Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik blijf me in mijn hoofd toch onzeker voelen”
SEAN DHONDT ZINGT VOOR TRANSGENDER JONAS (20) UIT DEURNE
Jonas Coone (20) uit Deurne gaat sinds enige tijd als man door het leven. Hoewel zijn droom daarmee uitkwam, is zijn verhaal niet afgelopen. “Ik lach elke dag veel, maar soms zijn er periodes dat ik nood heb aan een babbel.”
Jonas begon in 2018 aan zijn transitie. “Ik plak er geen concrete datum op. Het is niet zo dat ik op een dag wedergeboren ben. Mijn vader aanvaardde de situatie snel en noemde me meteen bij mijn nieuwe naam, terwijl mijn moeder het er moeilijker mee had”, zegt hij. “Dat zorgde een tijdje voor een dubbelleven. Mijn mama praatte op me in dat ik gewoon lesbisch was. Maar in mijn hoofd klopte die term niet. Ik zag mezelf ook niet als lesbienne. Ik ben wel blij dat mijn mama na enkele jaren mijn nieuwe ik wel aanvaardde.”
Dat hij transgender was, besefte Jonas lang niet. “Maar ik voelde dat er iets niet klopte. In de lagere school had ik nog lang haar. Ik zat op een uniformschool. Ik vond het verschrikkelijk om een rok te dragen. Ik had meer vrienden dan vriendinnen en ging basketten met de jongens. Meisjes vroegen me waarom ik altijd met de jongens optrok. Ik ging er dan bewust op letten om dat niet meer te doen, maar het voelde onnatuurlijk aan. Ik kon mezelf niet meer zijn. In het middelbaar begon ik meer na te denken. Af en toe werd ik ook geconfronteerd met soortgelijke verhalen. Maar volgens mijn moeder en haar toenmalige vriend moest ik accepteren wie ik was. Ik heb dat een poosje volgehouden.”
Jonas’ beste vriend Mats was ook transgender. Toen die zijn verhaal vertelde, ging er een nieuwe wereld voor hem open. “Ik kreeg eindelijk antwoorden op de vragen waar ik al jaren mee worstelde. Dat zorgde voor rust in mijn hoofd. Ik had veel aan hem. Toen ik ineens vernam dat hij zelfmoord had gepleegd, was ik enorm aangedaan.”
Piepkleine snor
Het transitietraject van Jonas is nog lang niet achter de rug. “Sowieso moet ik de rest van mijn leven die hormonen nemen. Wat de operaties betreft: ik ben er nog lang niet uit welke ik nog wil. De baarmoederverwijdering wil ik sowieso, maar ik twijfel over de echte geslachtsoperatie omdat de complicaties en risico’s groot zijn. Ik heb een vriend die om de haverklap op de spoed zit en er allerhande problemen aan overhield.”
“De borstoperatie is achter de rug”, vervolgt Jonas. “Naar mijn gevoel heb ik brede heupen. Ik kan me er druk over maken als je die te hard ziet in de broek. Of mijn dikkere bovenbenen. Nog zo’n issue“, lacht hij. “Ik vind ook mijn gezicht nog te vrouwelijk, al kan je wel een piepkleine snor waarnemen. Mijn stem is lager, maar in het begin werd ik aan de telefoon nog als vrouw aangesproken. Dat gaf opnieuw onzekerheid.”
Rondlopen in bloot bovenlijf
Waar droomde Jonas van om als man te kunnen doen? “In bloot bovenlijf rondlopen”, antwoordt hij meteen. “De dag na de operatie mocht in het ziekenhuis het verband uit. Ik lag op een kamer met iemand die dezelfde operatie had ondergaan. Toen we allebei in bloot bovenlijf rondliepen was dat fantastisch. In de ziekenhuisgang staarde niemand. Zalig!”
De eerste keer als man over straat lopen voelde voor Jonas aan als een wandeling door het paradijs. “Maar toch vrees je dan weer dat mensen zien dat je vroeger een meisje was. Maar al bij al was het leuk om de kleren te dragen die ik wou.”
Hoewel Jonas nu als man door het leven gaat, blijft hij een beroep doen op een psycholoog. “Ik sta positief in het leven. Ik lach elke dag veel. Maar soms zijn er periodes dat ik nood heb aan een babbel. Aan iemand die zegt: ‘ik begrijp u’, en ‘het komt wel goed’. Het verhaal van een transgender stopt niet na de ingreep. Hoewel ik geregeld de opmerking krijg dat ik er mannelijk uitzie, blijf ik me daar in mijn hoofd toch onzeker over voelen. Tot op de dag van vandaag zijn die gedachten sterk aanwezig.”
SEAN DHONDT ZINGT VOOR JONAS
SEE YOU AGAIN VAN WIZ KHALIFA