Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mensen vragen of we goud aan het zoeken zijn”
Rikus Stel haalt samen met Jan Van Brempt hinderlijke stenen één voor één uit parkdreef
Wie geregeld te voet of met de fiets langs de obelisk in het gemeentepark passeert, heeft Rikus Stel zeker al aan het werk gezien. De kranige 70-jarige heeft over een afstand van 500 meter alle uitstekende stenen verwijderd en zo een hele dreef geëgaliseerd.
Rikus is al vele jaren actief als Brasschaats vrijwilliger. Hij houdt voortdurend een oogje in het zeil in het gemeentepark.
“Het is me al vele jaren een doorn in het oog. In de Koestraat, dat is de dreef tussen de obelisk en de smeedijzeren poort richting Melkerij, steken zeer veel stenen omhoog. Ik heb er zelf al drie keer een lekke band gehad. Jaren geleden heb ik dit al gemeld aan het gemeentebestuur. Ik kreeg dan als antwoord dat we de wortels van de bomen zouden beschadigen als we de stenen wegkappen”, opent Rikus zijn verhaal.
“Ik heb dan maar voorgesteld de stenen zelf weg te kappen. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk kreeg ik dan toch de toestemming om eraan te beginnen. Ik heb ook een vergunning om met mijn wagen tot hier te rijden om het materiaal te vervoeren. Een week voor ik eraan begon, heb ik nog een lekke band gehad met de fiets. Dat motiveerde me nog meer om die stenen eruit te kappen”, vervolgt Rikus.
De man heeft er in totaal 100 werkuren opzitten. Hij heeft een afstand van 500 meter fiets- en wandelvriendelijk gemaakt. Het aantal weggekapte stenen is niet te tellen.
“In het begin heb ik even hulp gehad van Georges Küster, lang geleden nog weerman bij de BRT. Nu heb ik ook veel medewerking van Jan Van Brempt. Hij zag me bezig en bood meteen zijn hulp aan”, gaat Rikus verder.
Jan Van Brempt, vader van voormalig Belgisch kampioene hinkstapspringen Jolien Van Brempt was meteen enthousiast. “Ik kom hier bijna dagelijks met de fiets voorbij. Ik had me ook al meerdere keren de bedenking gemaakt dat het voor fietsers hier echt lastig is. En voor vrouwen met hoge hakjes is het helemaal niet te doen”, zegt Jan.
Appreciatie
De twee vrijwilligers worden voortdurend aangesproken door passanten. “De mensen hebben ons al gevraagd of we goud aan het zoeken zijn”, lacht Rikus. “We horen ook vaak dat het al eerder had moeten gebeuren. Geregeld gaan er duimen omhoog. Die appreciatie doet echt deugd, want het is wel zwaar werk. De stang waarmee we de stenen loswrikken, weegt tien kilogram. Er zijn dagen wat we amper twee tot drie meter opschieten. In totaal hebben we een afstand van 500 meter steenvrij gemaakt. De breedte is vijf à zes meter. Soms vragen de mensen ons waarom we dit allemaal doen. Het antwoord is eenvoudig: het is toch voor iedereen aangenamer als men hier veilig kan wandelen en fietsen. De stenen die we aan de kant leggen, worden dan opgehaald door de mensen van de beschutte werkplaats Aralea. Het is vooral graniet hardsteen en baksteen. Waar het nodig is, vullen we de putten die we gecreëerd hebben, opnieuw op”, zo voegt Rikus er nog aan toe. Ondertussen onderhoudt Rikus ook de straatnaambordjes in het gemeentepark. “Wij zijn uiteraard zeer blij met het werk dat deze vrijwilligers leveren. Het is altijd aan te moedigen dat de Brasschatenaar de handen uit de mouwen steekt ten dienste van de gemeenschap”, zegt waarnemend burgemeester Philip Cools (N-VA)