Onside, Offside, Rood en geel!

Dave Peters is een creatieve veelvraat. Radio- en televisiepresentator, auteur en bovenal sportbeest.

Nu eens hoog in de voetbaltribune als commentator, dan weer als interviewer langs de zijlijn. Wekelijks laat hij in Gazet van Antwerpen zijn eigenzinnig licht schijnen over de ‘belangrijkste bijzaak in het leven’: voetbal. Met veel passie. En een knipoog.

Het is u uiteraard niet ontgaan. De Parel der Kempen ging afgelopen weekend de volle buit halen bij de Schapenkoppen. Dat had ook een gedeelde buit kunnen zijn. Maar Lierse Westerlo eindigde

wel degelijk op 01. Een gezien de omstandigheden vrij goedkope penalty besliste over winst en verlies. Na de wedstrijd kreeg coach Bob de obligatoire vraag of het hem iets deed om terug te keren naar zijn Lisp. Nu, ik wil hier niet beweren dat Peeters die vraag vanop 123 km afstand zag aankomen, maar onontdekte stammen in de Peruviaanse jungle voorspelden 250 jaar geleden dat het zo zou geschieden.

Bob blies de emotionele loftrompet over geelzwart en zag zijn hele Lierseleven voorbijflitsen. Uitvoerig! Na het vorige duel had hij collega Van Imschoot ook al ingefluisterd dat die bij een fantastische club terechtgekomen was. Dat zette de fanatieke Lierseaanhang aan het denken. Conclusie was dat de man die in 2001 een hattrick scoorde tegen San Marino

ooit zou terugkeren naar de Lispersteenweg 237. Natuurlijk gaat dat gebeuren. Dat weet Peeters zelf ook. Maar wanneer? Dat valt te bezien. Over vijf jaar? Over tien jaar? Met rollator, zonder rollator? Laat de huidige Liersestaf nu eerst maar eens deze flinke storm op zee proberen te overleven. Ze doen er wellicht meer aan dan je zou denken.

Ik heb het hier al geschreven: vergeet nooit dat de promotie een vergiftigd geschenk was. Vergeet ook niet dat zowat alle tegenstanders van Lierse een flinke duw in de rug krijgen. Dat gaat van de miljoenen van de City Football Group bij Lommel tot de samenwerking tussen Seraing en Metz. En van de uitstekend gevulde geldbuidel van de Engelse zakenman Tony Bloom bij Union tot de Turkse investeringen in Westerlo. En onderschat ook de kapitaalkrachtige voorzitter van Deinze niet. Soit, er zijn nu eenmaal periodes van hoog en van laagconjunctuur in het voetbal. Je kan daar wel over lulhannessen, maar dat brengt geen zoden aan de dijk. Elke traditieclub moet er vroeg of laat doorheen. Je kan maar hopen dat de termijn enigszins binnen de perken blijft. Maar alles komt altijd goed! Meestal toch.

En wat meer is: Lier bleek zeventien jaar een onneembare vesting voor de KVCboys. Want in de onderlinge confrontaties tussen Lierse en Westerlo was het al van zaterdag 6 december 2003 geleden dat de Kemphanen nog eens konden winnen. In de competitie, óp het Lisp that is… Niet niks! Er waren die avond 6.500 toeschouwers. Gilles De Bilde, Jonas De Roeck, Bertrand Crasson en Marius Mitu droegen geel en zwart. McJefferson Delen, Toni Brogno, Tosin Dosunmu en Chris Janssens droegen geel en blauw.

Soit, Bob Peeters is niet de enige exspeler die Lierse voor eeuwig in het hart sloot. Neem nu Frédéric Frans, van de Ratten. Hij maakte tegen Malinwa zijn tweede goal van het seizoen. In het verkeerde doel weliswaar. Daarom zal de Koninklijke Belgische Voetbalbond deze parel niet aan zijn conto toevoegen. Prachtige assist wel, in één tijd van Nikola Storm. Op het moment dat Storm de bal richting zestien duwt, staat Rob Schoofs in buitenspelpositie. Omdat een rat de bal in eigen doel devieert, wordt de goal gevalideerd. Na de wedstrijd was het een van de thema’s in de perszaal. Het overkwam Antwerp al eens in Kortrijk. Moet dat soort fases niet herbekeken worden door de KBVB? Het zou wenselijk zijn om de boel wat eenduidiger te maken. Misschien is dat aspect van het reglement wel aan herziening toe. Want wie dat soort doelpunten slikt, blijft met een zuur gevoel achter.

Hét andere hete hangijzer was de rode kaart voor Aster Vranckx na doorglijden op het been van Ismaila Coulibaly. De Nederlandstalige commentatoren in de nok waren het er roerend over eens: het betrof hier een onvermijdelijk contact dat er op een stilstaand beeld veel erger uitzag dan het in werkelijkheid was. En dan wordt het interessant: ik heb ook de Franstalige samenvatting herbekeken en daar hoorde ik dat de uitsluiting logisch was, ondanks het feit dat eerst de bal gespeeld werd. Om maar te zeggen dat voetbal een spel van interpretatie is. Al kan je die eerder beschreven buitenspelfases wél duidelijk vatten in een reglement. Laten we dat misschien even doen. Dat scheelt een trits crises cardiaques in de gemiddelde huiskamer.

Zie ook de afgekeurde goal van Vlap van Anderlecht tegen Standard. Nmecha trekt vanuit buitenspel nog net zijn hele lijf weg om balcontact te vermijden. Dus als die bal door een Standardverdediger was binnen gewerkt, zou het doelpunt wél geteld hebben. Dat heet consequent zijn. Of zou de goal dan toch afgekeurd zijn geweest? Kom, laten we korte metten maken met dit fenomeen. Of schaf de hele buitenspelregel ineens af. De kans is groot dat het spelniveau onder zeeniveau zakt en dat het qua visueel spektakel niet te harden zal zijn. Maar ik zou stiekem toch nog eens een testmatch willen zien. Goed nieuws wel voor de iets oudere spits mét horecagezwel die bloedgeil voor de pot blijft hangen.