Er spoelen steeds vaker dode zeehonden aan

Op het strand van Wenduine is alweer een zeehond aangespoeld. Er zijn dit jaar al 48 dode dieren aangespoeld, meer dan normaal op een heel jaar. En gek genoeg is dat eigenlijk goed nieuws. “Het toont hoe goed de soort het doet”, zegt marien bioloog Jan Haelters.

Fraai om zien is het niet, zo’n dottige kleine zeehond die dood aanspoelt op het strand. Noordzeevissers zetten hun netten kilometerslang uit, en halen ze pas 24 uur later weer op. En af en toe zit daar een onfortuinlijke zeehond tussen. Die in Wenduine was al de 48ste die aanspoelde sinds het begin van dit jaar, zegt marien bioloog Jan Haelters van het Koninklijk Belgisch Instituut voor

Natuurwetenschappen (KBIN). “Terwijl er normaal 45 aanspoelen op een heel jaar.” Terug van weggeweest

Maar eigenlijk is het niet eens slecht nieuws dat ze hier aanspoelen. “Twintig jaar geleden gebeurde dat zelden of nooit. De enige reden daarvoor was dat er weinig zeehonden waren. Nu zijn er heel veel, dus spoelen er ook meer aan.” Ter illustratie: in 2005 werden nul zeehonden gespot op de Belgische stranden. Afgelopen jaar waren dat er meer dan 1.800. “Dat zegt weinig over hoeveel er aan onze kust zitten. Als één beest op het strand ligt te rusten, en dertig voorbijgangers melden dat, dan zijn er dertig waarnemingen. Maar ik vermoed dat er toch enkele honderden zeehonden aan onze kust zitten.”

De meeste aangespoelden zijn jonge grijze zeehonden, die afgelopen winter geboren zijn in het Engelse Blakeney Point. “Het is een gigantische kolonie”, zegt

Haelters. “Twintig jaar geleden werden er daar 25 geboren, dit jaar waren dat er vierduizend. Ook dat geeft aan hoe goed de soort het doet.” Daar zijn redenen voor. Wij mensen zijn al eeuwen de grootste vijand van zeehonden. Haelters: “Als je zo’n beest van 100 tot 150 kilo tegenkwam op het strand, dan liet je dat niet liggen. Je had vlees voor een week en de pels bracht geld op. Daardoor waren ze hier al in de Middeleeuwen bijna uitgestorven. Sinds de jaren 1960 zijn ze wettelijk beschermd, en nu zijn ze dus helemaal terug. Overigens is de zeehond het toproofdier in deze wateren. Dat hij het goed doet, geeft ook aan dat het beter gaat met het hele ecosysteem.”

Blijft dan de vraag of we het erg moeten vinden. “Het is geen fijne gedachte: het nylon van die visnetten snijdt in hun nek en vissen, krabben en vogels pikken aan de wonden tot hun kop eraf is. Maar elk type visserij heeft zijn neveneffecten. Willen we geen enkele dode zeehond meer, dan moeten we consequent zijn en stoppen met vis uit de Noordzee te eten.”

FOTO BELGAIMAGE Ondanks het hoge aantal aangespoelden gaat het goed met de zeehondenpopulatie.