Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De laatste der Beverse Ivorianen
GERVINHO op zijn 33e enige overgebleven pupil van kolonie in Waasland
33 Ivorianen streken tussen 2001 en 2005 neer op de Freethiel. De laatste, een 17jarige hazewind, is vandaag ook de laatste van de Beverse discipelen van Jean-Marc Guillou die nog actief is, zelfs bij de nationale ploeg. De 33jarige Gervinho, na passages bij Arsenal en AS Roma nog steeds voetballend met een souvenir aan… Beveren.
“Wij, oude académiciens, zien Gervinho als het symbool van het einde van een unieke ervaring die op het punt staat te verdwijnen. Hij is de laatste.” Dat zegt Marco Né, deel van de eerste lichting van acht spelertjes die de Franse oud-international Jean-Marc Guillou eind vorige eeuw uit 10.000 (!) Ivoriaanse testspelers selecteert voor zijn Académie en later naar België brengt. Gervinho is de laatste Ivoriaan die in Beveren neerstrijkt. In 2005 is dat, amper 17 jaar en dus enkele maanden te jong om speelgerechtigd te zijn. De samenwerking met de voetbalschool van visionair Guillou vertoont zijn laatste stuiptrekkingen, zeker nadat de Fransman Ivoorkust niet meer binnen mag om juridische redenen.
Gervais Yao Kouassi – in Ivoorkust al Gervinho gedoopt wegens de aanwezigheid van een andere, grotere Gervais – komt uit de school waar spelers aanvankelijk blootsvoets spelen. Net als zijn voorgangers Yaya Touré en Emmanuel Eboué, net als latere Belgische Guillou-pupillen à la Jason Denayer of Théo Bongonda. Zijn eerste trainer hier, Herman Helleputte: “De laatste Ivorianen waren mindere goden, maar Gervinho stak erbovenuit.”
KSK Beveren degradeert in zijn tweede seizoen en dat ligt ook een tikje aan wat Gervinho zowat zijn hele carrière zal achtervolgen. “Er werd veel op hem gezeikt, maar wie iets van voetbal kende, zag wel dat die jongen bij de juiste club een grote carrière kon maken”, zegt Walter Meeuws, zijn coach in zijn tweede seizoen. “Hij had een actie en was razendsnel. Alleen speelde hij onder zijn niveau en voetbalde hij daardoor nonchalant. Grillig zou hij altijd blijven, echt efficiënt voor doel wordt hij nooit echt.”
Laagste loon van Beveren
Beveren degradeert met de slechtste aanval, spits Gervinho scoort slechts acht keer. Voor 600.000 euro verkast hij naar Le Mans. “Genk wilde me, net als Standard en Germinal Beerschot. Maar ik verkoos Frankrijk”, zei hij ons toen. Daar stuit hij op trainer Rudi Garcia. Hij turnt Gervinho om tot buitenspeler en haalt hem twee jaar later ook naar Lille, voor 6,5 miljoen. Aan de zijde van Eden Hazard speelt hij er kampioen en komt hij tot 28 goals en 19 assists in twee seizoenen. Gervinho wordt verkozen tot Belofte van het Jaar in de Ligue 1.
Zijn nonchalance bedriegt. Als hij in Beveren iets leert, dan wel hoe hij zich moet gedragen als een professional. Een losbol is hij niet. “In België bleef ik altijd op mijn kamer”, zegt hij in 2019 in het Franse magazine So Foot. “Ik had het kleinste loon van de kern, 1.500 euro, wat al enorm veel was.”
Vijftien jaar geleden is zijn grote idool Thierry Henry. Als Arsenal hem belt, is zijn keuze om Lille te verlaten snel gemaakt. Zijn debuut, waarin hij zich rood laat aansmeren door bad boy Joey Barton, blijkt de voorbode van een minder geslaagd avontuur. Wanneer hij halfweg zijn eerste seizoen de beslissende strafschop mist in de finale van de Africa Cup tegen Zambia, breekt de veer en wordt hij een symbool van het falende Arsène Wengerbeleid.
Mislukt, maar toch rijk
Na twee seizoenen, met ‘slechts’ elf goals en twaalf assists, schiet weer Rudi Garcia te hulp, dan trainer bij AS Roma. Gervinho bloeit weer open. Terwijl hij in Beveren nog een transfer naar Qatar in rook ziet opgaan – “een bestemming voor voetbalgepensioneerden” –, kiest hij op zijn 28e wel voor het geld. Het grote geld zelfs, bij het Chinese Hebei China Fortune. Jaarsalaris 10 miljoen euro, plus 150.000 euro per doelpunt en nog zulke premies. Waardoor hij naar eigen zeggen soms matchen van een miljoen euro speelt. Het wordt een (sportieve) flop, mede door een kruisbandblessure. Hij scoort er slechts vier keer in drie jaar.
Zijn voetbalpensioen is China niet. Vandaag is Gervinho aan zijn derde seizoen bezig bij Parma. Met 18 goals in twee jaar beleeft zijn carrière nog een mooie herfst. Zo mooi zelfs dat hij voor het eerst in drie jaar weer opgeroepen is voor de nationale ploeg. Een comeback, uitgerekend tegen de Rode Duivels, lijkt symbolisch. België is het land waar Gervinho de doorbraak forceerde.
En waar hij ook zijn looks vandaan heeft. Niet zijn eigen merk van petjes die hij draagt, wel zijn kapsel. Nochtans komt hij bij Beveren aan als een kalende tiener met kort haar. “Op een dag gingen we naar Antwerpen”, zegt hij in So Foot. “Een vriend wilde een nieuwe coupe. Hij stapte bij een kapper binnen voor vlechtjes. Ik wilde het ook proberen en uiteindelijk heb ik ze gehouden. Het is een deel van mezelf geworden. Mij herken je in twee seconden.” Het enige verschil met zijn tijd in België is de breder geworden haarband, om zijn kalende knikker te verbergen. Hij wordt er dan ook niet jonger op, de laatste Beverse Ivoriaan.
“Er werd veel op hem gezeikt, maar wie iets van voetbal kende, zag dat die jongen bij de juiste club een grote carrière kon maken.” Walter Meeuws Gervinho’s trainer bij Beveren