“Mensen worden voortdurend bedot”

Wat Britt Van Marsenille meeneemt uit een nieuw seizoen van ‘Factcheckers’:

Zijn slotenmakers echt niet te vertrouwen? Kan een app je echt vertellen of je huidkanker hebt? En is het openbaar vervoer werkelijk rolstoeltoegankelijk? Wat klopt er van de tsunami aan berichten, beweringen en weetjes die we dagelijks over ons heen krijgen? Britt Van Marsenille (40) zoekt het samen met Jan Van Looveren en Thomas Vanderveken opnieuw uit in een nieuw seizoen van

Factcheckers.

Britt Van Marsenille zat het afgelopen jaar niet stil. Ze werd mama en blikte ondanks de lockdowns en andere restricties ook een nieuw seizoen van in met haar kompanen Jan Van Looveren en Thomas Vanderveken. Het trio slaagde erin 24 ‘feiten’ te testen op hun waarheidsgehalte.

“De opnames waren net gestart toen corona uitbrak. Waardoor we soms ook zonder mondmasker te zien zullen zijn. We deden het masker ook uit als er voldoende afstand was, anders mis je veel mimiek bij je gesprekspartner. Wat er nog veranderd is? Ik ging met de brooddoos naar het werk”, lacht de presentatrice. “Door de coronacrisis was het op locatie soms moeilijk om snel een lunch te vinden.”

Ook dit seizoen speelt Britt voor proefkonijn. Vooral haar dagje als rolstoelgebruiker, later dit seizoen nog te zien, is haar bijgebleuitwijken.

Factcheckers ven. En niet in positieve zin. “Men zegt dat het openbaar vervoer rolstoeltoegankelijk is”, zegt ze. “Thomas en ik zijn daarom vermomd vanuit een uithoek van het land met bus, tram en trein richting VRT in Brussel gereden. Mijn traject begon in het station Noorderkempen. Ik stond daar om 10.30u. Ik kwam aan op de VRT toen de werkdag haast voorbij was. Dat was een helse dag, eentje die niet voor herhaling vatbaar is.”

Doodop

Van Marsenille zegt dat ze die dag ontzettend gevloekt heeft. “Omdat je de onmacht voelt die echte rolstoelgebruikers elke dag meemaken. Het moet wel gezegd dat andere gebruikers van het openbaar vervoer me goed hebben geholpen. Maar hoe je de trein op moet geholpen worden en er weer af, en het hele gedoe om uren op voorhand een plek te reserveren… Een assistent van de NMBS komt dan ter plekke om je te helpen, maar die moet ook van ver komen. Ik denk niet dat zo’n systeem lucratief is. Ik ben buschauffeurs en conducteurs tegenkomen die hun dagje niet hadden, met alle gevolgen van dien. Ik heb aansluitingen gemist, ik kon nergens naar het toilet… Het was schrijnend.”

Het station Meiser, nabij de VRT, ligt dertig meter onder straatniveau. Alleen via een steile, lan

Britt Van Marsenille

Factchecker ge trap raak je eruit. “Waardoor ik met mijn zware elektrische rolstoel naar Brussel-Noord moest Van daar raak je echter niet naar de metro. Ik moest naar metrostation Rogier, maar door vandalisme waren de deuren van de lift stuk. Na veel vijven en zessen en de hulp van een passant vond ik toch elders nog een lift. Opgelost? Nee, want tussen het perron en de metro was een te groot gat. Waarop ik helemaal terug naar het noordstation moest voor een bus, maar die buschauffeur zag me liever gaan dan komen. Hij wou niet uit zijn bestuurderscabine komen. Ik was doodop.”

‘‘Ik stond als rolstoelgebruiker om 10.30u in het station Noorderkempen. Ik kwam aan op de VRT toen de werkdag haast voorbij was.’’

Bijenboek Maar eerst zoekt het trio vanavond uit of slotenmakers écht