Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik voelde me helemaal alleen op de wereld”
MAMA’S JASJE ZINGT VOOR EVELIEN (19) UIT MECHELEN NA ZWARE DEPRESSIE
Evelien Lefilon (19), een studente agro- en biotechnologie uit Mechelen, werd zwaar gepest, sukkelde in een depressie en heeft een zelfmoordpoging achter de rug. “Ik schaam me er niet voor dat ik geregeld in therapie ga. Integendeel, het behoedt me voor te diepe mentale dalen.”
Evelien wordt gekoppeld aan Peter Vanlaet van Mama’s Jasje. Niet toevallig, want ze hebben allebei een passie voor paarden. “Paarden spelen een grote rol in mijn leven”, zegt de Mechelse. “Tijdens het paardrijden kan ik mijn hoofd even leegmaken. Of als ik zorgen heb, kan ik bij de paarden troost vinden. Zij oordelen immers nooit.”
Dat Evelien haar verhaal wil delen, is niet zonder reden. “Ik doe dit omdat ik tijdens de meest donkere periodes het gevoel had dat ik alleen op de wereld stond. Ik had uiteraard vrienden om me heen. Maar die hadden niet dezelfde problemen en konden onmogelijk aanvoelen hoe ze moesten reageren. Via mijn deelname aan Liefde voor Muziek wil ik jonge mensen duidelijk maken dat ze nooit alleen staan met hun probleem. Dat is een belangrijke boodschap, want wie er alleen voor staat, zal zich alleen maar slechter voelen.”
Gepest voor overgewicht
Eveliens mentale problemen staken ruim tien jaar geleden de kop op. “Ik werd zwaar gepest op school. Ik was een makkelijk mikpunt, want ik had last van overgewicht. Tegelijk was ook mijn thuissituatie niet ideaal. Het zorgde ervoor dat ik almaar meer ging twijfelen aan mezelf. In het middelbaar ging het qua pesten beter. Ik trok me er ook wat minder van aan”, zegt Evelien. Toch bleef ze zich slecht voelen. “Het resulteerde uiteindelijk in een depressie. Meerdere oorzaken vormden samen de ‘juiste’ cocktail: er was dat pesten, er waren thuis problemen, ik voelde de stress door school en ik zat compleet in de knoop met mezelf…”
Professionele hulp drong zich op. “Wat ik eerst afketste, waarop mijn oma toch aanraadde om hulp te zoeken. Op school kwam ik bij de leerlingenbegeleiding terecht en daar stuurden ze me door naar jongerenorganisaties JAC en TEJO. Maar dat bracht weinig soelaas.”
In de periode van de depressie volgde ook een zelfmoordpoging. “Als ik daar nu op terugkijk, zat ik heel diep. Ik schrik ook niet van die gedachten. Als je je zo alleen voelt, zijn zulke gedachten logisch. De ommekeer kwam er toen ik na mijn zelfmoordpoging in opname ging. Daar merkte ik dat er talloze jongeren zijn met dezelfde problemen. De begeleiders sleurden me erdoor. Vlak na de opname leerde ik mijn vriend kennen en dat was ook een opsteker. Bij hem kon ik mijn verhaal kwijt. Al let ik erop dat ik niet te vaak ventileer tegen de mensen rondom mij. Ik ben geholpen, maar over het hele traject zijn wel enkele jaren overgegaan.”
Goede rapporten
Verrassend genoeg had de mentale toestand van Evelien geen nadelige invloed op haar schoolresultaten. “Wat iedereen verbaasde. Maar toen ik zo diep zat, gaf ik alle aandacht aan school. Het leidde me af van alle problemen. Toen ze op school hoorden van mijn zelfmoordpoging, waren ze compleet verrast omdat mijn rapporten zo goed waren.”
Hoeveel op tien geeft Evelien vandaag aan haar mentale ingesteldheid? “Toch een zes of een zeven. Voor mij is dat veel. Vroeger was dat een één of twee. Zelfs een nul. Het blijft hard werken om me goed te voelen. In juni ben ik zelfs vier weken terug in opname geweest. Dat voelde een beetje als een nederlaag. Ik had zo hard gewerkt aan mezelf. Maar ik ben er tien keer zo sterk weer uitgekomen.”
Hoe kijkt Evelien naar de toekomst? “Ik heb nog lange tijd hulp nodig. Maar dat is niet erg. Tijdens de momenten dat het slechter gaat, weet ik dat ik daarop kan terugvallen. Er is tenslotte niks mis met therapie.”
PETER VANLAET COVERT VOOR EVELIEN HOPE FOR THE
UNDERRATED YOUTH VAN YUNGBLUD IN HET NEDERLANDS