Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vijandig vuur rond Vlaamse regering
Dat N-VA samen met Groen een buddy-project tegen eenzaamheid opzet, schiet in het verkeerde keelgat bij Vlaamse coalitiepartners Open Vld en CD&V. Het is tekenend voor de nervositeit rond de Vlaamse regering.
‘Fred en Frieda’ heet het project dat Vlaams Parlementslid Lorin Parys (N-VA) samen met zijn Groen-collega Jeremie Vaneeckhout heeft gelanceerd. Het doel is om twintigduizend eenzamen te koppelen aan evenveel buddy’s die hen contacteren. Het warme project kreeg na één dag al 1.500 aanvragen.
Maar in de politiek is niet iedereen even enthousiast, toch niet over de manier waarop dat tot stand is gekomen. Op de parlementsbanken van CD&V en Open Vld klinkt gemor (“een gemiste kans”) dat niemand van hen dat mee heeft mogen lanceren (“waarom niet met de meederheidspartijen?”). Bij N-VA is te horen dat hier geen kwade wil achter zit. De link met Groen was net bedoeld om de politieke kloof tussen meerderheid en oppositie te overbruggen. Maar dat voedt het wantrouwen blijkbaar.
Spreidstand van N-VA
Dat zelfs over zo’n project nervositeit in de lucht hangt, is tekenend voor de spanning die dezer dagen rond de Vlaamse regering hangt. Sinds de vorming van de federale Vivaldi-regering zit N-VA in een spreidstand tussen Vlaamse regeringsdeelname en federale oppositie en dat zet vooral de verhouding tussen N-VA en “verrader” Open Vld onder druk.
Tijdens de ellenlange regeringsvorming is de relatie tussen die twee partijen al onder het vriespunt gezakt en het lijkt niet te verbeteren. Zo herinnerde kopstuk Theo Francken eerder deze week Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert op Twitter aan zijn voornemen om de kerncentrales open te houden, terwijl de regering-De Croo intussen concrete plannen maakt om die net allemaal te sluiten. Lachaert reageerde op zijn beurt opvallend scherp: “Een coalitiesysteem is geen dictatuur van één partij over de anderen. Bij N-VA denken ze daar anders over. Anderen vernederen behoort tot het DNA van N-VA. Daarom mislukten jullie ook in de formatie.”
Volgens verschillende insiders in de Vlaamse regering heeft dat allemaal (voorlopig) weinig impact op de werking van die regering. “We nemen nog steeds beslissingen, de dossiers blijven niet liggen”, klinkt het. Ook de verstandhouding tussen de ministers blijkt goed te zitten. “Er heerst een sfeer van: we zullen hen eens laten zien.”
Zelfs tussen Open Vld-viceminister-president Bart Somers en N-VA-regeringsleider Jan Jambon zou het nog steeds goed zitten. Zij hebben nochtans alles om te clashen. Al tijdens hun jeugdjaren bij de Volksunie-jongeren stonden ze lijnrecht tegenover elkaar en nu staan ze in de vuurlinie van hun Twitterende partijgenoten. Maar voorlopig lijkt het hen niet te raken. “Dit is geen gezonde situatie”, vernemen we.
Nog meer problemen kan Jambon in ieder geval missen. Na de zomer leek de Vlaamse regering met een sterke Septemberverklaring nochtans een doorstart te maken. Maar al snel was ze weer op achtervolgen aangewezen tegenover de federale collega’s. Zo weigerde Jambon eerst nog strengere coronamaatregelen onder het motto “pas blussen wanneer het huis in brand staat”, maar het virus haalde hem al snel in en ten slotte nam de regering-De Croo de touwtjes weer in handen.
Te weinig, te laat
Dat beeld werd deze week nog eens bevestigd in de loononderhandelingen voor het Vlaamse zorgpersoneel. Die zitten al een hele tijd vast en daar deed federaal minister Frank Vandenbroucke (sp.a) nog een schepje bovenop. Hij beloofde het federale zorgpersoneel in de ziekenhuizen een extra eindejaarspremie, wat druk zet op Vlaanderen om hetzelfde te doen voor zijn zorgpersoneel, onder meer in de woonzorgcentra en de gehandicaptenzorg. Daarover lopen nu verder onderhandelingen met vakbonden en werkgevers, maar zij vrezen dat het too little too late wordt.