Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik wil niet openen om een maand later weer te moeten sluiten”
Gemengde gevoelens bij uitbaters over heropening terrassen op 8 mei
Terwijl de Vlamingen aftelkalenders maken voor 8 mei, blijkt dat niet iedereen in de horecasector staat te springen van vreugde over de heropening van de terrassen.
Daan De Groote van De Volkslust in Merksem herinnert zich de eerste openingsdag na de vorige lockdown, toen een normale werk- en schoolmaandag in juni. “Toen was er die hele week wel veel volk. Maar nu is het een zaterdag. Als het mooi weer is, wordt het een bom”, voorspelt hij. “We hebben een tachtigtal plaatsen. Hopelijk zitten die de hele dag vol.”
De voorbije zes maanden hebben ze niet veel gedaan. “Alle grote klussen in het café hadden we al gedaan tijdens de eerste lockdown”, zegt Daan. “Dus hebben we voor het eerst in jaren tijd gemaakt voor elkaar. Het café is van mijn vader Koen. Mijn moeder, zus en ik hebben andere jobs, maar helpen hem in de zaak. Door het café hadden we geen normaal gezinsleven meer. Dat hebben we nu ingehaald. Het was heel gezellig.”
Videogesprekken met vaste klanten
Het contact met de vaste klanten behielden ze op de videochat. “Omdat niemand in deze tijden iets meemaakt, vielen die gesprekken na een half uur soms al stil”, zegt Daan. Hij lacht en zegt dat hij uitkijkt naar 8 mei. “We hebben een WhatsAppgroepje met het personeel. Daarin is het enthousiasme groot. We zijn er klaar voor.”
In Antwerpen-Noord is Ben Floren van de Beer Lovers Bar er nog niet uit of hij zijn terras zal openstellen. Sinds de start van de tweede lockdown is zijn café een succesvolle bierwinkel. “Ik zou met de opening nog een beetje gewacht hebben tot we wat zekerder zijn dat de cijfers niet opnieuw stijgen”, zegt Ben tussen twee klanten door. “Als ik straks de juiste protocollen ken, overloop ik de mogelijke scenario’s. Daar hangt veel van af. Hoeveel mensen mogen samen zitten? Wat is het sluitingsuur? Wat als het begint te regenen? Mogen mensen naar het toilet?”
Bens bar ligt op een hoek tegenover bibliotheek Permeke. Zijn terras, vijf grote tafels met acht plaatsen, staat in de Muizenstraat. Maar er loopt nog een aanvraag om ook om de hoek in de Rotterdamstraat tafels te mogen zetten. “Daar kan ik ook nog vier tafels kwijt”, zegt hij. “Ik geloof wel dat de stad daar nu ontvankelijk voor is. Als ik die vergunning krijg, zou het dus wel de moeite waard kunnen zijn om te openen.”
Terras uitbreiden
Die toestemming van de gemeente kreeg Frank De Prins, cafébaas van De Zwaan in de dorpskern van Hingene (Bornem), eerder al. “Normaal heb ik een terras voor dertig mensen”, zegt Frank. “Maar door de afstandsmaatregelen waren dat er vorige zomer nog maar negentien. Gelukkig mag ik van de gemeente Bornem ook een terras zetten tegen de kerk tegenover het café.”
Franks overbuur van café Vredesoord zal het lastiger hebben. “Hij heeft voornamelijk een toogpubliek en heeft maar drie kleine tafeltjes buiten”, zegt Frank. “Hij gaat wachten tot de volledige opening. Vorige zomer was hij ook alleen open op mijn slui
Alex Verhoeven
“Al die halfzachte maatregelen, ik laat me niet financieel gijzelen. Wij beginnen pas als mensen ook binnen mogen eten.”
tingsdagen. Zo moesten onze klanten niet naar Bornem of Puurs trekken.”
De cafébaas, die in de winter Thaise afhaalgerechten maakte, wil nog niet te hard van stapel lopen. “Aan de ene kant vrees ik dat de cijfers opnieuw zullen stijgen en de overheid de heropening zal terugfluiten. En als dat niet het geval is, zal het weer een bepalende rol spelen. Ik mag geen luifel aan mijn gevel hangen, omdat het een beschermd dorpszicht is. En vorig jaar merkte ik dat mijn omzet kelderde zodra het weer slechter was. Ook al mocht je toen ook binnen zitten, veel klanten durfden dat niet aan.”
10.000 euro weggesmeten
Ook Ben Van de Water van De Pit in Kasterlee is bang dat de overheid de beslissing nog terugdraait. Vorig jaar had hij een grote tent gehuurd om de winter door te komen, maar op de dag dat ze er stond ging de tweede lockdown in. Na drie maanden heeft hij ze weer laten weghalen. 10.000 euro weggesmeten geld. Nu heeft hij 20.000 euro geïnvesteerd in een groot scherm om deze zomer op zijn terras het EK, de Tour en de Olympische Spelen te kunnen uitzenden.
“120 mensen kan ik zetten om te eten en te drinken”, zegt Ben die twee maanden na de lockdown stopte met take away gerechten, maar in de weekends nog wel drank verkoopt aan de vele wandelaars en fietsers die zijn zaak passeren. “Als het weer meezit, zullen dat topdagen zijn. Maar ik heb vertrouwen en heb nog extra tafels en stoelen gekocht. Plaats genoeg.”
Geen vertrouwen is er bij Alex Verhoeven, de jonge chef die in het Turnhoutse een restaurantimperium uitbouwt met zaken als Hert, De Koeiketel en Seir. “Ik wil niet meemaken wat de kappers meemaakten”, zegt hij. “In volle vertrouwen hun zaak openen en een maand later alles weer moeten sluiten. Al die halfzachte maatregelen, ik laat me niet financieel gijzelen. Dat kan ik mijn gezin en personeel niet aandoen. Wij beginnen pas als mensen ook binnen mogen eten.”
Sop is kool niet waard
Dat de maatregel in zijn ogen niet leefbaar is voor restaurants, wil niets zeggen over de cafés, aldus de chef. “Dat caféterrassen mogen openen vind ik prima. Dat gun ik de cafébazen graag. Na de vorige lockdown mochten de restaurants ook vroeger open dan de cafés. Nu is het omgekeerd.”
Paul Slangen, cafébaas van de Festa in de Turnhoutse Renier Sniederstraat, houdt zijn deuren nochtans dicht. “Ik kan op de stoep maar drie tafeltjes met elk twee stoelen zetten”, zegt hij. “En alleen ’s morgens staat daar zon op. Het sop is de kool niet waard. Dan krijg ik alleen maar mensen die naar het toilet willen gaan.”
Slangen is kwaad omdat hij meer dan 6.000 euro steunpremie moet terugbetalen aan de overheid. “Ik ben in juli 65 geworden en omdat ik sinds dan een pensioen trek, vindt de staat dat ik geen recht heb op steun voor de horeca.” Hij baalt om die onrechtvaardigheid, maar zal die negatieve energie vanaf 8 mei proberen om te zetten in een beetje levensvreugde. “Terwijl de Festa nog dicht blijft, ga ik op de lappen bij al mijn collega’s die wél een deftig terras hebben. Dan hebben die mannen er ook nog iets aan.”