“Beerschot is mijn thuis”

Wat wilde je bereiken met je terugkeer naar het Kiel?

Hij vertrok in de zomer van 2019 als ‘Manneke van het Seizoen’ door de grote poort naar topclub AA Gent. Maar een jaar later keerde Jan Van den Bergh (26) al terug naar de club van zijn hart. “Op sportief vlak was het een verloren seizoen. Nu zoek ik standvastigheid. Ik ben heel trots dat ik deel uitmaak van deze straffe ploeg.”

Eind september hadden we al eens gepolst naar een interview met Jan Van den Bergh, maar de club en de speler hielden toen de boot af. Van den Bergh bleef in de wedstrijd op Charleroi de hele match op de bank en stond tegen Waasland-Beveren zelfs niet meer op het wedstrijdblad. “Jan wil liever met de voeten spreken, vraag het binnenkort nog eens.”

Het typeert Jan Van den Bergh wel. Niet zeveren, niet zweven, eerst presteren. We zijn intussen ruim een maand verder, Van den Bergh maakte vier weken op rij de negentig minuten vol en groeit stilaan weer naar zijn beste vorm toe. “Maar ik zit nog niet aan mijn niveau van twee jaar geleden. De dynamiek in de ploeg is ook helemaal anders dan toen. We spelen heel aantrekkelijk en aanvallend voetbal, maar slikken daardoor ook veel tegengoals. Door onze manier van spelen is het logisch dat het achterin soms kraakt, maar we werken er intern ontzettend hard aan om als ploeg slimmer te verdedigen in blok.”

Was het voor jou slikken dat je zo weinig aan spelen toekwam?

“Dat ik niet onmiddellijk in de ploeg zou staan, had ik ingecalculeerd. De jongens hadden hier al een voorbereiding van negen weken achter de rug in aanloop naar die finale tegen OH Leuven, terwijl ik al weken niet meer bij de A-kern van AA Gent had getraind. Ik volgde zelfs enkele individuele sessies bij Kenny Thompson

(exploegmaat en tegenwoordig zelfstan

dig personal trainer, red.).

Er stond bij Beerschot bovendien al een stevige basis. Kampioen geworden in 1B, in 1A begonnen met een knappe 9 op 9… Maar ik ga niet ontkennen dat het na een tijdje wel begon tegen te steken. Ik ben iemand die het moeilijk heeft om naast de ploeg te vallen. Gelukkig is het snel goed gekomen. Ik ben blij dat ik nu al enkele weken op rij in de basis sta, al wil dat niets zeggen. Het kan allemaal snel keren, de concurrentie is hier moordend.”

Jouw droomtransfer naar AA Gent pakte niet uit zoals gehoopt. Je vertrok bij Beerschot als ‘Manneke van het Seizoen’, maar je hebt bij Gent geen minuut gespeeld.

“Vorig seizoen was op sportief gebied een verloren jaar, daar moet ik niet flauw over doen. In het begin was ik vooral angstig na die lelijke hoofdblessure die ik had opgelopen in een van mijn laatste wedstrijden bij Beerschot. Uiteindelijk heeft het bijna negen maanden geduurd voor ik weer speelklaar was. Op de laatste dag van de wintermercato duwde AA Gent vervolgens heel hard door om me uit te lenen. Zo heb ik bij OHL toch nog wat wedstrijdritme kunnen opdoen. Ik speelde vijf wedstrijden, scoorde twee keer en dan ging het land in lockdown. Spijt? Tja, ik was niet naar AA Gent getrokken met het idee om een jaar later al terug op het Kiel te staan. Maar de situatie bij Beerschot is zo snel veranderd. Toen ik twee seizoenen geleden tijdens de winterstop de knoop had doorgehakt om Beerschot te verlaten, stond Gent er heel goed voor in eerste klasse en hadden wij een mindere eerste periode in 1B achter de rug. Uiteindelijk haalden we toen nog de finale tegen KV Mechelen, maar het verschil tussen beide clubs was toch groot. Nu staan we met Beerschot boven AA Gent in het klassement in 1A. Vandaag zou ik de keuze om van Beerschot naar Gent te vertrekken niet meer maken.”

“Standvastigheid. Rust. Toen Hernan Losada en Jan Van Winckel me contacteerden, heb ik geen seconde geaarzeld. Er is veel wederzijds respect tussen

deze club en mezelf. Ik ben hier altijd gelukkig geweest en heb hier nu voor vijf jaar getekend. Dit is

mijn thuis en ik wil het vertrouwen dat de club in mij heeft graag teruggeven op het veld. Ik ben heel trots dat ik deel mag uitmaken van deze straffe ploeg.”

Je bent in Baal gaan wonen, waar je ook bent opgegroeid. Helpt dat om die rust te vinden?

“Ja, we wonen nu vlak bij mijn ouders en bij de ouders van mijn vriendin Nina. Ik ken het daar zo goed, dat is vertrouwd terrein voor mij. Nina was vroeger in Baal mijn buurmeisje, hé. En ook Tom Pietermaat woont vlakbij. Vorig jaar woonden we in een leuk rijhuis in het centrum van Gent. Dat was ook fijn, want Gent is een mooie stad, maar door mijn blessure en de sportieve perikelen hebben we daar

toch niet optimaal van kunnen genieten.”

Over Tom Pietermaat gesproken: hij draait hier, net als jij,

al jaren mee. Vier jaar geleden speelden jullie nog in de eerste amateurklasse. Ooit gedacht dat jullie samen basisspeler zouden worden in 1A?

“We geloofden heel hard in het project van Beerschot, maar we waren misschien te nuchter en te bescheiden om dat van de daken te schreeuwen. Dat die droom nu uitkomt, is fantastisch. Ik zei tóén al dat Tom de beste ballenafpakker van België is, je mag dat opzoeken in het archief van Gazet van Antwerpen. Wel, ik sta vandaag nog altijd achter die uitspraak. Hij bewijst het tegenwoordig ook gewoon in 1A tegen de beste spelers van het land. Ik heb in Gent samengespeeld met Elisha Owusu, dat wordt een hele grote. En ook Ismaila

is een gigantisch groot talent, dat zagen we hier meteen op de eerste trainingen. Maar als het aankomt op het heroveren van de bal, moet Tom niet onderdoen voor die kerels.”

red.)

(lacht)

(Coulibaly,

Iets heel anders: wat heb jij met paarden?

“Dat is een familiehobby. Mijn grootvader en mijn vader zijn grote paardenliefhebbers en mijn zus neemt regelmatig deel aan wedstrijden. Drafrennen, heet dat. Ik zorg mee voor de paarden en ga regelmatig naar de wedstrijden kijken. Maar je krijgt me niet snel op zo’n paard, hoor. Zolang ik voetbal, vind ik dat een te groot risico.”

Je bent ook een musicalfan.

“Mijn vriendin speelt in haar vrije tijd mee in musicals, dat klopt. Vorig jaar lag ik in het ziekenhuis en kon ik niet naar haar musical gaan kijken, maar ik heb de schade ingehaald en de voorstelling toch mee kunnen beleven via foto’s en filmpjes. Ik vind het leuk om de hobby’s van mijn familieleden op die manier te volgen. Zij hebben niet zoveel met voetbal, maar komen toch ook vaak naar mijn wedstrijden kijken. Vroeger was dat voor mij ook maar een hobby, maar nu is het toevallig mijn beroep geworden.”

Beerschotspits Musashi Suzuki en Antwerpspeler Koji Miyoshi werden opnieuw opgeroepen voor de nationale ploeg van Japan, dat later deze maand tegen Panama (13/11) en Mexico (17/11) speelt. Vorige maand was het ‘Antwerpse’ duo ook al van de partij op het oefenkamp van Japan in Nederland. Will Still, de assistentcoach van Hernan Losada bij Beerschot, testte deze week zowel positief als negatief op het coronavirus. Hij moet de komende dagen in quarantaine blijven en zal morgen dus niet mee afreizen naar Kortrijk. Vorige week ontbrak keeperstrainer Patrick Nys.

FOTO PHOTO NEWS