Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn mama deed haar best om mij gelukkig te maken”
Dochter van Nancy De Landtsheer getuigt over band met haar moeder
Het is een understatement om te zeggen dat Nancy De Landstheer een turbulent leven met veel problemen heeft gehad. Ze werd als kind misbruikt door haar vader, werd verstoten door haar moeder, was al vanaf haar 14de aan de drugs, werkte als prostitué en had de ene gewelddadige relatie na de andere. Er was één lichtpuntje: in 1996 werd haar dochter Shana geboren. Zij legde gisteren een mooie verklaring af over haar mama. “Ik heb heel hard afgezien van haar dood.”
Shana (24) volgt al heel de week het proces over de dood van haar moeder als burgerlijke partij. Gisteren mocht ze dan eindelijk zelf op de getuigenstoel plaatsnemen. Heel rustig vertelde ze hoe haar band met Nancy was. Net als haar moeder heeft Shana het als kind niet gemakkelijk gehad. Ze groeide deels op in instellingen en woonde lang bij een ex-vriendin van haar mama, die een aantal jaar een relatie had met Nancy De Landtsheer.
“Toen ik daar woonde, kreeg ik veel brieven van mijn moeder. Ze wilde me constant zien, maar ze hield zich niet aan de afspraken om eerst met de rechtbank te bellen voor ze me kwam opzoeken. Ik heb haar laten weten dat ik haar pas wilde zien als ze van de drugs af was.” De laatste twee jaar had Shana een goede band met haar moeder. “Ze was een superlieve vrouw en ze deed altijd haar best om mij gelukkig te maken. Als ik wat geld had, ging ik naar haar toe en dronken we samen iets in de Starbucks of gingen we shoppen. We zorgden ervoor dat we om 20u thuis waren om samen naar Familie te kijken. Erna ging ik naar huis en dat vond ik altijd moeilijk.”
Nancy De Landtsheer wilde graag leuke dingen doen. “Mijn hart smolt als ik haar dan zag genieten”, vertelde Shana. “Samen met vrienden had ik haar en Carlos eens uitgenodigd in de Lunch Garden. Carlos heeft zich daar heel agressief gedragen en gooide de glazen van tafel. Toen was ik wel bang voor hem. Hij kon lief zijn, maar soms ook agressief.”
Duvel als ontbijt
Toen Shana even zonder onderdak zat, logeerde ze een week bij Carlos en haar mama in Deurne. “Ik zag toen hoe agressief Carlos zich gedroeg. Mama stond op en begon de dag met een Duvel. Ik heb haar gezegd dat ze ’s morgens beter koffie of thee kon drinken en van mij nam ze dat wel aan.” Heel welkom voelde Shana zich niet in het huis in Deurne. “Ik moest weggaan van Carlos. Ik sliep op de zetel en als hij ’s morgens wakker werd, maakte hij mij wakker omdat hij in de zetel wilde zitten. Ik kroop dan nog even bij mijn mama in bed, dicht tegen haar aan. Die herinneringen koester ik.” Shana kan zich niet voorstellen dat Nancy ooit agressief zou zijn tegen Carlos. “Ze was niet agressief, hij was bovendien groter en sterker. Mama was 1 meter 60, een sprietje. Ze zei dat ze niks tegen hem kon beginnen.” Van Carlos zijn familie kwam er bijna niemand getuigen. Zijn moeder woont weer in Portugal, zijn broer, zijn ex-vrouw en zijn dochter waren er ook niet. Alleen zijn jongste zus kwam getuigen, maar wel pas nadat de politie haar thuis was komen halen, want ze had eigenlijk geen zin. “Op 4 juli 2018 belde hij mij om te vragen of ik op de grote hond wilde passen, het was dringend. Nancy riep dat de honden van haar waren. Ze zei ook dat het gedaan was tussen Carlos en haar. Ik heb ingelegd omdat ik bang
was dat het anders uit de hand zou lopen tussen hen”, vertelde Filipa. Vreemd telefoongesprek
Iets voor half tien ’s avonds belde Carlos terug. “Hij deed raar, hij was zichzelf niet. Soms was hij serieus, soms weende hij en soms lachte hij. Hij vertelde dat hij Nancy gewurgd had. Ik hoopte dat hij nog zou zeggen dat het een grap was. Hij zei dat haar tong uit haar mond hing, dat ze naar hem keek en dat ze koud was. Ik hoorde dat hij haar meerdere keren kuste. Ik was in shock en geloofde het niet. Mijn broer kan agressief zijn, maar hij heeft een goed hart. Dat weet ik.”
Carlos is allesbehalve een modelgevangene. Hij liep meerdere tuchtprocedures op, viel een medegedetineerde aan (waarvoor hij binnenkort nog terechtstaat) en dreigde voortdurend met geweld onder het motto: ik heb toch niets te verliezen. Hij bedreigde ook de directeur van de gevangenis in Antwerpen en werd door alle problemen overgeplaatst naar de gevangenis van Beveren. Daar zit hij deze week ook, terwijl zijn zaak ondertussen uitgebreid wordt behandeld in de Antwerpse assisenzaal. Vandaag buigt de jury zich over de vraag of Carlos schuldig is aan doodslag of aan moord. In dat laatste geval riskeert hij levenslang.