BOEKEN | CD’s | DVD’s | GAMES

POP/ELEKTRONICA Silhouette JAZZ The Pianoman at Christmas

LILI GRACE ★★★★è

Begrijpelijk dat u Lili Grace inmiddels een beetje vergeten was. De Limburgse zusjes Nele en Dienne Bogaerts stonden al in 2012 in Humo’s Rock Rally, deden er vervolgens drie jaar over om een EP uit te brengen en komen pas nu – alweer vijf jaar later – met een eerste album. Dat is al een lange voorgeschiedenis, maar die van Silhouette is zelfs nog ouder. Negen liedjes lang vertelt het album het relaas van hoe de twee als kind omgingen met het overlijden van hun broer bij een verkeersongeval. Het plan om die levensveranderende gebeurtenis een plaats te geven in muziek, ontstond in 2017 tijdens een mobilhome-reis door de Ardennen, het begin van een wordingsproces dat pas eind 2019 een min of meer definitieve vorm kreeg. De verstilde titelsong verraadt echo’s van Sinéad O’Connor, wanneer de stemmen mooi samenkomen. In de daarop volgende tracks wordt gretig gestoeid met avontuurlijke ritmes, die in PBD zelfs een tribaal karakter krijgen en in de hevigste momenten aan Bjork doen denken. Of de twee nu zingen met een cello of felle elektronica als begeleiding: zoals vaker bij zingende zussen ‘blenden’ hun stemmen perfect. Soms bijna kamermuziek, soms avontuurlijk en gedurfd: het is moelijk Silhouette onder één vlag te vatten, maar veelbelovend en intrigerend is dit altijd.

JAMIE CULLUM ★★★★è

Kerstbelletjes zijn het eerste wat je hoort op het nieuwe eindejaarsalbum van jazzman en traditionalist Jamie Cullum. Geen betere manier om het gevoel te krijgen dat we nog in het midden van de vorige eeuw zitten dan je onder te dompelen in de muziek van de 41-jarige Brit. In dat opzicht biedt zijn nieuwe album helemaal wat je verwacht. Meteen van bij openingssong – waarin het kerstgevoel de bigband-behandeling krijgt met de boodschap ‘why can’t we all just get along’ – schildert Cullum een wereld waarin alles gezellig bij het oude blijft. Hij croont als Frank Sinatra, overgiet zijn liedjes met een feelgood-vibe en schuwt ook humor niet: zo wordt de kerstman hier de Maar Cullum is ook een goede songschrijver, dus bevat zijn kerstalbum alleen nieuwe songs, die meteen in het kerstcanon opgenomen kunnen worden. Dat betekent: een beetje melig maar ook tijdloos, al is een songtitel als in de gegeven omstandigheden nogal ‘wishful thinking’. Cullum liet weinig aan het toeval over: hij propte meer dan vijftig topmuzikanten in de Abbey Road-studio en zette ook producer Greg Wells op de loonlijst, de man die met de soundtrack van al bewees dat hij met het geluid van vroeger een jong publiek kan vinden. is geen tussendoortje, maar een volwaardige aanvulling op het kerstrepertoire en een zeldzaam soort kerstalbum: eentje dat je bijhoudt, ook voor de volgende jaren.

FOTO RR