“Liever Ganna dan die rugzak van Movistar”

“Die Rubio”, daarmee verwees De Gendt naar Einar Augusto Rubio, het 22-jarige Colombiaantje van Team Movistar met wie De Gendt tijdens de lange klim naar Valico di Montesecuro op zoek ging naar een groep vroege vluchters. Een kloof van twee minuten werd in geen tijd gedicht en De Gendt leek heel even op weg naar een staaltje ouderwets stuntwerk. “Wat moet ik zeggen?”, zuchtte De Gendt achteraf. “Die Rubio pakte niet over. Dat hij het niet doet terwijl we de oversteek maken, dat snap ik. Hij had een ploegmaat voorin. Maar eens we daar kwamen, bleef hij zeggen dat hij niet wilde overnemen, maar gaat ie achter mijn rug wel demarreren. Bij mij was de punch er dan ook al uit. Ik had net 2’40 dichtgereden, met een rugzak van Movistar in mijn wiel.

Dan had ik zoiets van: ‘Iedereen mag winnen, behalve gij’. Dus liever Ganna dan Rubio. Ach, in die laatste afdaling zouden ze er mij toch hebben afgereden, want zo’n held ben ik nu ook weer niet. Ik ben dan maar op zijn wiel blijven rijden, zodat hij zeker niet meer tot bij Ganna zou geraken.”

Dit wedstrijdscenario was niet voorzien, gaf De Gendt toe. “Het was niet de bedoeling dat ik naar de koplopers zou rijden. Maar omdat ploegmaat Hagen vooraan loste en het tempo in het peloton niet al te hoog lag, besloot ik om te demarreren. Niet om naar voor te rijden, wel omdat ik bang was van het steile stuk halverwege de klim. Door te anticiperen, kon ik later op de klim Harm (ploegmaat

Vanhoucke, red.) nog van dienst zijn. Maar omdat ik zo snel naderde op de leiders, zeiden ze in de ploegwagen dat ik mocht blijven doorrijden. Het was ook voor mij een verrassing dat ik zo snel vooraan geraakte.”

Op het moment van zijn demarrage zag je De Gendt vooraan bij de achtervolgers nog praten met ploegmaat Holmes, die zijn ogen niet kon geloven. “Toen Hagen vooraan loste, mochten we plots weer onze eigen koers rijden. Ik zei tegen Holmes dat ik beter zelf zou demarreren, waarop hij moest lachen. Maar nog terwijl hij lachte, was ik al vertrokken. ‘You are serious!’, hoorde ik hem nog zeggen.”

Voorop met Sagan

De Gendt was al heel de dag in de weer geweest. Zo leek hij in het begin van de wedstrijd de goede vlucht te pakken te hebben. “We moesten proberen mee te gaan in een ontsnapping, dus sprongen we op alles wat bewoog. Op een moment geraak ik met Sagan en nog vier anderen voorop. ‘Oké, dit is de juiste vlucht’, dacht ik heel even. Maar op een of andere manier kwam alles weer samen. In de volgende vlucht zat een ploegmaat, dus dat was in orde. Daarna kwam het erop aan om Harm uit de problemen te houden en zelf nog iets over te houden voor die lange klim. Dat ik nog zo’n finale kon rijden, dat had ik zelf ook niet gedacht.”

De Gendt lijkt beter te worden met de dag. “De conditie gaat nog altijd in stijgende lijn. Ik heb stilaan mijn oude benen terug, als ze er al niet zijn. Al bij al ben ik tevreden.”