het lezen van de kranten, de Vlaamsche maar vaak ook La Dernière

Heure of La Meuse, afhankelijk van welke match er op het programma staat. In het Zuiden besteden ze behoorlijk wat aandacht aan 1B, dus je haalt er altijd wel een of ander nieuwtje of invalshoek uit. Het zondagse ontwaken voelde wat dat betreft onwennig. Ik ben in afwachting van de clash zowaar met het gezin bootjes gaan scouten. Tijdens de hittegolf zal ik alvast niet smelten. Naast het huren van een gepimpt vlot voor volgende week, liet ik net geen anker op mijn bovenarm tatoeëren. Een gezellig familieuitje vol gestolen qualitytime dus, want vandaag zou voetbalgekke vader niet om de drie seconden hardop mijmeren over de traptechniek van Raphael Holzhauser of het törinstinct van Thomas Henry.

Maar het was sterker dan mezelf: uiteraard begon ik bij het krieken te speuren naar de laatste nieuwtjes, geruchten en andere verse toogmunitie. Ik kan zo intens genieten van de aanloop naar een wedstrijd dat ik met mezelf geen blijf weet als die routine wegvalt. Twee uur voor de aftrap een klapke doen met legend Jos, señor Losada of (bijna)altijdprijsBrys, plezante boel. Door het onophoudelijk verversen van de sociale media van Beerschot en Leuven heb ik ondertussen last van acute duimkramp. Godsamme, wat duurt die aanloop lang, vanuit de zetel.

En dan eindelijk: 18.30u, start uitzending. Mo Messoudi en Patje Boem Boem zijn de analisten in de studio in Evere. De eerste is stilaan een usual suspect. De tweede mogen ze wat meer vragen. Veel echter en smeuïger ga je ze niet vinden. Daar zijn de opstellingen. Ik zet vooraf mijn denkbeeldige centen in op Mercier (OHL) en Tissoudali (Beerschot), ze zullen ongetwijfeld weer bepalend zijn. Dat schrijf ik om 18.47u voor alle duidelijkheid. Stel dat ze geen pepernoot raken… ik ga het niet schrappen. Bryan Van Den Bogaert (exWestel) lijkt stadionDJ te zijn want net voor de aftrap knalt

Links Rechts van Snollebollekes door de speakers, afgelopen seizoen dé tophit in de kleedkamer van de Kemphanen. Onwezenlijk wel, zo met die lege tribunes op de achtergrond.

Sowah knalt vol op de lat voor Leuven. OHL dringt aan, er volgen nog een handvol kansen. Oh wacht, owngoal Leuven na hoekschop Holzhauser. Ik zei het nog vanmiddag: wat kan die man een bal bros

seren! Bourdin moet altijd 02 scoren, een mirakel redt de Leuvenaars. Over naar de studio. Het kriebelt hier in de zetel. Pat ziet Beerschot eerder 02 uitlopen, een terugkeer van OHL lijkt onwaarschijnlijk. Drie goals hebben ze nu nodig! Brys gooit Stallone Limbombe in de strijd. Ik krijg een RAFCflashback naar Roeselare 2017. Minuut 52. De glazen bol even opblinken: Tissoudali doet de boeken dicht. 02!

Proficiat Beerschot! Proficiat RAFC! Wat een weekend voor het Antwerpse voetbal. Daar is Noubissi nog met de 03! En ga nu a.u.b. heel veilig op anderhalve meter die lokale horeca steunen. Ze lopen dit weekend honderdduizend pinten aan inkomsten mis. Ik meen het, hé. En hopla, Perbet 13! Voilà, het einde van een tijdperk. Ook voor mij. Met wat coronameeval ga ik vanaf volgend weekend aan de slag voor de nieuwe rechtenhouder. Tot in het stadion en op uw scherm! Schol! Lap, Placca nog, 14 segh…