Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Jullie scholen heropenen was misschien geen goed idee”
Infecties, geneesmiddelen en testfases van geneesmiddelen. We zitten er wat onwennig in te zwemmen, maar voor Lander Foquet is het bekend. De wetenschapper uit Brecht woont en werkt al vijf jaar in de Verenigde Staten om de effectieve werking van medicijnen af te toetsen. “Toen ik op mijn 6de Jurassic
Park zag, wist ik wat ik wilde worden.”
Het zijn hoogdagen voor de nog altijd maar 33-jarige Lander Foquet (spreek uit: Foké, of zoals hij het de Amerikanen moet duidelijk maken: okay, but with an ‘f’ in
front). Hij wordt gesolliciteerd door Belgische media om zijn mening te geven over de geneesmiddelen die Trump ingespoten kreeg tegen Covid-19 – “een risicovolle en niet-goedgekeurde behandeling” – maar eigenlijk is deze hele pandemie sinds het prille begin zeer vertrouwd terrein.
Lander Foquet is wetenschapper bij Yecuris, een bedrijf uit Portland dat grote farmaceutische bedrijven zoals Regeneron helpt om geneesmiddelen te ontwikkelen. Niet door de medicijnen zelf uit te vinden, maar door ze te testen in een menselijker model. Lander ontwikkelt muizen met een menselijke lever en test dan therapieën op de diertjes. Zo ontdekken de wetenschappers of die ook werken op de lever van de mens, en niet alleen in een muis.
Dat klinkt allemaal erg
Jurassic Park-achtig en dat is het in feite ook, zegt de Brechtenaar. “Toen ik die film op mijn 6de zag, was ik verkocht. Werken met stukjes DNA, daaruit leven creëren en dat onderzoeken. Ik vond Jurassic Park zo indrukwekkend dat ik meteen wist wat ik wilde worden. Ik ben er ook van overtuigd dat die film veel wetenschappers voortgebracht heeft. We zijn daar toch een beetje helden.”
Europese bubbel
Proeven uitvoeren op muizen is wat minder moedig dan een plantenetende kolos als een Brachiosaurus ontwikkelen. Maar dat hoort bij het aftoetsen van een medicijn, zegt hij. “En we evolueren. De drie wetenschappers die afgelopen week een Nobelprijs gekregen hebben voor de ontdekking van het hepatitis C-virus, testten nog op chimpansees. Inmiddels kunnen we muizen menselijker maken en worden mensapen niet meer gebruikt. Dat is toch een vooruitgang.”
Lander Foquet is Phd., de hoogst haalbare academische graad die je kunt halen. Niet kwaad voor een Brechtse schooljongen die tot zijn 18de elke dag les volgde in het Atheneum van Brasschaat. Na een master en doctoraat in de biomedische wetenschappen aan de UGent verhuisde hij naar het Amerikaanse Seattle om er postdoctoraal werk te doen, ondersteund door de Belgian American Educational Foundation en de Nationale Loterij. Een bedrijf uit Saint Louis in de Midwest gaf hem een Green Card zodat hij in de VS kon blijven. Twee jaar later contracteerde Yecuris hem en verhuisde hij naar Portland in Oregon.
Vandaag woont Lander in een vrijstaand huis met twee verdiepingen in Beaverton, ook het hoofdkwartier van Nike. De natuur is nooit ver weg, net als hondje Archie en vrouw Emmanuelle, die ze in Portland gemakshalve Emma noemen. “En wij noemen Portland onze Europese bubbel”, zegt Lander. “In Saint Louis had ik collega’s die kwamen werken met een pistool. Portland mag je gerust links-liberaal noemen, Trump is hier niet bepaald populair.”
Antwerp Delight
Dat heeft Lander de afgelopen vijf jaar wel geleerd. De Verenigde Staten zijn niet zo verenigd als wij hier denken. “Het is een beetje zoals Europa, met verschillende staten die het op de eigen manier doen.”
Er zijn dingen slechter dan in België, zoals de dure gezondheidszorg, het onderwijs en de loonkloof tussen de laagste en de hoogst betaalde jobs. “En we hebben slechts zes feestdagen, vermeld die zeker.”
Maar er is ook veel goeds. “De
can do-mentaliteit, de ervaring die geldt boven het diploma, technologische hotspots zoals San Francisco, lagere belastingen en minder papierwerk bij een grote aankoop zoals een huis of nieuwe auto.”
Er is ook Belgisch bier. Op de lokale drankenkaart staat een Antwerp Delight, een Belgian pale ale van 5,9% die over de toog gaat voor 6 dollar. “Onze bieren zijn hier erg populair. In de Pelican Brewery, mijn favoriete kroeg aan de kust, bestel ik altijd een Duvel. Brouwerij Pfriem probeert Belgische bieren te kopiëren. Maar als ik voor 12 dollar een fles kriek kan kopen uit België of een lokale namaak, dan ga ik toch voor het origineel.”
Ook als het over maten en gewichten gaat, kiest Lander (nog steeds) voor het orgineel. “Een
ounce, een pound, ik weet nog steeds niet hoeveel kilogram dat is. Hetzelfde met Fahrenheit. Ik weet dat zeventig graden aangenaam is. En honderd graden moet rond veertig graden Celsius liggen. Maar alles daartussen – boven en onder – geen idee. Gelukkig gebruiken ze in de laboratoria wel steeds graden Celsius en kilogram!” En hij moet lachen.
Belgische reis geannuleerd
Intussen volgt Lander de stijgende coronacurves in ons land. “De politiek heeft zeker met de vorige regering te lang rond de pot gedraaid. Terwijl de oplossing simpel is: beperk je contacten en blijf binnen als je niet echt buiten moet zijn. Ik ben sinds de coronacrisis niet meer op restaurant geweest. Ik at alleen nog afhaalmaaltijden of deed een terras in de openlucht. En de scholen heropenen was misschien geen goed idee. De staat Oregon is acht keer zo groot als België, heeft half zoveel inwoners en telt sinds februari 37.000 gevallen en zeshonderd overlijdens. Toch blijven de scholen hier nog vier maanden dicht en draagt iedereen een mondmasker.”
Normaal zou Lander op 23 oktober, om familiale redenen, nog eens voor tien dagen naar België komen. Maar door de evolutie van onze cijfers besloot hij toch maar in Portland te blijven. “In normale tijden gaan we ongeveer vier keer per jaar naar Europa. Meestal voor een conferentie. Om eerst een weekendje Antwerpen te doen, iedereen goeiedag te zeggen en langs de frituur te gaan. Maar opnieuw verhuizen naar België? Dat weten we niet. Net zoals we niet weten of dit ons forever
home is.”
Hij denkt na. “Als vreemdeling in de VS kijk je anders naar een thema als immigratie. Wanneer een Amerikaan uit een andere staat me hier hoort praten, dan vraagt die soms waar ik vandaan kom. Dat vind ik niet leuk. Verdorie, denk ik dan, jij bent toerist, ik woon hier. Dat en het feit dat ik me schuldig gemaakt hebt aan
brain drain: België heeft me een goeie opleiding gegeven en ik heb
salut gezegd om ergens anders te gaan werken. Dat doet ons misschien ooit wel weer terugkeren.”
Lander Foquet
Infectioloog
“De politiek heeft zeker met de vorige regering te lang rond de pot gedraaid. Terwijl de oplossing simpel is: beperk je contacten en blijf binnen als je niet echt buiten moet zijn.”