Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Bij elke beslissing staat het belang van ons zoontje voorop”
Persoon met beste klik
Maak kennis met het bijzondere gezin van de kleine Rein uit Minderhout. Die groeit op in het warme nest, of beter gezegd twee warme nesten, van mama Els, papa Pim én papa Remko. Het Nederlandse homokoppel en de alleenstaande Vlaamse vrouw kozen voor een niet-alledaagse vorm van co-ouderschap. Ze vertellen er vanavond op VTM over in het inmiddels veelbesproken kinderwensprogramma. “Maar wij zien dit als een verrijking voor het kind.”
Ik wil een kind,
Homokoppels met een kinderwens hebben diverse mogelijkheden om papa te worden. Remko Gerbranda en Pim Verbeek kozen echter niet voor de bekendste opties. Geen adoptie of draagmoeder, maar bewust co-ouderschap. “We zijn al twintig jaar een koppel en hadden een kinderwens”, zegt Remko Gerbranda (46). “Met ouder worden werd het steeds urgenter om stappen te ondernemen. Ooit kwam ter sprake om een beroep te doen op een draagmoeder. Maar dat bleek op juridisch vlak geen goed idee. Er waren te veel onduidelijkheden. Via via hoorden we dat het in Canada kon. Maar omgerekend tegen de kostprijs van een woning. Adoptie was geen optie meer omdat je jaren moet wachten op je kind. Je moet ook allerlei tests ondergaan.”
“Pleegzorg was ook een optie, maar we wilden een kind meemaken vanaf de geboorte”, zegt Pim Verbeek (45). “Inclusief toeleven naar de grote dag. We waren bij de geboorte aanwezig.”
Omdat ze het belangrijk vonden dat het kind ook een moeder heeft, verdiepten Pim en Remko zich in co-ouderschap. “We kwamen terecht op de website meerdangewenst.nl, waar we een oproep plaatsten.”
“Waar ik op reageerde”, zegt Els Koyen (44). “Ik was alleenstaand, had ook een kinderwens en de biologische klok tikte te luid om nog langer te wachten op de prins op het witte paard.”
Eén ontmoeting werden er vele. “We namen de tijd om elkaar te leren kennen. Omdat je weet wat het doel is, ga je vraaggericht te werk”, zeggen de heren. “De keuze viel op de persoon met wie we de beste klik hadden. Dat duurde lang. En zelfs dan ken je elkaar niet helemaal.”
Toen de beslissing viel om samen voor een kind te gaan, werd externe hulp ingeschakeld. “Een familierechtadvocate reikte onderwerpen aan waaraan we nog niet hadden gedacht. Praktische zaken, maar ook financiële en emotionele. Wat gun je elkaar in een ouderschapsrelatie? Op welke manier wil je je kind groot brengen en in welke omgeving? Eens bezig besef je dat er meer bij komt kijken dan eerst gedacht.”
Juridisch gezien heeft een kind twee ouders. Als er een derde persoon bij komt, moet dat goed worden vastgelegd. Na lange gesprekken werd beslist dat Remko de biologische papa werd. De conceptie gebeurde niet via seksueel contact, maar via zelfinseminatie. De eerste maanden verliepen in grote discretie. “We deelden het nieuws aan onze families mee tijdens Sinterklaas”, lachen de mannen. “De zwangerschap was net gestart. Er werd positief op gereageerd, maar er waren ook twijfels. Die waren echter snel weg.”
Dicht bij elkaar
Als we de heren bezoeken, komt Els van haar werk aangewandeld. Ze woont op een boogscheut van het koppel. “Toen dit avontuur begon, woonden we in Eindhoven”, zeggen Pim en Remko. “Vlak voor de geboorte van Rein zijn we verhuisd naar Minderhout. Aanvankelijk zochten we een plek tussen ons huis en dat van Els. Maar we zagen snel in dat het uit praktisch oogpunt het best was als we zo dicht mogelijk bij elkaar wonen. We wilden Rein één omgeving geven om in op te groeien. Ook als hij later hobby‘s heeft, is het makkelijk dat hij zich niet ver moet verplaatsen.”
“Ons leven werd op zijn kop gezet door de komst van onze zoon. Tegelijk moesten we wennen aan een nieuwe omgeving”, zegt Pim. “Maar het was voor een goed doel. Ik werk nog steeds in Eindhoven, maar sinds de coronacrisis ook veel thuis. Al ging Remko later wel in Antwerpen werken.”
Met vier op vakantie
Rein is 3. De uitzonderlijke gezinssituatie snapt hij nog niet. “Hij vraagt soms bij wie hij die avond slaapt”, zegt Pim. “Maar hij beseft niet dat dit anders is bij andere gezinnen.”
“Ik kom soms ontbijten of we gaan samen met Rein wandelen of doen uitstapjes”, zegt Els. “Als er iets is, sturen we elkaar een bericht. In het weekend is Rein de ene dag bij mij, de andere bij de heren. Voorts wisselt het ongeveer om de twee dagen. Voor Rein is dat de normaalste zaak van de wereld.”
Op het vlak van opvoeding zitten de heren en Els op dezelfde lijn. “Al vind ik het mooi dat elk zijn eigen accenten legt”, zegt Els. “Ik denk dat het saaier zou zijn als ik Rein in mijn eentje moet opvoeden. Dat er meerdere interesses en hobby‘s zijn is voor het kind alleen maar een verrijking.”
Met een kind erbij kregen Pim en Remko een ander leven. “We gaan nu met zijn vieren op vakantie. We maken tenslotte deel uit van één gezin, ook al wonen we in twee huizen. We gingen deeltijds werken om voldoende band met onze zoon te hebben. We halen hem ook na school op. Onder deze formule hebben we ook nog de vrijheid om dingen onder ons twee te doen.”
Is het gezinsgeluk nu compleet? “We zouden nog graag een tweede kind willen”, zegt Pim. “Els, Remko en ik zijn er ook mee bezig. Maar voorlopig is het nog niet gelukt. Jammer, maar ondertussen genieten we van Rein.”
Ik wil een kind,
VTM, 20.40u