Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Antwerp domineert, maar vizier van Dieumerci Mbokani staat niet op scherp
Dieumerci Mbokani (34) is doorgaans de gevierde held - de topschutter van vorig seizoen trok Antwerp al vaak genoeg over de streep. Tegen Standard miste hij echter de kansen en werd hij de schlemiel. Al kan je het ook anders stellen: de Great Old snakt na
“Ik ben niet boos of ontgoocheld, maar echt triest dat we na zo’n goeie match geen drie punten pakten.” Ivan Leko Trainer Antwerp
“Pressing. Verticaal voetbal. Risico. Spelers in beweging. Kansen. Really nice.
Echt jammer dat er geen supporters in het stadion zaten, want als supporter is dit wat je wil zien. Het was een van onze beste prestaties van het seizoen. Alle respect voor Standard, maar er stond maar één ploeg op het veld.”
Het was allemaal waar, wat Ivan Leko zei. Niks gelogen. Maar vergis je niet: Antwerp liet gisteren wel degelijk twee punten liggen. Standard pleegde een hold-up, of beter gezegd: Antwerp liet Standard een hold-up plegen. Het had zelf voldoende kansen om met ruim verschil te winnen, maar liet ze liggen. Net als op Anderlecht kon het zijn dominantie niet omzetten in doelpunten. Het gevolg is een op 1 op 6 - er zijn leukere manieren om de interlandbreak in te gaan. “Ik ben niet boos of ontgoocheld, maar echt triest”, aldus Leko. “Triest dat we na zo’n goeie match geen drie punten pakten.”
Mister 50%
Daar zat Dieumerci Mbokani voor iets tussen. Terwijl die andere 34-jarige zowaar voor het eerst in tien jaar met het hoofd raak trof, kon Mbokani op geen enkele manier scoren. De Congolese spits miste drie opgelegde kansen. Vooral toen hij in de tweede helft volledig vrijstaand - naast trapte, kon hij zich voor het hoofd slaan en vloekten ze ook op de bank, in de tribune en voor tv. Het gevoel was vergelijkbaar met vorige donderdag, thuis tegen LASK. Toen liet Mbokani in de slotseconden na om de 1-1 te maken - zijn lob belandde over de doelman, maar ook over het doel. Voor de tweede match op rij maakte het een wereld van verschil.
Na de match kreeg hij wel steun van zijn medemaats. “Met de beste Mbo winnen we hier met twee of drie goals verschil”, zei Faris Haroun, maar de aanvoerder maakt er geen drama van. “Hij zit gewoon in een mindere periode. Ik ben er zeker van dat die goals gaan terugkomen.” Daar is ook doelpuntenmaker Refaelov van overtuigd: “We hebben een Mbo in betere vorm nodig, want hij had inderdaad zeker één keer kunnen scoren. Maar wij gaan er mee voor helpen zorgen dat hij straks opnieuw op topniveau zit.”
Ook Leko weigerde na afloop met de vinger te wijzen naar zijn aanvalsleider.
“Ik zal nooit een speler afvallen als hij een kans mist”, zei Leko. Al zeker niet als die speler vorig seizoen nog topschutter werd en ‘mister 50%’ is - Mbokani zit aan 42 goals in 84 matchen voor Antwerp en doet daar nog 21 assists bij. Het is ook niet onlogisch dat hij wat minder scherp is, na een drukke periode waarin hij elke minuut moest spelen - behalve op Ludogorets, toen hij geschorst was. En dan komen we bij het grote gemis van de Great Old: een alternatief/spitsbroer voor Dieu. Deze wedstrijd schreeuwde om een extra spits, zeker toen Standard langszij kwam en er een slotoffensief nodig was. Maar Leko hééft geen extra spits.
Geen Larin of Diaby
Het heeft te maken met de omstandigheden én met keuzes. Met Bruny Nsimba en Guy Mbenza heeft Antwerp nog twee andere aanvallers, maar de ene is geblesseerd en de andere is net terug uit blessure. Al kan je evenzeer stellen: de ene 20-jarige kwam pas over van de beloften en de andere 20-jarige van Cercle, waar hij in totaal twee matchen speelde. Beiden zijn geen gevestigde waarden. Op de Bosuil waren onder anderen ook Abdoulay Diaby en Cyle Larin in beeld, die zich elders al hebben bewezen. Zij kwamen uiteindelijk niet en Luciano D’Onofrio liet na om een andere topper binnen te halen. Het heeft lang geduurd vooraleer dat duidelijke gevolgen had op het veld, maar nu de volgens velen nog altijd beste spits van België het even laat afweten, is het natuurlijk - ook intern - een thema.