Oranje podium bij de vrouwen, Cant zevende

Alvarado Europees kampioene. Worst op twee. Brand op drie. De wedstrijd bij de vrouwen was een doorslag van wat we al het hele seizoen zien: Nederland heer en meester. Maar ditmaal was er ook een – minuscuul – lichtpuntje voor de Belgen: drie landgenotes bij de eerste tien, met Sanne Cant als beste Belgische op plaats zeven. “Het zag er eindelijk wat beter uit”, weet ook Cant.

De analyses lagen al klaar: wat is er aan de hand met Sanne Cant, twintigste in Ruddervoorde twee weken geleden? Hoe schamel is het gesteld met het vrouwenveldrijden in België, als zelfs een pistier als Lotte Kopecky hen met ocharme een elfde plaats allemaal inblikt op de Koppenberg? Maar zie: op het EK stonden er drie Belgische vlaggetjes in de top tien. Niets om hosanna over te roepen. Het Belgische drietal volgde wel nog altijd op straatlengtes afstand van de Nederlandse toppers, maar een collectieve afgang werd wel vermeden. Zelfs Cant kwam na een bijzonder moeilijk seizoenbegin weer boven water met een zevende plaats. “Maar dat had evengoed een vijfde plaats kunnen zijn”, klonk het. “Dat had nog zo veel beter geklonken.”

Cant op weg terug

In het verleden zou het vreemd geklonken hebben uit de mond van een drievoudig Europese en wereldkampioene. Maar niet nu. Gezien de laatste weken kan een zevende plaats op een EK plots als geruststellend aanvoelen.

“Het is ook niet dat ik hier op minuten gereden ben. Ik heb nog altijd hard afgezien, maar ik heb nu wel het gevoel dat ik op de goede weg ben. Het is dit seizoen al veel slechter geweest. Hopelijk zijn we nu wel vertrokken.”

Dat blijft ook bondscoach Vanthourenhout geloven. Met Alicia Franck als negende en de 40jarige Ellen Van Loy als tiende zag hij hoe zijn vrouwen ditmaal knokten voor wat ze waard zijn.

“Laten we hopen dat we dit nu kunnen doortrekken”, zei Vanthourenhout. “Ik blijf ervan overtuigd dat Sanne dit jaar de kloof met de Nederlandse toppers nog kan dichten.”