De versnipperde wereld

Ilse Uyttersprot is de twaalfde vrouw die dit jaar in België door haar partner wordt vermoord. De twaalfde in iets meer dan een half jaar tijd. Dat is een getal waar een democratisch, welvarend en ontwikkeld land geen vrede mee mag nemen. En dat doet het ook niet. Zowel op het federale niveau als in Vlaanderen zijn al zeer veel initiatieven genomen om dit soort drama’s te vermijden. Misschien te veel. En vooral: de wetten, acties en proefprojecten zijn niet altijd even goed op elkaar afgestemd. Pascale Franck, criminologe en directeur van het Family Justice Center in Antwerpen, noemde het op de radio de “versnipperde wereld van opvang van intrafamiliaal geweld”.

Je kan een dader van partnergeweld een tijdelijk huisverbod opleggen, of een contactverbod. Er wordt geïnvesteerd in de opleiding van politieagenten om slachtoffers beter op te vangen. Er zijn de Family Justice Centers die problematische gezinnen opvolgen. Er zijn experimenten met enkelbanden die een slachtoffer waarschuwen als de dader te dicht in de buurt komt… Maar er zit weinig lijn in al die initiatieven. Intrafamiliaal geweld is een zeer gevoelige en ingewikkelde problematiek, waarbij het niet volstaat het slachtoffer op te vangen en de dader te straffen. Dat is maar weer eens gebleken. De moordenaar van Ilse Uyttersprot was eerder veroordeeld wegens geweldpleging op een ex-partner, maar werd door gerecht en hulpverlening niet opgevolgd en kon gewoon opnieuw een slachtoffer maken. Andere vrouwen bereiken de hulpverlening gewoon niet, nog andere worden niet gehoord of niet begrepen. En veel daders worden dan wel veroordeeld, maar niet behandeld. Daarom pleit Pascale Franck ervoor om meer in te zetten op preventie van partnergeweld. Ze wijst erop dat het handenvol geld kost om een rechtszaak te voeren en een gevangenisstraf uit te voeren. Dan kan je beter investeren in preventie, het opsporen van geweld, het begeleiden van de slachtoffers en het opvolgen van de daders. Als dat allemaal niet helpt, is er het gerecht. Als de overheid dat hele proces kan stroomlijnen tot een waterdicht systeem waardoor vrouwen in het hele land precies weten waar ze terecht kunnen en daders niet zomaar het veld worden ingestuurd, redt ze levens. Als ze drama’s als dat van Ilse Uyttersprot wil vermijden, moet de overheid vooral niet met de beste bedoelingen nog meer nieuwe initiatieven uit de grond stampen, maar de bestaande beter op elkaar afstemmen.