Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Zie je wel dat ik géén eendagsvlieg ben”
Ex-wereldkampioen MADS PEDERSEN de verdiende derde hond
Als twee honden vechten om een been, loopt de derde ermee heen. Dat is het verhaal van een fantastische Gent - Wevelgem samengevat in een stokoude spreuk. De twee vechtende honden waren Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Exwereldkampioen Mads Pedersen (24) kroop in de rol van de derde hond, die terecht met het been wegliep. “Beautiful. Zie je wel dat ik geen eendagsvlieg ben. Mooi, hé.”
Leid daar niet uit af dat de Deense dog uit Töllöse dat been op een presenteerblaadje kreeg aangereikt. Integendeel. Pedersen besliste op anderhalve kilometer van het einde te springen naar de drie leiders Florian Sénéchal, Matteo Trentin en Alberto Bettiol – de Ronde komt eraan en daar is hij opnieuw. In zijn eentje sloeg hij de brug naar de voorwacht. Om ze vervolgens allemaal af te maken in de sprint.
“Toen ik voelde dat onze groep wat trager begon te rijden, besliste ik in enkele seconden om de sprong naar voren te maken. Slaagde ik in mijn opzet, dan kon ik nog meespelen voor de zege. Lukte het niet, dan viel ik sowieso naast het podium, maar kon ik nog altijd vierde worden. In anderhalve kilometer moest ik dus twee spurten trekken: eerst om voorin post te vatten en daarna om de knikkers. Zo simpel was dat niet.”
En dan had Pedersen het geluk aan zijn zijde. “Net toen ik aansloot, had Sénéchal zijn kopbeurt gedaan. De Fransman schoof voor mij in. Perfect, dacht ik. Ik kan mijn sprint rijden zoals ik wil, maar pas op 150 meter van de finish wist ik dat deze Gent Wevelgem van mij was.”
Een oerschreeuw volgde na zijn eerste winst in een kasseiklassieker, ook al is het niet meteen zijn allergrootste zege ooit.
Mads Pedersen mag dan vorig jaar wereldkampioen zijn geworden, toch zat de Deen van Trek - Segafredo nog met twijfels. Die werden pas gisteren voorgoed verdreven.
“Ik was in 2018 in de Ronde van Vlaanderen wel tweede achter Niki Terpstra, maar vorig jaar waren de kasseiklassiekers voor mij a piece of shit. Ik ben vooral blij dat ik vandaag de bevestiging krijg dat ik de juiste keuze maakte door als uittredend wereldkampioen niet naar het WK in Imola te gaan. Het was geen gemakkelijke beslissing, maar ik moest die keuze maken om top te zijn voor de kasseiklassiekers.”
Rivaliteit
Hij gaf toe dat de rivaliteit tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel mee in zijn kaart speelde.
“Ja, we lieten ze de gaten dichtrijden. Toen de drie voorop waren, dacht ik dat ook een van de twee de kastanjes uit het vuur zou halen. Toen dat niet gebeurde, moest ik snel handelen.”
“Vooral de laatste tien kilometer had ik het gevoel dat Van der Poel onder geen beding Van Aert wilde laten gaan. En omgekeerd. Toen Van Aert op vier kilometer van de streep vertrok, ging Mathieu hem zoeken. Dan zag ik echt wat er speelde, maar eigenlijk zaten we allemaal klaar om hem tot de orde te roepen. Maar die tweestrijd liet me toe om zelf wat verstandiger te koersen. Ik liet de anderen het werk doen. Ook uit noodzaak, want tien kilometer van de streep voelde ik krampen opkomen, die zich gelukkig niet voortzetten.”
Mee favoriet voor de Ronde Met zijn derde seizoenszege – eerder won hij een etappe in de
Ronde van Polen en de BinckBank Tour – weet Pedersen dat ook hij zondag in de Ronde van Vlaanderen de schijnwerpers vol op zich krijgt.
“Dan is dat maar zo”, zegt hij.
“Naast the usual suspects sluit ik ook Rondedebutant Julian Alaphilippe niet uit. Als hij ergens zijn zinnen op heeft gezet, is hij in staat om ongeveer alles te doen wat hij in gedachten heeft. Oké, hij heeft geen wedstrijdervaring en is misschien net iets te licht voor de kasseien, maar anderzijds liggen de slechtste stroken kasseien in de zones bergop. Zit alles mee, dan verwacht ik hem in de finale. Maar hij krijgt het niet op een presenteerblaadje.”