Een gigantische uitdaging

Nee, we kunnen niet versoepelen. Echt niet. Raar om te bedenken dat deze zin vorig jaar voor niemand ook maar enige betekenis had. Wat zouden we toen versoepeld hebben? Al acht maanden gebruiken we woorden die een jaar geleden ons niet konden raken maar die nu ons leven bepalen: lockdown, quarantaine, besmettingsgraad, verstrenging, dé maatregelen, hét vaccin, … Je hoeft er zelfs het woord corona niet bij te vermelden. We weten perfect waarover het gaat. We leven in een nieuwe realiteit. Maar het blijft aartsmoeilijk om ze te aanvaarden.

November 2020 lijkt in niets op november in andere jaren. Geen kerstmarkten, geen drukke winkelstraten, geen overvolle kapsalons, geen feestjes, … Een saaie, afstandelijke bedoening is het. Maar we kunnen dus niet versoepelen. Want november 2020 lijkt ook in andere opzichten niet op een gewone novembermaand. We hebben namelijk ook overvolle ziekenhuizen, dokters en verpleegsters die overwerkt zijn en schandalig veel sterfgevallen.

We mogen nu de vooruitgang die we geboekt hebben niet opnieuw op de helling zetten. We weten hoe snel het kan mislopen. We hebben het al eens meegemaakt. Alleen het aanhouden van de strenge maatregelen kan voor een snelle daling van de cijfers zorgen. En we weten dat die cijfers diep genoeg moeten zakken voor er iets kan veranderen. We zitten vast.

En dan kun je twee dingen doen. Je kunt gaan winkelen over de grens, je haar laten knippen door een Nederlandse kapper, toch op reis gaan, je eigen kleine versoepeling doorvoeren, … Geen doodzonde misschien, maar de kans is groot dat je daarmee voor alle andere mensen de lockdown verlengt. Dat soort acties brengt even soelaas, maar geen perspectief.

Of je kunt deze nieuwe realiteit beschouwen als één gigantische uitdaging: hoe krijgen we die cijfers zo snel mogelijk naar beneden en hoe maken we er intussen het beste van? Dan doe je best niet wat Bpost doet, zowat het enige postbedrijf in Europa dat zes weken voor Kerstmis al laat weten dat het de stroom van pakjes niet aankan. Dan zet je alle zeilen bij om de boel draaiende te houden, zoals de talloze restauranthouders en winkeliers, zoals het personeel in de ziekenhuizen en de verzorgers in de woonzorgcentra die elke dag weer inventief moeten zijn, zoals talloze vrijwilligers die zonder al te veel voorkennis in de zorg aan de slag gaan. En dan probeer je van dat coronakapsel het beste te maken. Of je lacht er eens mee. Maar je loopt er toch niet mee naar Nederland!