Wij tegen zij

Hij is advocaat, ondervoorzitter van voetbalclub Beerschot, spreker, auteur, doctorandus aan de UGent en zoveel meer. En op vrijdag ook columnist, in Gazet van Antwerpen.

Om zijn mening te delen, over voetbal, in al zijn aspecten. Niet als ‘Beerschotman’ of jurist, maar als Walter Damen.

Wij tegen zij. Dit staat vermeld op het scorebord van Beerschot. Een knipoog van onze club, maar altijd met respect voor de tegenstander, want het doel is om na de match altijd ‘ons’ te worden. De wedstrijd tussen Beerschot en OHL was een schoolvoorbeeld van een ‘ons’verhaal. Beiden promovendi en een match die inmiddels al werd uitgeroepen tot de mooiste van het seizoen. Het was zeker niet ‘leerling’ Losada versus ‘meester’ Brys. Het was de jonge inspirerende Argentijn tegen de oudere sluwe vos. Ik en jij werd een ‘ons’ bij die twee. Voetbalminnend België smulde ervan en Beerschot kreeg prompt de titel van attractiefste ploeg van Europa.

Best wel grappig, deze situatie. Wat als… men de beslissing om beide ploegen toe te laten tot 1A toch niet had genomen? Ik verzeker u, het had een pak saaier geweest in 1A en enige spanning en vertier mag wel in deze tijd. Dit geschreven zijnde dwaalden mijn gedachten af naar onze voormalige bondsprocureur Kris Wagner. U herinnert zich hem nog wel, de man die moest opstappen omdat hij met ondergetekende een actie wilde opzetten rond corona en de mensen toonde dat je op een eenvoudige manier kon blijven sporten.

Voor hem was de ‘ons’ zo noodzakelijk. Voor de voetbalbond werd het echter snel een wij tegen hem. Hij moest eruit. Wat mis ik deze ultraslimme man. Niet dat zijn vervanger minder bekwaam is, maar Kris kruidde alles zo lekker op met een echt en onvervalst enthousiasme dat soms wat grensde aan een misbegrepen frivoliteit. Het stond helaas in de sterren geschreven dat de bond deze zijsprongetjes niet zou appreciëren. Integendeel. Zo snel mogelijk bij het huisvuil en liefst met een ezelstampje. Voor wie de man toch af en toe nog eens in actie wil zien, raad ik zijn Facebookpagina aan. Een voltreffer.

Tussen trainers en clubs is er ook maar zelden een wijgevoel. Ik zou het zelfs als ‘ik versus ik’ willen omschrijven. Het aantal ontslagen en bijna ontslagen trainers dit seizoen scheert hoge toppen. Hoe komt dat toch? Is het de druk, de overbetaling, de te hoge verwachtingen, of is het opnieuw het verlangen onmiddellijke bevrediging onze maatschappij beheerst?

De boekhandel die nu centraal staat door het wegvallen van de boekenbeurs kan daarvan meespreken. Ik hoorde op de radio (wat een prachtig medium blijft dat toch) dat er door de jeugd geen boeken meer worden gelezen omdat dat een inspanning kost en het klaarblijkelijk niet meer van deze tijd is om een inspanning te leveren. Instagram en ander internetgebeuren is zoveel simpeler waardoor een goed boek lezen blijkbaar een opgave is, laat staan een boekbespreking maken. Onmiddellijke behoeftebevrediging is het grote doel.

Deze wet geldt ook voor trainers. Gelukkig is er de onverkwikkelijke Jess Thorup. Slachtoffer van de onmiddellijkheid te Gent, vervolgens bij Genk een ander slachtoffer gaan vervangen om dan doodleuk na één maand te zeggen:

In zou men er jaloers op zijn. Het nog grotere geldgewin klopte aan en riebedebie was hij: naar Kopenhagen voor vier jaar. Ja, u leest het goed: vier jaar. Eens goed mee gelachen, een frats die Wagner niet zou durven uithalen. Vier jaar, geen kat die dat nog gelooft, maar goed, in het voetbal blijft men ronkende jaargangen aankondigen.

Gelukkig zijn er nog de voetbalanalisten die hun licht daarop laten schijnen. De ene verontwaardigd en de andere vol begrip. Uw columnist, die toch al wat watertjes heeft doorzwommen, heeft maar één gedacht daarover: brood en spelen. Zogezegd tot groot vermaak van de bevolking, alleen heb ik het gevoel dat die het niet langer als vermaak ziet, maar als een hemeltergende ontrouw die elk moment kan toeslaan. Maar goed... die analisten. Als ik ernaar kijk, ben ik precies naar een professorenpanel aan het staren. Allemaal om ter serieust, maar vooral oneens met elkaar. De gerechtspsychiatrie lijkt er zelfs een exacte wetenschap bij. Ik ben volop aan het wachten op het keuzevak voetbalanalyse op onze universiteiten. Zolang het dan maar niet wordt gegeven door Prof. Dr. Sonck. Ik vrees dat iedereen zou buizen.