Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Kunnen we de stad aan zee bouwen?”
Mama Eline met Jelke en Eben
De bubbel met mama Eline, Jelke en de kleine Eben woont aan de rand van een stad, in een huis met een tuin. Dat dit midden in een grootstad niet altijd mogelijk is, beseft dochter Jelke al snel.
“Ik denk dat appartementen een oplossing zijn, zo lang ze maar niet te hoog worden gebouwd”, zegt ze. “Maar om zelf te wonen, kies ik toch eerder een straat waar de huizen naast elkaar staan en die een tuintje hebben. Zo’n huis mag gerust wat verder van het centrum liggen, ik maal er niet om dat ik een eind naar school moet fietsen.”
Mama Eline is de eerste die aan een stadspark denkt, waar voldoende banken staan om in een groene omgeving rustig van de zon te kunnen genieten. “Want niet alle appartementen hebben een terras”, zegt ze. Ook een kerkgebouw dat ze in de eerste ronde neerzette, is voor haar eerder een plek voor stilte.
“Mag er ook een speelplein bij?” vraagt Jelke. “Ik wil na school met vriendinnen wat kunnen rondhangen en op straat is dat veel te gevaarlijk.” En de kleine Eben? Hij is nog wat jong voor de oefening van hoe zijn stad er zou moeten uitzien maar hij
heeft wel een briljant idee. “Kunnen we die stad niet aan zee bouwen? Dan hebben we genoeg zand en water en hoeft niemand een extra park aan te leggen.”
In zo’n stad zou Eben wel willen wonen, maar welke omgeving kiezen de anderen. Begeleidster Katrien: “De ervaring die we met dit architelier hebben, is dat de deelnemers niet altijd de plek kiezen die ze bij het begin zelf hebben gebouwd. Door samen te werken, ontstaan er nieuwe mogelijkheden. Wat we vaak zien, is dat ze kiezen voor een locatie waar verschillende functies bij elkaar komen. En ook, dat we niet allemaal zomaar onze eigen zin kunnen doen. Een stad bouwen, is ook een stad delen met anderen.”