UW MENING

staat open voor beknopte reacties. De redactie heeft het recht uw brief te redigeren of in te korten. Vermeld steeds uw naam en adres.

Pijn lijden of euthanasie? Palliatieve zorg als alternatief

Mijn schoonzus is onlangs gestorven. Ze leed aan een pijnlijke en agressieve tumor. Enkele maanden voor ze stierf waren wij bij haar op bezoek in het woonzorgcentrum. Ze liet ons weten dat het zo niet langer kon. Als het te erg werd, dan wilde ze euthanasie.

Mijn andere schoonzus, die nog gewerkt heeft in de medische sector, sprak haar over palliatieve zorg. Ze kende dat niet. Ze wilde gewoon geen pijn lijden. Op aanraden van de familie werd ze dan toch opgenomen op de palliatieve afdeling. Daar werd alle pijn onderdrukt en we zagen haar volledig tot rust komen. Ze dacht niet meer aan euthanasie, die vraag was verdwenen. Ze voelde zich dankbaar voor de kansen die het leven haar geschonken had en voor de vele vrienden die ze op haar weg was tegengekomen. Ze had er vrede mee dat haar tijd gekomen was. Ze heeft bewust en sereen afscheid genomen van haar familie en goede vrienden. Ze was dankbaar voor elk bezoekje, ook al kon ze op het einde dit alleen maar kenbaar maken door even heel zachtjes in onze hand te knijpen. Het kan vreemd klinken, maar zij heeft nog een aantal weken van het leven genoten. Ook de familie en vrienden waren dankbaar voor die intense weken samen. Niet alleen mijn schoonzus dacht dat euthanasie de enige uitweg is om een pijnlijke dood te ontwijken. Ik ben ervan overtuigd dat deze misvatting nog bij anderen leeft. Mensen met een zeer ernstige en pijnlijke ziekte zoeken vooral een uitweg voor hun pijn. Dat hoeft daarom geen euthanasie te zijn. Palliatieve zorg is eigenlijk een onbekende weg. In de palliatieve zorg is men in staat om de pijn weg te nemen en patiënten alle comfort te schenken. Euthanasie krijgt veel aandacht in ons land, en iedereen heeft er wel een mening over. Maar als ik zie wat palliatieve zorg kan betekenen, dan betreur ik het dat dit zo weinig gekend is. Toen mijn vader nog niet zo lang geleden stierf, had hij angst voor de dood. Achteraf gezien vind ik het spijtig dat hij geen palliatieve begeleiding heeft gekregen. Zo hadden we rustig afscheid kunnen nemen in een comfortabele situatie.

THÉRÈSE LEYSEN, BRASSCHAAT