Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Een wildvreemde man voedt mijn zoon op”
Draagmoeder laat biologisch kind van Ben L. juridisch erkennen door andere wensvader
“Ik heb mijn eigen zoontje nog niet één keer gezien of vastgehouden”, zucht Ben L. uit Essen. Hij zocht als wensvader een draagmoeder en vond die bij K., maar nog voor hun zoontje geboren werd, ging het mis. K. liet het kind erkennen door een andere wensvader, en Ben blijft als biologische vader achter. Een slopende juridische strijd staat hem te wachten. “Dat er nog altijd geen wettelijk kader rond draagmoederschap is, maakt het niet eenvoudig”, zegt zijn advocaat.
dagen zijn enorm slopend. Het lijkt of ik elke dag leef terwijl mijn adem mij wordt afgenomen”, vertelt Ben L. (25) uit Essen. Hij is homoseksueel en single, maar droomde al zijn hele leven van een kind met zijn genen. Om zijn droom als ‘wenspapa’ te verwezenlijken ging hij eind 2018 op zoek naar een draagmoeder. Via een internetforum kwam hij terecht bij K.
“Ik vertelde haar mijn hele verhaal: wie ik was, wat ik deed in het leven en vooral mijn kinderwensen. Ze mailde me terug dat ze me beter wilde leren kennen en geïnteresseerd was om me te helpen. Ze was bovendien al een keer draagmoeder geweest. We namen geen impulsieve beslissingen en leerden elkaar in een paar maanden goed kennen. Begin april kwam dan de doorslag: K. zou mijn kind dragen”, vertelt Ben.
Via zelfinseminatie werd de vrouw zwanger. “Maar dan begon onze vriendschapsrelatie mis te gaan. Ze begon fel te reageren en zich afstandelijk te gedragen. De enige berichten die ze me nog stuurde, gingen over medicatie die ik haar moest terugbetalen. Het ging alleen maar bergaf tussen ons, en ik begreep niet waarom. Ik was ook meermaals getuige van vreemde situaties tussen haar en haar twee zoontjes. Haar psychische toestand leek niet gezond. Tijdens een afspraak bij de gynaecoloog vertelde ze ook dat dit al haar zevende zwangerschap was, en dat voor haar 27ste”, gaat Ben verder.
Kind ontvoeren
Het ging van kwaad naar erger en K. negeerde zelfs Bens vragen om hem prenataal te laten erkennen als vader in het gemeentehuis. “Want dat was onze afspraak: ik zou mij laten erkennen, zij zou zich later uit de geboorteakte laten schrappen, zoals het hoort bij draagmoederschap. Maar ik had geen vat meer op haar. Ze begon er plots mee te dreigen mijn kind te ontvoeren. Ik moest haar maar komen zoeken, zei ze. Ze sprak ook over abortus”, gaat het verder.
De eerstvolgende keer dat Ben haar zag, in januari dit jaar, had K. plots een platte buik. “Ik geloofde niet wat ik zag. Ze was bevallen, maar wilde me niet vertellen waar mijn zoontje was. Ondertussen
had ik al juridische hulp ingeschakeld via een advocaat, maar dat maakte geen indruk op haar.” Walgelijk
Uiteindelijk kwam Ben erachter dat K. twee dagen voor de geboorte van het jongetje een andere homoseksuele man met een kinderwens had laten erkennen als vader. “Hij is nu de juridische vader. Een wildvreemde man voedt mijn zoon op, walgelijk vind ik dat.”
Ben procedeerde en de zaak kwam voor in de familierecht“Mijn bank in Turnhout, waar de rechter een DNA-onderzoek beval. Ben kwam daar als biologische vader uit, maar nu moet hij nog erkend worden als juridische vader. “En dat zal pas gepleit worden in mei volgend jaar. De advocaat van de tegenpartij heeft van de rechter twee conclusietermijnen gekregen om de zaak voor te bereiden, maar zo kan hij ondertussen wel een band opbouwen met mijn kind. Ik begrijp de beslissing van justitie niet. Hebben zij dan geen kinderen?”
“Als de juridische vader kan aantonen dat er een echte band is met het kind, en dat ook de buitenwereld hem als vader van het kind beschouwt, kan hij bezit van staat aantonen. In dat geval is een betwisting van zijn vaderschap niet meer mogelijk”, zegt de advocaat van Ben L.
Bezit van staat aantonen
“Ik doe veel afstammingsprocedures, en het grote probleem is dat er in België nog altijd geen wettelijk kader voor draagmoederschap is. Het gebeurt steeds op goed vertrouwen, en meestal vormt dat geen probleem. Maar zonder juridische regeling kan het toch schrijnende situaties zoals deze veroorzaken. Een wet zou het eenvoudiger maken.”
Het zoontje van Ben woont voorlopig dus nog bij de juridische papa in de Kempen. Hij heeft het peutertje Maxim genoemd. “Maar dat is niet de naam die ik ging geven. Als hij bij mij is, krijgt hij de naam Lenn. Ik heb tot nu toe alleen nog maar echo’s gezien en enkele foto’s. Ik stop niet tot ik mijn zoontje in mijn armen heb. Hij is mijn vlees en bloed, ik ben de biologische vader en ik heb recht op mijn eigen kind.”