Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Misbruikte nostalgie
Het Vlaams Belang beheerst als geen ander de kunst om telkens opnieuw op dezelfde spijker te slaan. Doorgaans spelen allochtonen, voor zover dat begrip in Antwerpen nog enige waarde heeft, daarbij een doorslaggevende rol. Dat was donderdag bij de voorstelling van de campagne ‘Vlaamse Antwerpenaar: trots op!’ niet anders.
“Antwerpen wordt voller, harder en islamitischer”, concludeert de partij ter inleiding van de nieuwe campagne. Dat de stad voller wordt, valt niet te ontkennen. Dat er flink wat moslims wonen, is al langer het geval en niet uitsluitend problematisch. En harder? Ja, dat misschien ook. Maar daarin heeft het Vlaams Belang al een paar decennia zelf meer dan een flinke hand. Het conflict opzoeken is hun overlevingsmodel en het slaat bij een flink deel van de bevolking nog aan ook. Daar moeten we niet flauw over doen.
De cijfers die het Vlaams Belang hanteert om aan te tonen dat Antwerpen steeds diverser wordt - en dat is niet de term die partij zelf gebruikt - zijn doorgaans correct. Maar dat is ondertussen wel bekend. Ook bij hen die iedere keer opnieuw hun stem aan deze partij geven.
Maar wat schieten we daar mee op? Veel verder dan zeggen dat de grenzen dicht moeten komt het Vlaams Belang niet. Zeker niet wanneer de partij in campagnemodus gaat. Bovendien is de deur die de partij wil sluiten al voor een flink deel dicht. Tenzij we vinden dat mensen die op de vlucht zijn, niet langer meer welkom zijn. Zelfs voor hen zijn er, vaak niet geheel onterecht, flink wat voorwaarden om hier te mogen verblijven. Maar dat is weer een ander verhaal.
Het Vlaams Belang misbruikt de nostalgie van mensen die heimwee hebben naar een Antwerpen dat er anders uitzag dan de stad van nu. Met nostalgie is niets verkeerd. Iedereen heeft er wel eens behoefte aan en het kan bij momenten zelfs prettig zijn. Maar politiek is nostalgie van nul en generlei waarde. Het is boerenbedrog.
En dat is wat het Vlaams Belang het meest te verwijten valt. Ze spelden de mensen iets op de mouw. Ze beloven een samenleving die is geweest en nooit meer terugkomt. Mits enig fatsoen vertellen de coryfeeën van het Vlaams Belang hun achterban dat het nooit meer zo zal worden. Wat het Vlaams Belang keer op keer doet, is geen politiek. Het is mensen een rad voor de ogen draaien.