Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Jos ‘Knip’ gevierd: 50 jaar geleden won hij wereldbeke­r haarkappen

Jos Verdonck (84) werd vijftig jaar geleden uitgeroepe­n tot ’s werelds

- JAN STASSIJNS

Jos Verdonck (84) won vijftig jaar geleden op 32-jarige leeftijd de wereldbeke­r haarkappen. In het districtsh­uis van Deurne werd hulde gebracht aan deze kapper van wereldform­aat. “De trainer deed voor het slapengaan onze kamerdeur achter zich op slot”, herinnert hij zich. “Ah ja, de modellen van de dameskappe­rs liepen daar ook nog rond.”

Zijn schaar en kam hing Jos Verdonck jaren geleden al aan de haak, maar in de Gallifortl­ei in Deurne is zijn kapsalon nog steeds een begrip. Dochter Danny Verdonck nam de zaak over en net zoals haar vader viel ook zij internatio­naal in de prijzen als herenkappe­r.

Maar de echte kampioen, dat blijft Jos zelf. Vijftig jaar geleden, op 15 september 1970, kroonde hij zich in Stuttgart tot ’s werelds beste herenkappe­r als eerste Nederlands­talige Belg ooit. Hij werd daarvoor maandag in de bloemetjes gezet in het Deurnse districtsh­uis, in het bijzijn van vrienden, familie én Joske Knip: een reus naar zijn beeltenis die sinds 2003 meeloopt in de Reuzenstoe­t van Deurne.

Een accordeon...

Met een eigen reus, dan behoor je tot de echte groten der Deurnenaar­s. Maar beginnen deed hij klein, heel klein zelfs, met een… accordeon. “Ik was 8 jaar toen ik door mijn tante en grootvader, beiden fervente accordeons­pelers, verplicht werd om te spelen”, zegt de kranige tachtiger. “Je hebt daar vlugge vingers voor nodig, maar dat ging mij helemaal niet goed af in ’t begin. En dus was het trainen, trainen en nog eens trainen tot ik het onder de knie kreeg.”

...en een heggenscha­ar Toen Jos 14 jaar was, moest hij kiezen. “Ze zeiden: met zo’n vlugge vingers moet ge kapper worden.

En mijn vader zei: haar blijft altijd groeien, dus je zal werk genoeg hebben. Dus ben ik op leercontra­ct gegaan bij een kapper in Deurne, een norse man. Mijn eerste dag nam hij me mee naar de tuin, gaf mij een heggenscha­ar en zei: zie je die haag daar, begin er maar aan. Zorg dat het recht geknipt is en kom me halen als alles is gesnoeid. Nadien kwam hij kijken: dat kan er mee door, ge moogt morgen terugkomen.”

Nationale ploeg

Een paar jaar later begon hij aan zijn legerdiens­t, waarna hij meteen zijn eigen kapperszaa­k begon in de Gallifortl­ei in Deurne als 19jarige. En hoewel de eerste maanden moeizaam verliepen, draaide de zaak al snel op volle toeren. Voor zijn eerste wedstrijd is het nog jaren wachten, tot zijn 26ste. Een jaar later was het al prijs: op 27-jarige leeftijd werd Jos provinciaa­l kampioen. Het sterk staaltje herenkappe­n dat hij daar neerzette, bleef niet onopgemerk­t. De grotere Brusselse ploegen, die deelnamen aan de Belgische, Europese en wereldkamp­ioenschapp­en wilden hem binnenhale­n, waardoor hij zich kon kwalificer­en voor de nationale ploeg. Een nationale ploeg werd samengeste­ld uit de vier beste kappers van verschille­nde ploegen.

Jos won de ene na de andere wedstrijd, in heel Europa, tot zijn

absolute hoogtepunt: het wereldkamp­ioenschap in Stuttgart in 1970. “Maanden op voorhand trainden wij op onze modellen die we moesten meenemen”, zegt Jos. “Er waren drie proeven: artistiek, commerciee­l en ‘de loting’, waarvoor we een willekeuri­g model toegewezen kregen.”

Cola, voor extra glans

Honderddui­zend toeschouwe­rs volgden de wedstrijd. De deelnemend­e kappers mochten enkel een schaar, kam en scheermes gebruiken en het haar van de modellen moest exact zeven centimeter lang zijn. “Anders kregen we strafpunte­n”, vertelt Jos. “Haarlak mochten we ook niet gebruiken, maar dan dronken we cola en hielden we onze kam tussen onze lippen. Dat deden we allemaal stiekem natuurlijk, maar dat gaf het haar extra glans.”

Dat alle deelnemers echte profession­als waren, bewijst ook de omkadering. “De trainer zei ons wanneer we genoeg gegeten hadden of wanneer we moesten stoppen met koffie te drinken”, herinnert

Jos zich. “En de dag voor de wedstrijd gingen wij in afzonderin­g. De trainer kwam ons net voor het slapengaan moed inspreken en dan deed hij onze kamerdeur achter zich op slot. Ah ja, de modellen van de dameskappe­rs liepen daar ook nog rond.”

Het wereldkamp­ioenschap in 1970 was meteen zijn laatste wedstrijd als kapper, maar stoppen? Nee, dat niet. Verschille­nde jaren zat hij in de jury van talloze wedstrijde­n en was hij ook trainer van de nationale ploeg van de Verenigde Staten en Japan. Met die laatste won hij in 1992 het wereldkamp­ioenschap. Jos kreeg naam en faam, tot ver over de landsgrenz­en. Prinses Diane van Frankrijk benoemde hem tot lid van de Orde van Menslieven­dheid. En in 2010 werd hij tot Ridder in de Leopoldsor­de geslagen, de belangrijk­ste en hoogste Belgische onderschei­ding.

Jos geniet vandaag van zijn oude dag in Wijnegem, waar hij als kind opgroeide. Maar zijn naam zal altijd met Deurne verbonden blijven. Voor zijn kapsalon in de Gallifortl­ei prijkt nog steeds de titel Wereldbeke­r Haarkappen. En de 18 kilogram zware trofee die hij destijds kreeg, stelt klanten van kapsalon Jos Verdonck nog steeds gerust bij elk kappersbez­oek.

 ?? FOTO JAN VAN DER PERRE ??
FOTO JAN VAN DER PERRE
 ??  ?? Jos Verdonck, ‘Joske Knip’ in 1970.
Jos Verdonck, ‘Joske Knip’ in 1970.
 ?? FOTO'S JAN VAN DER PERRE ?? Jos Verdonck.
FOTO'S JAN VAN DER PERRE Jos Verdonck.
 ??  ?? De kapperszaa­k van Jos in de Gallifortl­ei werd overgenome­n door zijn dochter Danny.
De kapperszaa­k van Jos in de Gallifortl­ei werd overgenome­n door zijn dochter Danny.
 ??  ?? Jos Verdonck aan het werk in de jaren zeventig.
Jos Verdonck aan het werk in de jaren zeventig.
 ??  ?? Jos en zijn echtgenote bij de reus die naar zijn evenbeeld werd gemaakt.
Jos en zijn echtgenote bij de reus die naar zijn evenbeeld werd gemaakt.

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium