Bob Savenberg: “Ik had een burn-out zonder het te beseffen”

Bob Savenberg (58) heeft zijn plek in de Belgische popgeschiedenis lang geleden al veiliggesteld. Hij richtte halverwege de jaren tachtig Clouseau op, was tijdens de grootste succesperiode de drummer van de band én schreef er meer dan veertig nummers voor. De voorbije decennia bleef Savenberg vooral achter de schermen actief, onder meer als manager van Natalia. Nu treedt hij weer op de voorgrond met een nieuwe single én een nostalgische theatertournee. “Mijn hoofd zit vol nieuwe ideeën.”

“Het is tijd om te gaan spelen”, zingt Bob Savenberg op zijn eerste nieuwe single in meer dan twintig jaar. Dat hij vandaag zijn comeback maakt is voor hem zélf misschien nog wel de grootste verrassing. Na het vertrek bij Clouseau bracht hij als zanger nog twee succesvolle soloplaten uit, maar nadien leek de interesse om zelf op het podium te staan weggeëbd. Dat veranderde tijdens de lockdown toen Savenberg van zijn 13jarige dochter Jade de vraag kreeg welke connectie hij had met Clouseau. “Ze wist weinig of niets van mijn verleden. Thuis hangen geen platen aan de muur. Dat heb ik van mijn vader: die vond dat je niet moest uitpakken met je successen. Mijn dochter kende Koen Wauters vooral als coach van The

Voice, en Anne werd bij de Chiro wel eens gezongen. Maar dat was het zowat. We zijn op YouTube wat oude filmpjes van papa in rare omstandigheden gaan opzoeken. Ze wist niet wat ze zag

(lacht). Toen vroeg ze waarom ik geen muziek meer schreef en daar had ik eigenlijk geen zinnig antwoord op.”

“De ochtend nadien heb ik een piano gekocht. 72 uur later waren er al drie nummers klaar. Diezelfde periode kreeg ik telefoon van een jonge gitarist Manu Huylebroeck met de vraag of ik wilde meewerken aan een Clouseau-tribute in het dorp. Hij bleek een echte professor in de Clouseautheologie, dus ik stelde hem voor om samen een theatertour te doen. Ik zei dat echt om te zeveren. Hij werkte voor een boekingskantoor en een paar dagen later waren er al zes shows verkocht. Zo is de bal aan het rollen gegaan. Vervolgens kwam Bram Van Den Berghe erbij, gitarist bij Niels Destadsbader én een groot talent. Dan konden we meteen driestemmig zingen. Ondertussen had ik Hans Kusters, mijn vroegere platenbaas, aan de lijn. Ik vertelde langs de neus weg waar we mee bezig waren. Ook hij reageerde enthousiast. Hij zei: nou, dan gaan we toch een plaatje maken?

U klinkt verbaasd.

Bob Savenberg: Dat ben ik ook. Maar eerlijk: ik amuseer me te pletter. Het feit dat ik twee jonge hengsten bij me heb, dat werkt aanstekelijk. Ik stond er zelf van te kijken hoe vlot de teksten er weer uit rolden. Kusters heeft me er wel op moeten wijzen dat ik nu nummers moet schrijven die inhoudelijk bij mijn leeftijd passen. Ik word straks 59, maar in mijn hoofd ben ik hooguit 40. Dat klinkt als een midlifecrisis, maar het heeft vooral te maken met het feit dat ik altijd met heel jonge mensen heb gewerkt. Waardoor ik jong blijf denken en schrijven. Onlangs had ik een gesprek met een zanger van vooraan de 50 die net gescheiden was. Plots lag hij met een jonge madam in bed die zijn dochter had kunnen zijn. Als je jong van geest bent, denk je daar niet over na. Maar je moet daar wel een lijn in trekken, uiteraard. Daar een nummer over maken zou… rààr zijn, al vond ik het een boeiend onderwerp. Het was dus zeker een nuttige opmerking van Kusters. Mijn moeder is dement en heeft wellicht ook Alzheimer. Ik wilde een nummer over hoe je zo iemand nog kan bereiken. Hallo, is daar iemand? Voor mij valt het niet mee om daarover te schrijven, maar ik vind het wel belangrijk om daar iets over te zeggen. Dus daar heb ik een andere tekstschrijver voor ingeschakeld.

Hebt u het gemist?

“Ik mis het nu. Dat had ik twee jaar geleden niet eens voor mogelijk gehouden. Toen heb ik zonder het goed en wel te beseffen een burn-out gehad. Als je het in de gaten hebt, neem je wat gas terug. Ik ben blijven gaan, wat niet gezond is. De datum staat haarscherp in mijn geheugen: op 23 december 2018 kreeg ik ’s nachts hartkloppingen. Ik ben niet het type dat dan zijn vrouw wakker maakt, maar ik dacht écht dat ik ging sterven. Ook al was het de dag nadien kerstavond, ik heb de dokter van wacht gebeld. Dat bleek gelukkig mijn eigen huisarts te zijn. Ze heeft me een spuit gegeven en de week nadien ben ik teruggegaan. Mijn vorige dokter had me te veel medicatie voorgeschreven. Die zijn we stelselmatig beginnen afbouwen. Nu heb ik een heel team rond mij. Ik ben bij een lifecoach en een slaapcoach geweest. Mijn slaappatroon is nog steeds niet wat het zou moeten zijn, maar voor de rest gaat het een stuk beter. Ik voel me terug de Bob Savenberg van dertig jaar geleden. Ik kan weer lachen. En ja: ik ben zelfs terug muziek gaan maken.”

Lachen was er niet meer bij?

“Nee. De medicatie had me compleet afgestompt. Ik had geen heftige gevoelens meer. Niet in negatieve, niet in positieve zin. Eigenlijk ben ik lang een zombie geweest. Terwijl de ideeën nu weer opborrelen in mijn hoofd. Ik wil schrijven en optreden … De kentering is er gekomen vorig jaar op de nieuwjaarsreceptie van Open Vld, waar ik lid van ben. Mensen kwamen vragen of ze met me op de foto mochten. Ik heb dat jarenlang afgehouden. Omdat ik een teveel had gehad aan mensen. Ik schermde me af van de drukte. Tot mijn eigen verbazing vond ik het plots niet erg meer. Meer nog: ik mengde me weer onder de massa. Dat had ik heel lang niet meer gekund. Daarom: wat me nu overkomt voelt als een openbaring.”

U hebt intussen aangekondigd dat er een nieuwe liveshow komt in 2022. Wat mag het publiek verwachten?

De voorstelling heet Van Brandweer tot Swentibold. Er zijn een veertigtal nummers van Clouseau die ik (mee)geschreven heb, naast songs uit mijn solocarrière. Die gaan we oplijsten en per optreden mag het publiek de setlist bepalen. Door elke avond andere nummers te spelen, blijft de voorstelling fris. Iedereen zal sowieso 80% van de liedjes kennen. Elk nummer heeft zijn eigen verhaal, dus dat vertel ik er dan bij. Het gaat niet specifiek over Clouseau, eerder over de vrouwen die de inspiratiebron waren voor de songs. Wat zit er achter de liedjes en hoe zijn ze ontstaan? Mensen blijken dat interessant te vinden.

Dat komt uiteraard omdat veel van die nummers hun plek hebben verworven in het collectieve geheugen.

Dat is me nu ook duidelijk geworden. Ik had die impact toch wat onderschat. Intussen is er die nieuwe single, zitten er nog twee klaar, staat er een theatertournee gepland en wordt ook al over zomerfestivals gesproken. Terwijl ik twee jaar geleden nog dacht: laat mij allemaal gerust.

Hebt u het gevoel dat u een paar jaren gemist hebt?

Ongetwijfeld. Alle puzzelstukjes vallen in mekaar. Toen Natalia en ik professioneel uit elkaar gingen, zei ze tegen een reporter dat ik “het vuur” niet meer had. Destijds snapte ik niet wat ze daarmee bedoelde, maar nu weet ik dat ze gelijk had. Ik had destijds aangegeven dat ze misschien best een andere manager zou zoeken omdat we als vrienden te close waren geworden. Daardoor had ik het gevoel dat het meer moeite kostte om dingen van me aan te nemen als manager. Ik dacht echt dat het daar aan lag. Ze is de meter van mijn dochter en ik wilde die vriendschap niet kapot. We hebben vijftien jaar uitstekend samengewerkt, met resultaat. Ik had een plan en dat heeft ze minutieus gevolgd. Ik heb haar dus mee groot gemaakt, maar dat kon uiteraard alleen omdat ze zélf een fantastische zangeres en performer is. Daarnaast vind ik het een wonderlijke madam die ook op persoonlijk vlak een enorme evolutie heeft ondergaan. Dat merk je aan haar dochtertje: dat kind lacht van ’s ochtends tot ’s avonds.”

U hebt heel uiteenlopende dingen gedaan achter de schermen. Naast manager en consultant hebt u ook nog een reclamebureautje gehad. Toch zult u voor het grote publiek altijd de drummer van Clouseau blijven.

Dat is waar. En het is niet omdat ik er niet mee uitpak dat ik er niet trots op ben. Maar zoals je zegt: ik heb ook op andere vlakken toffe dingen gerealiseerd. Of net niet. Soms denk ik: als ik in een ander land had gewoond, was ik nu miljardair geweest. Ik heb ooit voorgesteld om alle muziek op het internet te gooien zodat mensen konden downloaden. De kost zou dan bij het uitchecken verrekend worden. Ik ben met dat voorstel destijds naar EMI, Virgin en Ariola gegaan, drie mastodonten in de platenindustrie. Ze dachten dat ik de duivel was. Van Apple was toen nog lang geen sprake. Kortom: als ik in Amerika had gewoond en Steve Jobs had geheten, had ik iTunes uitgevonden. Ik was van meet af aan heel erg met technologie bezig. Ik was in 1994 een van de allereerste mensen met internet. Omdat ik toen al besefte dat het de toekomst was, zelfs al zagen de eerste versies er enorm onaantrekkelijk uit. Ik had toen een websitebureautje. Wie erin slaagde om een foto te uploaden kreeg een fles champagne (lacht).

Ik zie heel snel potentieel. Ik zie dat ook bij zangers en zangeressen, trouwens. Ken je Julie Houtman? Dat is een influencer met 24.000 volgers op Instagram. Niet zo veel, maar het is een single

mom en ze bereikt wél een doelgroep die heel interessant is voor bedrijven. Bovendien praat ze goed en ziet ze er leuk uit. Ik wist meteen: dit is een talent.

U bent intussen bijna 25 jaar weg bij Clouseau, maar u hebt wél een rist hits geschreven. Brengt dat nog wat op na al die tijd, Sabamgewijs?

De eerste jaren na Clouseau kon ik daar heel goed van leven. Intussen is dat uiteraard veel minder. Laat ons zeggen dat ik er elk jaar mee op vakantie kan gaan, wat ik ook doe. Als Clouseau in het Sportpaleis speelt, is dat altijd prettig. Er zaten altijd nog een paar van mijn hits in de set. Dat tikte mooi aan op de eindafrekening. Kortom: het wordt tijd dat ze nog eens wat grote concerten doen (lacht). Al hebben ze die intussen bijna allemaal vervangen door jongere nummers. Iedereen denkt trouwens dat Afscheid van

een vriend en Breek de stilte mijn grootste hits zijn, maar ik verdien het meest aan Swentibold. Dat wordt tot vandaag vaak op de radio gedraaid, terwijl het écht een dom en dwaas nummer is. Koen haat dat, maar het publiek vindt het geweldig. Dan is de keuze snel gemaakt: spélen. Vind jij Geef Het

Op een hoogstaand nummer? Ik niet. Maar van bij de eerste noot gaat het dak eraf. Kijk: op Doorgaan hebben we destijds allemaal onze ziel blootgelegd. Daar stonden zelfs nummers over drugs op. Resultaat? De minst verkochte Clouseau-plaat in dertig jaar carrière. Ons publiek hield van pure popmuziek. Van entertainment. Daar is absoluut niks mis mee.”

Uit wat u vertelt maak ik op dat uw relatie met Koen en Kris intussen weer enigszins genormaliseerd is.

Ik heb na mijn vertrek bij Clouseau een boek geschreven met Ilse Beyers. Daar waren ze destijds niet blij mee. Achteraf geef ik ze daar gelijk in: ik had dat niet moeten doen. Maar dat is allemaal lang geleden, hè. Dus als we elkaar nu tegenkomen doen we gewoon een babbeltje. Ik ben afgelopen zomer naar Clouseau gaan kijken in het Studio 100 Pop-Up Theater. Het is nog altijd een straf

groepke. Nadien heb ik met Kris bijna een uur over auto’s gepraat, want ik had een nieuwe nodig en hij weet daar alles over. Het is ook niet dat we vroeger vaak bij elkaar over de vloer kwamen. Koen is nooit bij mij thuis geweest en ik misschien een of twee keer bij hem. We zagen elkaar als we samen op gang waren en dat was bijna altijd. Er was wél een kameraadschap. Anders hadden we het nooit zo lang volgehouden. Alleen, op een gegeven moment zijn we elk onze eigen weg gegaan. Omdat we andere ideeën hadden over muziek en over het leven. Als je uit elkaar gaat, ligt het altijd moeilijk. Dat is bij een scheiding ook zo. Nadien moeten de wonden helen. Intussen zijn we allemaal toch oud en verstandig genoeg om te herinneren dat we een fantastische tijd hebben gehad. Het heeft tijd gekost om dat te beseffen. Al ben ik heel blij dat we nu op dat punt staan.”

BART STEENHAUT

Liefde van mijn leven is digitaal uit

bij HKM. De Van Brandweer tot Swentibold-tournee gaat van start in 2022.

Bob Savenberg

Muzikant en zanger “Mijn dochter wist weinig over mijn verleden. We keken samen op YouTube. Ik had geen zinnig antwoord op de vraag: waarom schrijf je geen muziek meer? De volgende ochtend kocht ik een piano. 72 uur later waren er al drie nummers klaar.”

Bob Savenberg

Muzikant en zanger “Ik heb een burnout gehad zonder het te beseffen. Op 23 december 2018 kreeg ik ’s nachts hartkloppingen. Ik dacht écht dat ik ging sterven.”

FOTO JEROEN HANSELAER