Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vanthourenhout volgt Verbrugghe op als bondscoach
Of het een succesformule wordt, zal de komende vier jaar - contractduur tot de Olympische Spelen van Parijs 2024 duidelijk worden. Met Sven Vanthourenhout heeft de Koninklijke Belgische Wielerbond alleszins de sportiefste bondscoach in huis. Toen hij in februari 2016 stopte met veldrijden, legde hij zich toe op hardlopen. Een jaar later klokte hij op de Antwerp 10 miles een tijd onder de 56 minuten. Snel. Op de marathon bedraagt zijn recordtijd 2u36’. Ook snel.
Ook als bondscoach veldrijden en assistent-bondscoach van de weg toonde Vanthourenhout zich een bezige bij. Of het in de modder was langs de materiaalpost of in de gangen van het rennershotel, altijd enorm druk in de weer. Nu hij naast bondscoach van de elite, vrouwen en jeugd in het veld ook de beloften en eliterenners op de weg onder zijn hoede neemt, zal hij nog meer uren draaien.
“Het wordt druk, maar de bond zal mij goed begeleiden. Ik ben niet van plan beide disciplines van elkaar te scheiden. Het is niet dat ik van maart tot september alleen op de weg focus en van oktober tot februari op de cross. Ook in de winter moeten belangrijke knopen voor de weg worden doorgehakt. Idem in de zomer voor de cross.”
People manager
Dat de 39-jarige WestVlaming altijd zo druk in de weer is, is omdat hij heel nauw in contact staat met de renners. In de aanloop naar het WK in Imola was het niet Rik Verbrugghe maar hij die de gesprekken met kopman Wout van Aert voerde. Ook de andere renners zijn erg te spreken over de intense communicatie van Vanthourenhout. Een stijlbreuk met Verbrugghe, eerder aanleunend bij de methode van Kevin De Weert.
“People management is een van mijn paradepaardjes. Ik wil alles weten van de renners. Van hun zadelhoogte tot hun privésituatie, maar minstens even belangrijk zijn mannen zoals Patrick Lefevere, John Lelangue, Hilaire Van Der Schueren... Ik wil ook met hen nauw in contact staan en weten wat hun visie met hun renners is.”
Bij diezelfde ploegmanagers staat Vanthourenhout hoog aangeschreven. Voor hij toezegde als bondscoach, voerde hij al enkele verkennende sollicitaties met merkenploegen. “Namen noemen hoeft niet, maar de voorbije twee jaar werd ik door vier ploegen gepolst, waaronder twee uit de WorldTour.”
Ervaring op de weg heeft Vanthourenhout nochtans nauwelijks. In 2008 werd hij wel tweede op het BK, maar hij was vooral crosser. In 2004 en 2005 pakte hij brons op het WK. Nadien ging het snel bergaf en was hij vooral de buddy van Sven Nys. In 2017 volgde hij Rudy De Bie op als veldritbondscoach. Vanthourenhout hamerde op de groepssfeer en installeerde een jaarlijkse teambuilding, wat leidde tot eensgezindheid in het Belgische veldritkamp.
“Ook op de weg wil ik werken aan de collectiviteit. Maar ik zal mijn werkwijze van in het veld niet kopiëren. Ik zal de wegrenners niet uitnodigen voor groepssessies, maar onbewust zullen ze wel dichter naar elkaar toegroeien.”
Groepsgevoel of niet. Een bondscoach wordt vooral afgerekend op prestaties en dan wordt het niet eenvoudig om Verbrugghe te evenaren: drie keer zilver op twee WK’s bij de elite. Het programma is ook niet min. Na het WK veldrijden in Oostende, meteen de Spelen van Tokio en dan opnieuw een WK in eigen land: Leuven. Bovendien schreeuwt deze topgeneratie om medailles - liefst gouden.
“Ik krijg geen aanpassingsperiode, maar kijk er naar uit om onze renners aan succes te helpen.”
In Imola kon hij alvast even oefenen. Omdat Verbrugghe langs de de kant van de weg stond met informatieborden, bestuurde assistent Vanthourenhout er de volgwagen. “Zo weet ik toch al hoe het voelt om achter het stuur te kruipen.”