Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn filosofie is: eerst doen, dán leren”
DEUS-zanger debuteert als fotograaf met expo en boek ‘Hurry up and wait’
Speurder Karen Damen was er al enkele afleveringen lang zeker van, en ze had gelijk:
RUTH BEECKMANS
Op de nieuwe plaat van dEUS is het nog wachten tot september 2021, en de opvolger van de cultfilm Any Way the Wind Blows komt wellicht pas rond 2024 in de zalen. Maar dat wil niet zeggen dat Tom Barman intussen heeft stilgezeten. Dit weekend is hij de praatgast van Thomas Vanderveken in Alleen Elvis Blijft Bestaan op Canvas én opent de fototentoonstelling Hurry up and wait, waar tegelijk ook een boek van verschijnt. “Mijn filosofie is: eerst doen, dán leren.”
Als Tom Barman (48) aan iets begint, wordt het al gauw serieus. Dat was het geval bij dEUS, een van de weinige Belgische bands die in heel Europa voet aan de grond heeft gekregen. En het klopte nadien ook voor danceproject Magnus en jazzcollectief TaxiWars. Tussendoor maakte hij naam als regisseur van Any Way the Wind Blows en nu is er dus Hurry up and wait, een fotoboek waar een expo bijhoort die dit weekend opent in Gallery Schaliënstraat op het Antwerpse Zuid. Zijn beelden zijn wars van rock-’n-rollglamour, maar ademen veeleer rust en stilte uit. Het zijn vaak letterlijk stillevens. Een matras op het strand. Of een strakke trappenhal. Een zicht op Pisa. En heel af en toe, tussen die fraaie, maar veelal afstandelijke foto’s, plots een blik in zijn privéleven.
“Ik doe niet aan hobbyprojecten”, zegt Barman, wanneer ik opmerk dat zijn debuut als fotograaf met een expo en boek niet als spielerei kan worden weggezet. “Het mag niet vrijblijvend zijn, en ik hoop dat dat ook blijkt uit de foto’s. Ik ben uiteraard al heel lang met beeld bezig, dus de stap naar fotografie kan niet als een grote verrassing komen. Een jaar of tien geleden heb ik een goed digitaal toestel gekocht, en wat degelijke lenzen. Zodra ik begon te fotograferen, gebeurde er iets. Die directe, ongefilterde, pure expressie gaf me een enorme kick. En vooral: zo kon ik die honderden verloren uren op tournee benutten.” “Fotograferen is bovendien iets dat in de familie zit: mijn zus heeft het gestudeerd, mijn vader was een zeer verdienstelijk amateurfotograaf en ik had ook nog een oom die er semiprofessioneel mee in de weer was. Ik herinner me vooral oude venten met Laika’s en Bolexen (lacht). Het kan niet anders of dat is blijven nazinderen. Toch heeft het lang geduurd voor ik zelf met een fototoestel aan de slag ging. Bevriende kunstenaars hebben me nadien aangemoedigd om ermee naar buiten te komen. Als tiener was ik vooral met super 8-camera’s in de weer. Toen moest het beeld vooral bewegen.”
Eigenlijk is fotograferen regisseren zonder een enorme filmcrew om je heen.
Da’s waar. De andere dingen die ik doe vergen veel tijd, ook omdat er altijd andere mensen bij betrokken zijn. Het enige waar ik fotograferen qua directheid mee kan