Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik zou gerust willen inleveren in ruil voor meer speelminuten”
Zakaria Bakkali (25) weet niet waar zijn toekomst ligt maar...
Netelige vragen zo integer mogelijk proberen te beantwoorden: voor Zakaria Bakkali is het intussen een gewoonte geworden.
De nog altijd maar 25-jarige Marokkaanse Belg begrijpt dat er mensen zijn die aan hem twijfelen, maar wil niet langer achteruitkijken. De Anderlechthuurling wil nu vooral speelminuten maken. “Ik heb nergens spijt van. Mijn beste jaren komen er nog aan.”
Toen Beerschot op Transfer Deadline Day uitpakte met de transfer van Zakaria Bakkali werden hier en daar wenkbrauwen gefronst. Bakkali was op een zijspoor geraakt bij Anderlecht, waar hij het voorbije anderhalf seizoen amper 174 minuten voor het eerste elftal had gespeeld. Het gevallen godenkind lag de laatste jaren meer in de lappenmand dan dat hij op een voetbalveld stond, maar wilde op het Kiel zijn carrière herlanceren. De
Mannekes huren de ex-Rode Duivel tot het einde van het seizoen en hebben ook een aankoopoptie opgenomen in het huurcontract.
Na een knullige botsing op training miste Bakkali ook bij Beerschot de eerste zes wedstrijden. Die zoveelste blessure is intussen verleden tijd. De laatste weken mocht Bakkali invallen, met wisselend succes. “Ik ben tevreden met wat ik heb laten zien, maar ik kan nog veel beter. Dat ik in de thuismatch tegen Charleroi beslissend kon zijn, gaf me wel een klein beetje voldoening. Ik ben hier heel goed ontvangen en voel me hier goed. De automatismen ontbreken nog, maar dat is normaal.”
Wat kan er nog beter?
“Conditioneel ben ik nog niet top. Op dit moment zit ik aan 60 of 70 procent van mijn kunnen. Mijn laatste volledige match dateert van oktober. Ik heb matchritme nodig.”
Vervelend, want het seizoen kan voor Beerschot zondag al gedaan zijn.
“De nederlaag tegen Oostende was een domper, maar we hebben nog één kans. Die match op Standard is voor ons een finale. Ik heb er een goed oog in. Ik geloof erin, ik denk dat ons seizoen na dit weekend nog niet gedaan is.”
Will Still heeft enorm veel vertrouwen in jou. Heb je dat de voorbije jaren gemist?
“Will praat veel met zijn spelers. Niet alleen met mij, maar met alle spelers. Als je een trainer hebt die jou niet ziet staan, dan wordt het moeilijk.”
Hoe is je relatie met Vincent Kompany? Hij stuurde jou in december naar de B-kern.
“Toen Kompany coach werd van Anderlecht, was ik ontzettend gemotiveerd om me te laten zien. Maar dat ik in de wedstrijd tegen Club Brugge bij de rust werd gewisseld, was voor mij een mentale klap. Waarom ik even later werd teruggezet naar de B-kern? Ik denk eigenlijk dat niemand dat écht weet. Als je het wil weten, zal je het aan Kompany moeten vragen.”
Peter Verbeke, de sportieve baas op Anderlecht, liet voor jou de deur op een kier staan voor een terugkeer. Waar zal jij volgend seizoen spelen?
“Niemand kan de toekomst voorspellen. Veel zal afhangen van hoe ik me hier voel en hoe Beerschot mijn prestaties evalueert.”
Jouw loon zou wel eens een obstakel kunnen vormen. Ben je bereid om in te leveren?
“Voor mij zijn speelminuten op dit moment het allerbelangrijkste. Ik zou er dus geen probleem mee hebben om volgend seizoen minder te verdienen, maar wel meer te spelen. Ik weet dat er al veel gezegd en geschreven is over mijn loon bij Anderlecht, maar ik heb daar ook voor gewerkt. Ik heb Anderlecht niet gedwongen om mij zoveel te betalen. Ze hebben het mij zelf voorgesteld.”
Jouw gewicht is ook al vaak een thema geweest. Terecht?
“Deze zomer bij Anderlecht ben ik op twee maanden tijd van 17 naar 6 procent vetpercentage gegaan. Daar heb ik veel opofferingen voor gedaan en hard voor moeten werken. Wel, dat heb ik altijd en overal gedaan. Oké, tijdens vakantieperiodes kwam ik soms wat kilo’s bij, maar dat is normaal. Vanaf de eerste trainingsdag heb ik er altijd alles aan gedaan om opnieuw scherp te staan.”
Lees je wat media en supporters
over jou schrijven?
“Ik probeer daar niet te veel aandacht aan te schenken. Vooral in mijn tijd bij PSV is er van mij een beeld geschetst dat ik een moeilijke jongen zou zijn, een enfant terrible. Maar hebben jullie die verhalen ook gehoord bij Anderlecht? Of nu, hier bij Beerschot? Ik ben altijd een rustige jongen geweest. Ik denk dat dat mijn grote sterkte is, dat ik ondanks de dingen die ik heb meegemaakt altijd mezelf ben gebleven. De dingen die ik zei, werden vaak verdraaid. Daarom lees ik geen kranten. Mijn kleine neefjes sturen me af en toe wel dingen door. Hier bij Beerschot is iedereen blijkbaar nog positief over mij, dat is fijn.”
De verwachtingen over jou waren groot. Je debuteerde op je 17de al bij de Rode Duivels.
“Ik weet dat er na mijn debuut bij PSV veel van mij werd verwacht, dat sommigen al de nieuwe Eden Hazard in mij zagen. Maar iedereen legt zijn eigen parcours af. En ik denk dat mijn beste jaren er nog aan komen. Ik hou ook nog altijd enorm veel van voetbal, ik zou graag tot mijn 40ste willen spelen. Dat is misschien niet helemaal realistisch, maar ik denk wel dat er nog zeven goede jaren in mij zitten. Ik ben nog altijd maar 25, hé.”
Heb je in je carrière foute keuzes gemaakt?
“Ik heb alleszins nergens spijt van. Ook niet van mijn terugkeer naar België. De Spaanse competitie lag me wel, ooit wil ik daar terug aan de slag gaan. Maar ik heb geen spijt van mijn vertrek uit Spanje. Je weet nooit wat er daar allemaal had kunnen mislopen. Ik baal er alleen van dat ik zo vaak geblesseerd was.”
Zondag speel je tegen je ex-club Standard. Een speciale match voor jou?
“Ik heb daar maar één jaar als jeugdspeler gespeeld, maar ik woon in Luik en ook iedereen van mijn familie is van Luik. Het zal dus toch wel een beetje speciaal zijn. Of het Standard-supporters zijn? Nee, in mijn familie is iedereen supporter van Barcelona. (lacht) Zondag zullen ze voor Zakaria supporteren, niet voor Standard.”