Westerlo - Covid 1-1

Het is vrijdagnamiddag en we zijn op bezoek bij de officieuze hekkensluiter in 1B, formerly known as tweede klasse. Club NXT staat dan wel achtste en laatste, maar als belofteploeg kan het niet degraderen. En dus is KVC Westerlo momenteel de pineut.

Dat Westerlo de rode lantaarn draagt, is echter allesbehalve zijn eigen schuld. Het heeft alles te maken met het feit dat Het Kuipje sinds 15 september een rode zone is. Vijf spelers testten die dag positief op Covid-19. Vijf werden er al gauw tien. En tien werden er zelfs twaalf. We waanden ons even terug in het laatste seizoen onder Jan Ceulemans, toen er in de krant amper plaats was om alle geblesseerden op te sommen en de club uit eerste klasse tuimelde. Een scheurtje in de hamstrings of de meniscus was toen – helaas voor Westerlo – geen reden om wedstrijden uit te stellen. Corona nu gelukkig wel. En zo heeft het nog drie inhaalmatchen tegoed, tegen Club NXT, Deinze en RWDM. Als het die alle drie wint, staat het op kop.

De vraag van vandaag: is de ploeg van Bob Peeters eindelijk opnieuw compleet en klaar om het helse schema af te werken? De verwachting is dat iedereen weer negatief is en de voltallige selectie om halfvier het veld opstapt. Alleen…

Coronamanager

“Jongens toch… Het is nu al 15.00u en we hebben nog altijd geen resultaten binnen. Geen goed teken.” Operationeel manager Wim Van Hove – nu meer coronamanager – krabt zich op zijn kantoor in het Westel Magic Synergie-(bij)gebouw nog eens in de haren. Waar blijft dat verlossende nieuws na de laatste tests? “Het is hier al een zottenspel geweest, niet normaal. Twaalf spelers besmet, dat is een halve ploeg, hè. Toen lag het hier echt op z’n gat en werd er alleen nog maar vergaderd over hoe we het moesten aanpakken. Maar op den duur loop je achter de feiten aan. Doe nog wat transfers, zeggen ze dan, om dat op te vangen. Maar op welke posities? Je weet toch niet wie achteraf nog schade gaat ondervinden van dat virus?”

Bij Westerlo hadden ze te horen gekregen dat ze met een ‘superverspreider’ zaten. Eén ding is zeker: een supporter zal het niet geweest zijn. Doorgaans staat er een man of tien uit de risicogroep te turen naar de training, maar deze zomer werden ze zoals bij veel clubs niet toegelaten. “Nee nee, de superverspreider zat blijkbaar in de spelersgroep. Als je wint en viert zoals op Seraing, en je pakt elkaar ook in de kleedkamer nog eens vast, dan gaat het snel, hè. Maar wie het was, weten we niet. Dan hadden we wel gezegd: Jongen, u gaan we heel goed in de gaten houden.”

We laten Van Hove zijn telefoontjes doen en wachten op de parking, vanwaar we zicht hebben op enkele – reeds coronavrij verklaarde – spelers in de fitness. Zij zijn relaxed, spelen wat voettennis met Drake op de achtergrond. Enkele van hun collega’s worden echter nog altijd in spanning gehouden. Tot…

Geen feestjes

“Habemus papam! Of zoiets.” Iets na halfvier – net als de zon begint te schijnen – verschijnt Van Hove bovenaan de buitentrap, die hij samen met zijn Turkse overste triomfantelijk afwandelt. “Iedereen is negatief.” Oef. Ook voor Bob Peeters is het een ongelofelijke opluchting. Hij verzamelt zijn mannen, spreekt hen kort toe en stapt even later op ons af. Met een brede smile op het gezicht – denken we, want onder zijn mondmasker is dat moeilijk te zien.

“Ja ja, dit is een glimlach. Eindelijk licht aan het einde van de tunnel…

Want we hebben hier de ene mokerslag na de andere moeten incasseren. Die hele situatie heeft stevig op ons ingehakt. Ik heb zelf al wel wat meegemaakt als coach, maar dit was de moeilijkste periode om te managen. Op een bepaald moment doken er dan nog verhalen op dat spelers van Westerlo te veel aan het feesten waren of whatever, maar neen: dit is gewoon iets dat je overkomt. En dat voor stress zorgt, ook voor de familie. Ik heb net weer mijn vrouw gebeld om te zeggen dat ik negatief ben.”

De opluchting is groot bij Westerlo, alleen is er nog vrees voor ontnuchtering. Vrees voor de schade achteraf, waar Van Hove het al over had. De ene heeft alleen wat conditie verloren, de andere heeft toch nog last van de longen. Het blijft opletten. Over de titelambities zal de eerstkomende weken met geen woord worden gerept. Ook niet door de coach. “Onze ambitie is gezond blijven.”

Amen, denkt Tuur Dierckx. De 25jarige aanvaller was een van de getroffenen. “Ik heb geen symptomen gehad, maar ik voel nog dat ik iets sneller moe ben dan normaal. Ook in de inspanningstests was er een terugval. Zondag zal ik nog niet te lang spelen, denk ik, maar zoals alle anderen sta ik wel te springen om te herbeginnen.”

Het is maar een bekermatch tegen vierdeklasser Hades, maar komt dat zien, komt dat zien, in hartje Kempen! En hou het ‘allemaal saaamen’ veilig!

FOTO MAARTEN DE BOUW