Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Er was een periode dat ik me het liefst in twee wilde snijden”
Halve Noor David Brocken, intussen 49, laat ondanks nieuwe liefde zijn België nog altijd niet helemaal los
Zeven jaar nadat hij in 1997 kampioen werd met Lierse, trok de intussen 49-jarige David Brocken naar Noorwegen. Hij bleef er kleven, al raakte hij meer dan hem lief was verscheurd tussen het Scandinavische land en nog altijd zijn België. “Op bepaalde momenten in mijn leven had ik me het liefst in twee willen snijden”, blikt de voormalige rechtsachter terug.
Hoe zou het nog zijn met David Brocken? Als onvervalst streekproduct van het Lisp hielp de rechterpoot Lierse mee aan de legendarische titel van 1997. De jongen van de streek stond nadien ook nog op de loonlijst van Anderlecht en Standard, maar zag zijn carrière gaandeweg uitdoven. In 2004 trachtte hij die een laatste keer nieuw leven in te blazen bij Valerengen. Het werd het begin van een lange reis doorheen Noorwegen.
“Na dat jaar keerde ik terug naar België”, vertelt Brocken. “Tot ik in 2007 uitgenodigd werd om naar Noorwegen terug te keren. Ik werd er vader van een dochter en voelde me verplicht te blijven. Het was een periode dat het leven me harde lessen heeft geleerd. In België zaten immers ook twee opgroeiende dochters op me te wachten. Dan wil je je liefst in twee snijden, maar zo werkt het uiteraard niet. Gelukkig heb ik al die tijd kunnen bezig zijn met datgene wat ik graag doe en dat is voetbal.”
Brocken was zowel jeugdcoach als trainer in het Noorse vrouwenvoetbal, maar trok zich sinds 2018 enigszins wat terug.
“Eerlijk: ik had er mijn buik een beetje van vol. Noren zijn heel erg conservatief en houden graag vast aan bestaande gewoonten. De blik verruimen zit er niet in. Iedere verandering was een gevecht en de drang om beter te worden, was veel te weinig aanwezig. Dat heeft me doen afhaken.”
Voetbalacademie
Al bleef Brocken wel actief in het voetbal. Hij zette mee zijn schouders onder een voetbalacademie en traint nog een lokale jeugdploeg. “Kinderen hebben hier dagelijks school tot 13 uur. Nadien wordt er wel opvang voorzien, onder meer in de vorm van een voetbalacademie. We geven die jongeren wat te eten, bieden een training aan en helpen met hun huiswerk. Rond 16.30 uur komen de ouders hen dan oppikken. Ook tijdens de vakanties werken we fulltime in de voetbalacademie. Daarnaast train ik nog een lokaal ploegje: Fjellhamar.”
Hobbyfotograaf
Buiten het voetbal haalde Brocken nog een ander talent van hem naar boven, want intussen maakte hij ook furore als hobbyfotograaf. “Ik postte weleens iets op Instagram. Fotograferen is altijd een passie van me geweest. Op een bepaald moment werden we uitgenodigd om met vier een tentoonstelling in het stadhuis van Oslo te organiseren. Tot mijn verbazing werd dat een succesverhaal. Zo rolde ik in de fotografie. Ik krijg wel wat opdrachten van scholen en ook het fotograferen van peuters is hier heel populair. In de lente en de herfst hou ik me daar vaak mee bezig.”
Meteen naar de frituur
Twee jaar geleden stond Brocken dicht bij een terugkeer naar België, maar net dan sloeg Cupido toe. Zo bleef hij toch opnieuw aan Noorwegen kleven.
“Al zal die terugkeer er mogelijk ooit wel van komen. België loslaten doe ik sowieso niet wegens mijn dochters. Ik kom ook nog graag terug. Telkens ik in België ben, is een frituur het eerste waar ik naar op zoek ga. Voor de coronacrisis pendelde ik heel geregeld tussen Noorwegen en België. Ik heb de banden nooit verbroken en heb er altijd op enkele mensen kunnen rekenen.”
En wat met zijn Lierse? De club is net als Brocken zelf in een fase van zijn leven toch wat verscheurd geraakt. “Het is jammer. Ik hoop dat de twee clubs (Lierse Kempenzonen en Lyra-Lierse, nvdr.) elkaar ooit vinden, dan kan er terug een mooi verhaal ontstaan in Lier. Ik volg beide clubs vanop afstand en heb geen voorkeur. Nogal wat jongens uit onze gouden periode worden vijftig jaar, er wordt geregeld gevraagd om een filmpje of iets dergelijks op te sturen. Dan komen die beelden van 1997 terug en besef je dat we daar toch iets unieks hebben neergezet.”