Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We zijn verenigd in ons mamaverdriet”
Twee jaar na het overlijden van halfzus Jana vecht nu ook Senne (7) voor zijn leven, moeders troosten elkaar
Om meteen met hoopvol nieuws binnen te vallen: Senne kreeg op 20 oktober een harttransplantatie en is sinds kort uit coma gehaald. Hij verloor zijn rechterbeen, maar hij heeft volgens de dokters wel alle kansen om te overleven. “Dat is momenteel het belangrijkste. Het gaat stapje voor stapje de goede richting uit. Hij zit nog in de ‘twilight zone’ en hij weet zelfs nog niet dat zijn been weg is”, zegt mama Ann van Schoenland. “Dat wordt nog een zeer zware confrontatie en dan de lange weg naar revalidatie en een prothese.” Toch is mama vooral blij dat Senne er nog is.
De verkeerde kant
“In juni kreeg hij plots steken in de hartstreek. Onderzoeken wezen niets uit, de dokters stuurden ons naar huis. Maar tegen het einde van de zomervakantie ging het plots de verkeerde kant uit. Hij wou niet meer eten en niet meer naar buiten. Begin september werd zijn rechterbeen blauw en zwol het helemaal op. Toen wist ik dat er iets ernstigs aan de hand was en begonnen we voor zijn leven te vrezen. Vrij snel daarna werd Sennes been geamputeerd - iets wat volgens mij niet hoefde als ze in juni de juiste diagnose hadden gesteld - en ging in coma. Het was meteen zoeken naar een donorhart. Na een vreselijke maand vol twijfel kwam het verlossende nieuws dat hij een donorhart van een volwassene kon krijgen. Die operatie is ondertussen bijna drie weken achter de rug en de verwachtingen zijn hoopvol.”
Zorgen en twijfels
Intussen vond en vindt Ann troost bij Karin Claes, de mama van Jana Geerts, het Puurse meisje dat in 2018 op haar 15de aan kanker overleed. De mama’s zijn exen van dezelfde man. De solidariteitsacties rond Jana destijds waren overweldigend. Tal van BV’s stuurden filmpjes in, iedereen ging aan de slag om de familie te ondersteunen en heel veel mensen maakten werk van Jana’s bucket list. Begin 2018 brandde bovendien nog een deel van hun huis af. Alle hulp was toen meer dan welkom.
Tweemaal dezelfde familie
Het noodlot treft nu dus tweemaal dezelfde familie. “Ik kan met al mijn zorgen en twijfels bij Karin terecht. Ze is er altijd voor mij. Niemand kan begrijpen wat je als moeder meemaakt in zo’n situatie, tenzij je er zelf al door moest. Ik vond het toen al onvoorstelbaar knap hoe sterk zij zich hield en wat ze nog allemaal heeft bewerkstelligd. Ik heb echt
In juni kreeg Senne (7) uit Reet voor het eerst hartklachten. Vier maanden later onderging hij een zware harttransplantatie en moest zijn rechterbeen geamputeerd worden. Een onwezenlijk drama voor de familie want 2,5 jaar geleden overleed ook al zijn halfzus Jana uit Puurs. De mama’s - exen van dezelfde man - vinden al maanden troost bij elkaar.
Karin Claes
Mama van Jana, halfzus van Senne enorm veel steun aan haar, we zijn verenigd door het mamaverdriet. Senne en zijn halfzus waren dikke vrienden. Ze speelden samen en met mijn andere dochter Amy (17). Hij ging haar ook regelmatig bezoeken in het UZ Gent. Hij liep hier als kleuter rond op dezelfde afdeling waar hij nu zelf vecht voor zijn leven. Toen Senne ziek werd, durfde ik Karin daar niet eens mee te belasten. Ik dacht: ze heeft zelf al zoveel verdriet gehad. Maar het was Karin zelf die op de hoogte wou blijven.”
Er zijn voor elkaar
“Ik heb daar niets over te zeggen. Dit is Annes verhaal”, zegt Karin Claes. “Ik probeer er alleen maar voor haar te zijn, zoals er destijds zoveel mensen voor ons waren. De laatste wens van Jana was trouwens dat zoveel mogelijk mensen zich zouden opgeven als donor, om zieke mensen de kans te geven om te genezen.”
Senne en zijn mama hebben nog een lange weg af te leggen, en zijn bang. “Ik ben optimistisch en geloof dat Senne erdoor komt. Dat was Jana niet gegund. Je kan niet zeggen dat ik blij ben dat Senne deze hartziekte heeft en geen kanker: zo werkt dat niet. Je wenst geen enkel kind welk leed dan ook toe. Maar we hebben wel nog een perspectief. Al moeten we straks op zoek gaan naar de mogelijke genetische afwijking voor Sennes hartproblematiek. Ik ben immers doodsbang dat mijn andere dochter Amy ook iets zou mankeren. En ik moet zelf een echografie laten maken van mijn hart. Toch hoop ik snel met Senne plannen te maken. Dat zal geen echte bucket list worden zoals bij Jana, want Senne zal er straks nog zijn. Maar het wordt wel een leuke to-dolijst. Al kunnen we nu nog niet voorspellen wanneer precies. Hij moet eerst genezen en revalideren.”
“Ik probeer er voor Anne te zijn, zoals er destijds zoveel mensen voor ons waren.”