Joe en Jill Biden op weg naar het Witte Huis

Joe Biden lijkt het presidentschap steeds steviger in handen te hebben. Het tellen van de stembiljetten gaat nog steeds verder, maar ook in de cruciale staten Georgia en Pennsylvania heeft de Democraat een voorsprong op Donald Trump. De vraag is of die laatste zich zal willen neerleggen bij een nederlaag. Terwijl hij rechtszaken aanspant en zonder enig bewijs de resultaten in twijfel trekt, laait het protest op straat verder op.

Als hij president wordt en zijn termijn helemaal uitdoet, zal Joe Biden afzwaaien op zijn 82ste. Maar zover is het nog niet, eerst moeten álle stembiljetten worden geteld. Heb geduld, drukte hij zijn kiezers op het hart. Ook de carrière van ‘Uncle Joe’ was er één van geduld: als hij het Oval Office grijpt, wordt dat zijn laatste stap, bijna vijftig jaar nadat hij is gedebuteerd in de Senaat.

Hij was een van de jongste senatoren ooit, en nu is hij op weg om de oudste president te worden in de Amerikaanse geschiedenis. Voor de bijna 78-jarige Joe Biden begon het allemaal toen hij in

1972 in Delaware een gooi deed naar een zitje in de Senaat. De toen 30-jarige verslaat zijn 63-jarige tegenstander, tegen alle verwachtingen in. De weg naar Washington is ingezet.

Maar niet veel later overweegt Biden al om die hele politieke carrière te laten voor wat hij is. Een week voor Kerstmis 1972 komen zijn vrouw Neilia en hun dertien maanden oude dochtertje om het leven in een auto-ongeval. Hun zonen Beau (3) en Hunter (2) worden in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht.

Biden twijfelt aan zijn carrière in Washington, maar uiteindelijk wil hij het toch zes maanden een kans geven. Als blijkt dat hij het niet kan combineren met het vaderschap, dan zou hij opstappen. Verhuizen naar Washington doet hij daarom niet. Hij gaat pendelen, elke dag vier uur op de trein. Dat zal Biden uiteindelijk 36 jaar doen, waardoor een treinstation in zijn woonplaats Wilmington naar hem vernoemd wordt.

Plagiaat

In die 36 jaar neemt Biden af en toe controversiële standpunten in. Zo was het volgens de jongere Biden onmogelijk om homoseksualiteit en het leger te combineren, hij stemde ook tégen het homohuwelijk. Daarnaast was hij tegen gezamenlijk schoolbusvervoer van zwarte en blanke kinderen om rassensegregatie tegen te gaan en hij stemde voor de Irakoorlog.

Ook was hij voor de deregulering van banken en de benoeming van Clarence Thomas als opperrechter, ondanks aantijgingen van seksueel misbruik. Maar tijden veranderen. En zo ook de visies van Biden. Nu strijdt hij naar eigen zeggen voor rassengelijkheid. Dat Kamala Harris zijn running mate is, zou dat moeten bewijzen. En Biden zou nu ook proberen te vechten voor een rechtvaardiger strafrecht en is voorstander van het homohuwelijk.

In 1987 doet hij voor het eerst een gooi naar het presidentschap. Hij wordt beschouwd als een echte kanshebber voor de Democratische nominatie. Biden is welbespraakt, kent weinig tot geen schandalen en heeft een topfunctie binnen de Amerikaanse politiek. Maar hij slaat verschillende keren de bal mis. Hij plagieert hele stukken uit een speech van een Britse vakbondsleider en is eerder dat jaar ook al de mosterd gaan halen bij de twee Kennedy’s. Ook klopt zijn biografie niet helemaal. Het beeld van de doorwinterde activist dat hij van zichzelf neerzet, blijkt ferm aangedikt en ook over zijn schooltijd vertelt hij al eens een leugentje. Biden gooit de handdoek zelf in de ring. Het duurt nog tot 2007 voor hij zichzelf opnieuw kandidaat stelt. Zijn focuspunten zijn de oorlog in Irak en zijn expertise in de buitenlandse politiek. Maar er komt te weinig geld binnen, zijn rally’s lokken te weinig volk en Biden kan niet opboksen tegen de populaire Hillary Clinton en Barack Obama. Die laatste ziet wel potentieel en besluit Biden op te pikken als running mate, om de kritiek op zijn eigen gebrek aan ervaring te pareren. Zo zet Biden zijn eerste stappen in het Witte huis. En dan slaat in 2015 opnieuw het noodlot toe. Drieënveertig jaar na het ongeval van zijn vrouw en dochter, moet Biden opnieuw een kind begraven. Zijn oudste zoon Beau overlijdt op 46-jarige leeftijd aan een hersentumor. Hij was een voorbeeldige zoon: een militair die verschillende onderscheidingen kreeg, minister van Justitie in Delaware en een echte familieman. Bidens jongere zoon daarentegen is altijd het zorgenkindje geweest. Hunter worstelt al heel zijn leven met een drank- en drugsverslaving en komt geregeld in de aandacht door tal van schandalen. Niet verwonderlijk dus dat Trump het afgelopen jaar een bijzondere interesse toont in het leven van Hunter. Biden legt zelf geregeld de focus op Beau, en spreekt dagelijks over hem.

Herstel

Derde keer, goede keer, moet Biden gedacht hebben toen hij in april 2019 opnieuw zijn presidentskandidatuur aankondigde. En dit keer met succes. De komende vier jaar zal Biden zijn intrek nemen in The Oval Office en het Amerikaanse beleid proberen naar zijn hand te zetten. Op economisch vlak wil hij het nationaal minimumloon optrekken naar 15 dollar per uur. Voor het klimaat wil hij wel ambitie tonen, maar wil hij niet geassocieerd worden met de Green New Deal. Dat is een project van de linkerflank van de partij. Met de muur van Trump wil hij komaf maken en Obamacare wil hij versterken en uitbreiden. Ook een ban op de productie en verkoop van semiautomatische wapens zou er moeten komen en het herstel van enkele internationale allianties die Trump onder druk heeft gezet staat op de agenda.

Maar eerst: die kiesmannen officieel binnenhalen. Pas dan is hij president-elect, en ligt de weg open om de 46ste president van de Verenigde Staten te worden.

In 1987 deed Biden voor het eerst een gooi naar het presidentschap. In 2007 opnieuw. Toen raakte hij wél in het Witte Huis, maar als vicepresident.

FOTO AFP