“Mensen beseffen niet hoe dramatisch de situatie is”

Christophe Laurent (53), spoedarts in Heilig Hartziekenhuis in Mol

“We houden stand, maar de vraag is hoelang we dat nog comfortabel kunnen doen. Vandaag krijgen we in de Kempen al patiënten doorgestuurd vanuit Limburg en Vlaams-Brabant, en het ergste moet nog komen. Ik ben ongeruster dan ooit, want mensen lijken niet te beseffen hoe dramatisch de situatie aan het worden is. Hopelijk verandert dat snel.” Christophe Laurent, spoedarts in het Heilig Hartziekenhuis in Mol, vindt het zijn plicht om aan de alarmbel te trekken.

In het gezin van spoedarts Christophe Laurent dringt corona dezer dagen nog meer binnen dan tijdens de vorige maanden. Zijn partner, die ook spoedarts is, is drie weken geleden bevallen van een dochtertje. “Omdat ze te vroeg geboren is, verblijft ze nog tot volgende week op de afdeling neonatologie”, vertelt Christophe. “Ze stelt het wel, maar door corona heeft niemand van de familie haar al kunnen zien. Zelfs mijn zoontje heeft zijn zusje nog maar twee keer door een raam kunnen zien. Maar dit komt allemaal goed, ik maak me meer zorgen over hoe de dramatische situatie waarin we vandaag zitten onrustwekkend snel verslechtert.”

Amerikaanse toestanden

De druk op de diensten intensieve zorgen van het Ziekenhuisnetwerk Kempen, met behalve het ziekenhuis van Mol ook die van

Geel, Turnhout en Herentals, loopt snel op. Vandaag is 83% van de Covid-capaciteit bereikt. “Waarschijnlijk moeten we nog deze week extra Covid-bedden vrijmaken, toch proberen we te vermijden dat operaties moeten worden uitgesteld. Ook op spoed voelen we de druk toenemen. Tijdens de eerste golf waren we vooral gefocust op symptomen van de luchtwegen, maar nu weten we dat heel wat andere problemen en infecties kunnen wijzen op Covid. Klachten die lijken op een ontstoken appendix bijvoorbeeld, of urinewegproblemen. En dan moet de griepperiode nog beginnen.”

Christophe begrijpt de ‘Covid-light-maatregelen’, zoals hij ze noemt, niet. “Andere landen en steden gaan in volledige lockdown, met minder felle cijfers. Mensen zijn te laks, ik merk dat ook in mijn eigen familie en vriendenkring. Iedereen vindt wel dat hij of zij nog eens op café of restaurant kan gaan, naar een feestje of sportwedstrijd. Ook de quarantaineperiodes worden niet goed opgevolgd. Ik heb het gevoel dat velen niet begrijpen dat we met een zeer acuut probleem zitten en dat je de maatregelen ook thuis moet opvolgen, ook als anderen het niet zien. Als het zo verdergaat, stevenen we af op Amerikaanse toestanden, waar mensen geen plek meer vinden in de ziekenhuizen en thuis moeten uitzieken of zelfs sterven. Zo ver mag het niet komen.”

FOTO RR